Οι άνθρωποι που ακούνε φωνές μπορεί κάποιες φορές να βιώνουν έναν ανυπόφορο κόσμο και η δύναμη της λογικής τους ουσιαστικά να εξουδετερώνεται, με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατο να ζήσουν τη ζωή τους. Μια ειλικρινής συζήτηση με τους άλλους μπορεί να σε βοηθήσει να αποδεχτείς τις φωνές σου.
Η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που ακούνε φωνές δίνει την ευκαιρία να μοιραστείς αυτό που βιώνεις και να μάθει ο ένας από τον άλλο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το να γίνεις μέλος ομάδων αυτοβοήθειας ή να οργανώσεις ομάδες αυτοβοήθειας, όπως αυτές που ιδρύθηκαν από το Δίκτυο Αυτών που Ακούνε Φωνές σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα άτομα που ακούνε φωνές λένε ότι είναι σημαντικό να συζητάς για τις φωνές, και στην πορεία να μάθεις να αναγνωρίζεις τα παιχνίδια και τα κόλπα τους, καθώς και τις ευχάριστες πλευρές τους, και να προσδιορίσεις μοτίβα που επαναλαμβάνονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Αυτό μπορεί να σε βοηθήσει να είσαι καλύτερα προετοιμασμένος/η για την έναρξη νέων φωνών στο μέλλον. Οι άνθρωποι που ακούνε φωνές μπορεί να νομίζουν ότι μόνο εκείνοι έχουν αυτή την εμπειρία. Αυτό κάνει την εμπειρία δυσάρεστη και προκαλεί αισθήματα ντροπής ή το φόβο ότι τρελαίνονται. Το άγχος συχνά τους οδηγεί στην αποφυγή καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν το άκουσμα των φωνών και αυτό παρεμποδίζει σοβαρά την προσωπική εξέλιξη. Άλλο επακόλουθο του άγχους είναι ότι περιορίζει την ελευθερία κινήσεων, ενώ οι στρατηγικές αποφυγής συχνά φαίνεται να επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Τα άτομα που ακούνε φωνές αναζητούν εξηγήσεις γι’ αυτό που τους συμβαίνει. Η προσωπική προσέγγιση στην κατεύθυνση της κατανόησης αυτού που συμβαίνει μπορεί να βοηθήσει καλύτερα, ενώ υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις που χρησιμοποιούνται από εκείνους που ακούνε φωνές. Μία ερμηνευτική θεωρία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη μίας στρατηγικής αντιμετώπισης. Αν δεν αποδοθεί κάποιο νόημα στις φωνές, είναι δύσκολο να ξεκινήσεις να οργανώνεις μία σχέση με αυτές, ώστε να μειώσεις το φόβο που νιώθεις εξ αιτίας της ύπαρξής τους. Οι απόψεις που αποθαρρύνουν τα άτομα που ακούνε φωνές από το να επιχειρήσουν να ελέγξουν τις φωνές τείνουν να αποφέρουν τα λιγότερο θετικά αποτελέσματα. Κατά τη διαδικασία ανάπτυξης της δικής σου άποψης και της ανάληψης ευθύνης για τον εαυτό σου, το απαραίτητο πρώτο βήμα είναι η αποδοχή των φωνών ως «κάτι που ανήκει σε μένα». Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά και δύσκολα βήματα που πρέπει να κάνει κάποιος.
Οι φωνές μπορεί να εκφράζουν αυτό που αισθάνονται ή που σκέφτονται τα άτομα που τις ακούνε, για παράδειγμα επιθετικότητα ή φόβο σχετικά με ένα γεγονός ή μία σχέση. Όταν οι φωνές παρέχουν πληροφορίες κατά αυτόν τον τρόπο, η πρόκληση που τίθεται με την παρουσία τους είναι λιγότερο σημαντική από την αιτία του συναισθήματος. Όταν οι φωνές εκφράζουν τέτοιες απόψεις, μπορεί να είναι πολύτιμο να συζητάς τα μηνύματά τους με κάποιον που εμπιστεύεσαι, για παράδειγμα έναν φίλο ή κάποιο μέλος του νοσηλευτικού προσωπικού.
Όταν ακούς φωνές που είναι κακοπροαίρετες είναι δύσκολο να δεχτείς ότι η εμπειρία μπορεί να έχει μία θετική, βοηθητική διάσταση. Η επαφή με άλλους ανθρώπους που ακούνε φωνές μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη ότι υπάρχουν θετικές φωνές και στη συνειδητοποίηση ότι μπορεί να διαπιστωθεί η παρουσία τους, ως αποτέλεσμα της αποδοχής των αρνητικών σου συναισθημάτων. Το να επιβάλλεις μία δομή στη σχέση με τις φωνές βοηθά στο να μειώσεις στο ελάχιστο το αίσθημα αδυναμίας. Είναι πολύτιμο να δεις ότι μπορείς να θέσεις τα δικά σου όρια και να συγκρατήσεις την υπερβολική παρέμβαση των φωνών στη ζωή σου.
Το μοίρασμα εμπειριών επιτρέπει στα άτομα που ακούνε φωνές να μάθουν τι φάρμακα παίρνουν οι άλλοι, πόσο χρήσιμα είναι αυτά και ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειές τους. Είναι σημαντικό, για παράδειγμα, να γνωρίζεις κατά πόσο ένα συγκεκριμένο φάρμακο βοηθά στο να περιοριστεί το άκουσμα των φωνών ή μειώνει το άγχος και τη σύγχυση.
Το να μοιράζεται κανείς τη γνώση σχετικά με τις φωνές με την οικογένεια και τους φίλους μπορεί να βοηθήσει. Αν η οικογένεια και οι φίλοι δεχθούν τις φωνές μπορούν να προσφέρουν περισσότερη υποστήριξη και αυτό μπορεί να διευκολύνει τη ζωή των ατόμων που ακούνε φωνές, βελτιώνοντας την αυτοπεποίθησή τους σε κοινωνικές καταστάσεις.
Οι άνθρωποι που ακούνε φωνές και έχουν μάθει να προσαρμόζονται στις εμπειρίες τους αναφέρουν ότι η διαδικασία έχει συνεισφέρει στην προσωπική τους ανάπτυξη. Η προσωπική ανάπτυξη μπορεί να οριστεί ως το να αναγνωρίσεις τι χρειάζεσαι ώστε να ζήσεις μία ζωή που σε γεμίζει και να ξέρεις πώς να πετύχεις αυτό τον σκοπό.
Το να συζητάς με άλλους για τις φωνές έχει και μειονεκτήματα. Τα άτομα που ακούνε φωνές μπορεί να νιώσουν πολύ ευάλωτα και κάποια από αυτά βρίσκουν εξαιρετικά δύσκολο το να ανοίγονται σε σχέση με τις εμπειρίες τους, αν και αυτό είναι συνήθως πιο εύκολο με άτομα που έχουν την ίδια εμπειρία. Άλλο μειονέκτημα είναι ότι οι φωνές μπορεί περιστασιακά να γίνονται πιο έντονες. Στο σύνολο, ωστόσο, τα πλεονεκτήματα υπερκεράζουν τα μειονεκτήματα. Τελικά, είναι πιο σημαντικό να είναι κανείς πλήρως ενήμερος για τη μεγάλη ποικιλία προσωπικών καταστάσεων και συνθηκών των ανθρώπων που ακούνε φωνές. Η καλύτερη συμβουλή είναι να προσπαθήσει κάποιος να αυξήσει τη δυνατότητα των ατόμων που ακούνε φωνές να επηρεάζουν τις φωνές τους, παρά να εντείνει την αδυναμία τους.
Πηγή:
http://www.hearingvoices.gr/index.php/el/2012-07-18-09-34-04/2012-07-18-09-34-49/item/36(accessed 7.12.15)
No comments:
Post a Comment