Τελικά γιατί μπορεί να μη πάνε όλα ρόδινα με το/η σύντροφο στις καλοκαιρινές διακοπές;

Γράφει η Ίντα Ελιάου,

Συμβουλευτική Ψυχολόγος (BSc, MSc, PGDip.,MA)



Το καλοκαίρι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως 'το παραμύθι των ενηλίκων'. Πριν καλά καλά τελειώσει αρχίζουμε και ονειρευόμαστε το επόμενο καλοκαίρι αφού στο μυαλό μας ισοδυναμεί με διακοπές, ξεκούραση, χαλάρωση και διασκέδαση. Η ωραιοποίηση αυτή του καλοκαιριού φτάνει στο αποκορύφωμά της κατά τις καλοκαιρινές διακοπές. Οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν την όαση μέσα στην έρημο του εργασιακού μας έτους, όπου φτάνουμε λαχανιασμένοι, κουρασμένοι και διψασμένοι, πλημμυρισμένοι από ενθουσιασμό και προσδοκία. Ανυπομονούμε να αποχωριστούμε την συσσωρευμένη κούραση του χειμώνα και να πυροδοτήσουμε το πάθος και την ξεγνοιασιά στις διαπροσωπικές μας σχέσεις οι οποίες βρίσκονται ακόμα σε χειμερία νάρκη αφού δεν είχαμε ως τώρα το χρόνο να τις ξυπνήσουμε. Έχουμε ανάγκη από μια αλλαγή του σκηνικού που μόνοι μας με τόσο κόπο στήσαμε, για να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας και ίσως να θυμηθούμε έστω και για λίγο πως αγαπιόμαστε και πως μπορούμε να ξεκουραστούμε και να περάσουμε μαζί όχι απλά όμορφα, αλλά υπέροχα!

Το παραμύθι ακούγεται μαγικό! Πόσο εφικτό είναι όμως; Πόσο ρεαλιστικό είναι να αποβάλουμε όλο το άγχος και την κούραση μιας ολόκληρης χρονιάς μέσα σε πέντε μόνο μέρες ή να κατεβάσουμε το διακόπτη και να ξεχάσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες μέσα στη σχέση μας και να ξαναερωτευτούμε; Τι το διαφορετικό έχουν αυτές οι πέντε μέρες από τις υπόλοιπες 359 του έτους;

Η ξεγνοιασιά μπορεί να γίνει και πονοκέφαλος;

Οι διακοπές σχεδόν πάντα ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις αλλά και διαθέσεις. Για ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων όμως αποτελούν μια απλή αφορμή πυροδότησης προβλημάτων σε συναισθηματικό αλλά και διαπροσωπικό επίπεδο.
Προβλήματα που συσσωρεύονταν και περίμεναν τις διακοπές για να λυθούν εκ μαγείας, εντείνονται καθώς το γενικότερο κλίμα 'χαράς' των διακοπών έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εσωτερική μας φουρτούνα. Έτσι οι διακοπές συχνά συνοδεύονται από ή οδηγούν σε συναισθήματα άγχους, θυμού, ματαίωσης, απογοήτευσης και μελαγχολίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πολλά ζευγάρια επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους είτε χωριστά είτε μαζί αλλά με φθαρμένη σχέση. Σύμφωνα με έρευνα της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ), (2009), το ποσοστό των ζευγαριών που χωρίζουν κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών αγγίζει το 54%.





Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Λίγοι ερευνητές έχουν μελετήσει με ποιον ακριβώς τρόπο και γιατί μπορούν οι διακοπές να επηρεάσουν τόσο πολύ τις ρομαντικές μας σχέσεις. Αυτό πάντως που είναι ξεκάθαρο είναι πως διαφορετικές διαδικασίες και πράγματα μπορούν να επηρεάσουν με διαφορετικό τρόπο διαφορετικούς τύπους σχέσεων. Συγκεκριμένα, οι Morse & Neuberg, (2004) σε έρευνά τους βρήκαν πως οι διακοπές μπορούν να επηρεάσουν μια σχέση με δύο γενικούς τρόπους , ανάλογα με το είδος της σχέσης.



Πρώτον, οι διακοπές πάντα φέρουν πολλές προσδοκίες για 'σωστή' συμπεριφορά του/της συντρόφου μας. Ο/Η σύντροφος πρέπει να είναι πολύ ρομαντικός/η ή περιπετειώδης ή ήρεμος/η κ.α. Οι πολύ συγκεκριμένες αυτές προσδοκίες που άλλοι έχουμε λιγότερο και άλλοι περισσότερο, σε συνδυασμό με εναλλακτικές μορφές σχέσεων που βλέπουμε δίπλα μας στα άλλα ζευγάρια κατά τη διάρκεια των διακοπών μας, μπορούν να αποτελέσουν 'παράγοντα υποκίνησης' καθώς μπορούν να αυξήσουν ή να μειώσουν τις διαδικασίες εκείνες που επηρεάζουν μια σχέση. Για παράδειγμα, κάποιος θα μπορούσε να αρχίσει να συγκρίνει τον/ην υπερδραστήριο/α σύντροφο με τον/ην πιο ήρεμο/η σύντροφο της διπλανής παρέας και να αρχίσει να σκέφτεται τις επιλογές που θα μπορούσε να έχει εν απουσία της συνοδείας του/της με αποτέλεσμα να μειώνετε αυτομάτως η ποιότητα της σχέσης του με τον/την σύντροφο, οδηγώντας σε απογοήτευση. Με ανάλογο τρόπο αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση, θα μπορούσε μια σύγκριση του/της συντρόφου με τον περίγυρο να κάνει πιο έντονη την ανωτερότητα της επιλογής -πιο ομορφος/η, πιο αστείος/α κ.α.- με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ποιότητα της σχέσης και να επέλθει ενθουσιασμός. Πρόκειται λοιπόν για μια διαδικασία σύγκρισης του/ης συντρόφου αλλά και της σχέσης με εξωτερικούς παράγοντες. Λόγο της έντασης των διακοπών που από τη φύση τους συμπιέζουν πολλά πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα έτσι και οι όποιες συγκρίσεις έχουν πολύ πιο έντονο χαρακτήρα απ΄οτι στην καθημερινότητα με αποτέλεσμα αυτά που μας ικανοποιούν ή μη στο/η σύντροφο να γίνονται πιο ευδιάκριτα εν παρουσία των εν δυνάμει επιλογών που μπορεί να μας ταιριάζουν περισσότερο ή λιγότερο.

Δεύτερον, οι διακοπές μπορούν να αποτελέσουν 'παράγοντα καταλύτη' εφόσον μπορούν να αλλάξουν -περιορίσουν ή αυξήσουν- τις συνηθισμένες συνέπειες που έχουν οι διεργασίες μιας σχέσης μέσα στην ίδια τη σχέση. Για παράδειγμα, οι διακοπές θα μπορούσαν να εντείνουν την ήδη υπάρχουσα ελλειμματική σεξουαλική δραστηριότητα σε μια σχέση κάτι που θα αύξανε την απόσταση μεταξύ των συντρόφων ή θα προκαλούσε επιπρόσθετες συγκρούσεις. Αντιστρόφως, οι διακοπές θα μπορούσαν να μεγεθύνουν το ήδη υπάρχοντα πάθος ή ρομαντισμό σε μια σχέση αυξάνοντας την ποιότητά του. Στο δεύτερο τρόπο λοιπόν, οι διακοπές μπορούν να αποτελέσουν μεγεθυντικό φακό στα ήδη υπάρχοντα θετικά και αρνητικά της σχέσης, ανεξαρτήτως εξωτερικών παραγόντων φέροντας αντίστοιχες αντιδράσεις και συνέπειες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του 'παράγοντα καταλύτη' είναι η μόλυνση που διαρρέει στις σχέσεις μας, ακόμα και κατά την διάρκεια των διακοπών, από το φαινόμενο της προϋπάρχουσας επαγγελματικής ή και συζυγικής εξουθένωσης. Η Pines και οι συνεργάτες της (1988), έχουν ορίσει την εξουθένωση ως την κατάσταση σωματικής, συναισθηματικής και ψυχικής εξάντλησης που δημιουργείται μετά από παρατεταμένη έκθεση σε συναισθηματικά απαιτητικές καταστάσεις. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν και εξουθενώνονται στη δουλειά τους, απομακρύνονται από συναδέρφους και αρχίζουν να απομονώνονται καθώς αισθάνονται πως η συνεισφορά τους δεν εκτιμάται αρκετά. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στις προσωπικές τους σχέσεις βλέποντας πως οι εμπειρίες τους δεν ανταποκρίνονται στα ρομαντικά ιδανικά τους. Ακόμα όμως και αν η εξουθένωση είναι μόνο επαγγελματική φαίνεται πως γρήγορα εξαπλώνεται και στον προσωπικό τομέα. Ερευνητές έχουν αποδείξει την διάχυση της επαγγελματικής εξουθένωσης στις διαπροσωπικές σχέσεις και κυρίως στο γάμο (Hoshschild, 1999; Golembiewski, 2000; Westman, 2002), όπου συμπτώματα μείωσης υπομονής, αδυναμίας, απόγνωσης, παγίδευσης, άγχους, ευερεθιστότητας, σωματικής κόπωσης, συναισθηματικής εξάντλησης και θυμού αρχίζουν να κατευθύνονται προς τον/τη σύντροφο και τη σχέση. Ο/Η εξουθενωμένος/η σύντροφος αρχίζει να φέρει όλο και περισσότερο άδικες και μη ρεαλιστικές απαιτήσεις κάτι που αυξάνει τις συγκρούσεις και απομακρύνει το ζευγάρι. Τα συμπτώματά αυτά όπως είπαμε και πιο πάνω γίνονται πιο ευδιάκριτα και επομένως πιο έντονα στις διακοπές όπου το ζευγάρι βρίσκεται πιο πολλές ώρες μαζί και 'αναγκάζεται' να αναμιχθεί σε περισσότερες κοινές συναναστροφές έχοντας την επιπλέον πίεση για επίτευξη γαλήνης, χαράς και ηρεμίας που φέρει η ωραιοποιημένη εικόνα που προωθεί η κοινωνία μας για τις διακοπές.

Το είδος της σχέσης μας ως καθρέφτης των επιλογών μας:

Ο τρόπος και το πόσο θα επηρεαστεί μια σχέση από τους παράγοντες 'υποκίνησης' και 'καταλύτη' των διακοπών εξαρτάται από το είδος της σχέσης. Δε σημαίνει πως όλα τα ζευγάρια που πάνε διακοπές μαλώνουν όπως φυσικά δε σημαίνει και πως όλα τα ζευγάρια που πάνε διακοπές ξαναερωτεύονται. Με την ίδια ακριβώς λογική δε σημαίνει πως και οι χωριστές ακόμα διακοπές μπορούν να αποβούν αναζωογονητικές ή αντίθετα καταστροφικές. Και στην περίπτωση των χωριστών διακοπών σημασία έχει ο λόγος που επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος τρόπος ξεκούρασης. Πάω διακοπές μόνος/η για να αποφύγω το/η σύντροφο και την ένταση στη σχέση μας; για να απολαύσω τους φίλους μου;γιατί ο/η σύντροφος προτίμησε διαφορετικού είδους διακοπών π.χ. Χιόνια αντί για θάλασσα;

Ο στόχος των διακοπών είναι η ξεκούραση και η αναζωογόνηση μέσα από την επίτευξη δύο βασικών αναγκών μας. Την ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά στον άλλο αλλά και την ανάγκη να αποστασιοποιηθούμε και να 'ανασάνουμε' μακρυά από τους αγαπημένους μας και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μακροχρόνιες σχέσεις. Όταν και οι δύο σύντροφοι συμφωνήσουν να περάσουν χωριστές διακοπές, τότε συμφωνούν να απολαύσουν ο καθένας τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά του που απεχθάνεται ο άλλος φέροντας σε ισορροπία την ατομική αλλά και δυαδική ψυχική τους υγεία, παράλληλα. Αντιθέτως, η επιλογή χωριστών διακοπών για την αποφυγή των προβλημάτων μάλλον θα αποτελέσει πηγή περισσότερων εντάσεων.

Γενικά, φαίνεται πως καλής ποιότητας σχέσεις δηλαδή σχέσεις που ανθούν και παρέχουν συναισθηματική πληρότητα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους δεν επηρεάζονται ιδιαίτερα από τα 'τεστ' των διακοπών (χωριστών ή μαζί) σε σύγκριση με τις σχέσεις που περιμένουν τις διακοπές για να τους φέρουν πιο κοντά ή να τους απομακρύνουν από τα προβλήματα. Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι στις καλής ποιότητας σχέσεις οι δύο σύντροφοι σέβονται και εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον καθώς παράλληλα συζητάνε τις επιλογές τους με ειλικρίνεια. Πάνω απ'όλα όμως φαίνεται να γνωρίζουν σε βάθος και τον εαυτό τους -τις ανάγκες, τα θέλω και τις προτεραιότητές τους- και τον/ην σύντροφο -τα θετικά και τα αρνητικά του/ης- και έτσι μπορούν και υποστηρίζουν συνειδητά την επιλογή τους χωρίς να ταλαντεύονται από τη θέα των μεγεθυμένων καταστάσεων που παρέχει το μικροσκόπιο των διακοπών. Ακόμα και στο φαινόμενο της διάχυσης του εργασιακού στρες στις διαπροσωπικές σχέσεις η καλής ποιότητας σχέσεις όπου διαπραγματεύονται το φαινόμενο της εξουθένωσης με τα συμπτώματά του όλη τη διάρκεια του έτους επηρεάζονται πολύ λιγότερο ή και καθόλου σε αντίθεση με τις σχέσεις που κλείνουν τα μάτια στην βεβαρημένη καθημερινότητά τους και προσμένουν τις διακοπές σαν μια φαρμακευτική αγωγή πέντε ημερών που θα τους εξαφανίσει τον πονοκέφαλο (Pines, 1996).



Επομένως, κάνε συνειδητές και πολύ επιλεκτικές επιλογές όταν έχει να κάνει με το/η σύντροφό σου. Αφού επιλέξεις φρόντισε τη σχέση σου σαν να είναι ένα μικρό παιδί που του μαθαίνεις να μιλά. Κανένα παιδί δε μαθαίνει να μιλά μέσα σε πέντε μέρες. Επίσης, ποτέ δε λες σε ένα αναστατωμένο παιδί πως θα το καθησυχάσεις αύριο. Όταν παρουσιαστεί πρόβλημα στη σχέση σου φρόντισε το αμέσως. Μη περιμένεις τις διακοπές. Στις διακοπές το μόνο που θα μπορέσεις να κάνεις είναι επανάληψη στο μάθημα που μαθαίνατε όλη τη χρονιά.



Ιδέες για καλύτερες διακοπές:

· Σκέψου τι ανάγκες έχεις, τι και πως θέλεις τις διακοπές σου.

· Μίλα στο/η σύντροφο για τις προσδοκίες που έχεις εσύ από τις διακοπές και άκου τις δικές του/ης. Βρείτε μέσες λύσεις ώστε να ικανοποιηθείτε και οι δύο.

· Οι διακοπές δεν παγώνουν το χρόνο. Όταν δημιουργείτε πρόβλημα μην αναβάλλεις την αντιμετώπισή του για μετά τις διακοπές γιατί έτσι και αλλιώς θα το κουβαλάς μέσα σου. Μίλησε για αυτό και λύστε το αμέσως! Όσο πιο γρήγορα συζητηθεί τόσο πιο γρήγορα θα απενεργοποιηθεί η βόμβα και θα μπορέσει να απολαύσεις τις υπόλοιπες μέρες.

· Όταν προτιμάτε διαφορετικές απασχολήσεις συμφωνήστε να κινηθείτε χωριστά. Επειδή πηγαίνετε διακοπές μαζί δε σημαίνει ότι πρέπει να είσαστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο. Ίσα ίσα ένα μικρό διάλειμμα μπορεί να ωφελήσει. Εξετάστε ακόμα και το ενδεχόμενο χωριστών διακοπών ή ένα μέρος αυτών.

· Μη προσπαθήστε να χωρέσετε τα πάντα σε λίγες μέρες. Άλλωστε οι διακοπές είναι για ξεκούραση!

· Διακοπές σημαίνει ξεφεύγω από την καθημερινότητά. Κάντε διαφορετικά πράγματα και αλλάξτε τη ρουτίνα. Η αλλαγή είναι αυτή που φέρνει την ξεκούραση.

· Μη ξεχνάτε τις διακοπές με το που επιστρέφετε. Οργανώστε βραδιές για να μιλήσετε για αυτές και να δείτε φωτογραφίες, κρατήστε επαφή με άτομα που γνωρίσατε. Χρησιμοποιείτε εμπειρίες των διακοπών στην καθημερινότητά σας.

Πάνω απ' όλα όμως να θυμάσαι πως: Η καλύτερη μέριμνα είναι η πρόληψη. Φρόντισε τη σχέση σου πριν τις διακοπές. Τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν δια μαγείας μέσα σε πέντε μέρες.



ΠΗΓΗ:

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ‘Καστοριανή Εστία’, σελ. 8-9 στις 25.06.15.

Researchers say: Don't worry what other people think, going out on your own can be fun

In our part of the world, more people are living on their own than ever before. People also say they have fewer close friends. Yet it's still rare, especially at the weekend, to see someone eating alone in a busy restaurant, or rolling up solo to the cinema to watch the latest blockbuster.

According to a pair of US researchers, Rebecca Ratner and Rebecca Hamilton, this reluctance to partake in leisure activities on our own means many of us are missing out unnecessarily – not just on the fun experience itself (be that going to the movies or something else), but on the chance to meet new people while we're out.

The researchers asked hundreds of US, Indian and Chinese participants to say how interested they'd be in doing various activities alone or with friends, and how much they would expect to enjoy those activities. The results were clear across all cultures: people were less interested in, and thought they would enjoy pleasurable activities (like eating out) in public less, if they were alone than with friends. This wasn't true for chores like grocery shopping or exercise, in which case they thought it would be as much fun alone as with company.

The reason for thinking public leisure activities would be less enjoyable alone was at least partly explained by self-consciousness – the participants thought other people would assume they had fewer friends if they were seen eating out or going to the movies on their own.

But Ratner and Hamilton say people underestimate how much fun they'll have partaking in entertaining activities in public alone. In another part of the study, participants enjoyed a solo visit to an art gallery much more than they expected, even though the building's glass walls meant they could be seen on their lonesome from the street.

Next, the researchers looked at people's expectations about going to a coffee shop. Again, participants thought they'd enjoy this less on their own than with friends, unless they had work with them to do. And once more, a kind of embarrassment was at play, in that participants thought other people would assume they had fewer friends if they went to a cafe alone and had no work with them.

Finally, the researchers asked another set of participants about going to the cinema, alone or with friends, either on a busy Saturday night, or on Sunday when it's quieter. For participants contemplating a cinema visit on their own, Sunday was preferable, at least partly because they felt they would be seen by fewer people on the quieter night.

Ratner and Hamilton hope that "by identifying a widespread disinhibition to engage in public, hedonic activities alone as well as cues that attenuate this inhibition [i.e. when the activity is re-framed to involve work or to be functional in some way], we can encourage more consumers to go bowling – or whatever leisure activity is appealing but for which they lack an activity partner – alone."

The pair propose a number of creative suggestions for how businesses might encourage more lone customers, such as: communal tables for solo diners at restaurants and group seating in cinemas for lone film viewers, and by making activities "collectible", such as by offering incentives to sample a certain number of meals from a menu or plays at a theatre, thereby lending a functional aspect to fun experiences which might reduce the self-consciousness of doing them alone.

It's admirable to try to give people the confidence to go out on their own if that's what they want to do. And this study has succeeded in prompting newspaper headlines like "Why You Should Really Start Doing More Things Alone" (Washington Post). But sceptics will note that the current evidence is weak when it comes to actually showing that participating in leisure activities in public alone is more fun for people than they expect it to be.

Only one aspect of this study examined people's actual experience of completing an entertainment activity alone – and that was the five minute trip to an art gallery. This is surely quite a different prospect than, say, visiting a bustling restaurant or theatre by yourself, and it remains to be seen how accurate people are at forecasting their experience of those more challenging environments without any company.

_________________________________ 

SOURCE:

http://digest.bps.org.uk/2015/06/researchers-say-dont-worry-what-other.html?utm_source=BPS_Lyris_email&utm_medium=email&utm_campaign=%5Brd%5D+The+Latest+Psychology+Research(accessed 28.6.15)

Rebecca K Ratner, & Rebecca W Hamilton (2015). Inhibited from bowling alone Journal of Consumer Research. In Press.

Η άλλη πλευρά της μητρικής αγάπης: Ένα συγκλονιστικό φωτογραφικό αφιέρωμα

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑαπό Έλενα Μπούλια | 16 Ιουν 2015

Η μητρική αγάπη δεν είναι πάντα δεδομένη και ανιδιοτελής. Δεν είναι πάντα τρυφερή, γλυκιά και αφοσιωμένη, δεν περιλαμβάνει πάντα αυτοθυσία. Το συγκλονιστικό project της Ρωσίδας φωτογράφου Anna Padchenko προβάλλει για πρώτη φορά, την «άλλη» πλευρά της μητρότητας. Αυτήν που αφορά μητέρες χειριστικές, εξουσιαστικές, τρομερά καταπιεστικές, οι οποίες παραμελούν τα παιδιά τους, προκαλώντας τους σοβαρά ψυχολογικά τραύματα που, δυστυχώς, τα στοιχειώνουν για πάντα.



Με σκοπό να προκαλέσει τις μαμάδες να αντικρύσουν κατάματα τα τεράστια σφάλματα που μπορεί να κάνουν με τα παιδιά τους, η Padchenko μας καλεί να δούμε (και να σκεφτούμε σοβαρά), την άλλη, άκρως ρεαλιστική πλευρά της μητρότητας.
Η μάνα που νομίζει ότι έτσι προστατεύει το παιδί της από τον "κακό κόσμο που θέλει να το βλάψει"


Η μάνα που είναι ικανή να πνίξει το παιδί της, για να το κρατήσει ασφαλές


Η μάνα που χειραγωγεί το παιδί της, σαν να είναι μαριονέτα


Η μάνα που θέλει την κόρη της οσία-παρθένα (για να μην έχει να λέει ο κόσμος)


Η μάνα που επιβάλλει στο παιδί να την υπηρετεί...


...για πάντα


Η μάνα που θα κρατήσει το παιδί δίπλα της, με κάθε κόστος


Η μάνα που δεν επιτρέπει στο παιδί καμία ιδιωτικότητα


Η μάνα που θα επιβάλλει στο παιδί να κάνει όσα δεν κατάφερε εκείνη


Οι μάνες που χειρίζονται τα παιδιά τους σα να είναι τηλεκατευθυνόμενα


Η μάνα που απαιτεί να της φέρονται σαν να είναι βασίλισσα


Η κλασική Ελληνίδα μάνα! (κι ας είναι Ρώσοι οι εικονιζόμενοι...)


Η μάνα που νομίζει ότι αρκεί το παιχνίδι στην φύση...


Και η μάνα που ψάχνει τρόπο για να ξεφορτωθεί το παιδί




ΠΗΓΗ:

http://www.mama365.gr/24310/h-allh-plevra-ths-mhtrikhs-agaphs-ena-sygklonistiko.html(accessed 22.6.15)

Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη

Με σύνθημα «Σ΄ευχαριστώ, μου έσωσες τη ζωή» θα εορταστεί φέτος στις 14 Ιουνίου η Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη.

To φετινό σύνθημα επικεντρώνεται στο να ευχαριστήσει τους εθελοντές αιμοδότες, που με την προσφορά τους σε αίμα σώζουν καθημερινά ζωές και στο να ενθαρρύνει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο να προσφέρουν τακτικά και εθελοντικά αίμα με το σύνθημα: «Δώσε αίμα εθελοντικά! Η τακτική αιμοδοσία μετράει!»



Η καμπάνια στοχεύει:

· στην ανάδειξη ιστοριών ανθρώπων, που σώθηκαν μέσω της εθελοντικής αιμοδοσίας προσφέροντας με τον τρόπο αυτό ένα κίνητρο στους τακτικούς εθελοντές αιμοδότες να εξακολουθήσουν να δίνουν αίμα και παράλληλαπροτρέπειοι νέοι, υγιείς άνθρωποι, που δεν έχουν δώσει ποτέ αίμα, να αρχίσουν να δίνουν.

· στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την ανάγκη για τακτική αιμοδοσία λόγω της μικρής διάρκειας ζωής των συστατικών του αίματος και την ενθάρρυνση των υφιστάμενων και δυνητικών δοτών να προσφέρουν αίμα σε τακτά χρονικά διαστήματα

· στο να δοθεί προσοχή στη διασφάλιση της υγείας και τηςφροντίδας του δότη, που αποτελούν βασικούς παράγοντες για την οικοδόμηση δέσμευσης από την πλευρά των αιμοδοτών για εθελοντική και τακτική αιμοδοσία

· στο να πείσει τα Υπουργεία Υγείας να δείξουν την εκτίμησή τους προς τους τακτικούς εθελοντές και μη αμειβόμενους αιμοδότες και να διασφαλίσουν επαρκείς πόρους στις Υπηρεσίες Αιμοδοσίας για την ποιοτική φροντίδα των αιμοδοτών.



Εκδηλώσεις

Τη 14η Ιουνίου χώρες σε όλον τον κόσμο θα γιορτάσουν την Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη με πολλές δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες αυτές περιλαμβάνουν εκδηλώσεις μνήμης, συνεδριάσεις, δημοσίευση σχετικών ιστοριών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς και διοργάνωση επιστημονικών συνεδρίων, δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων και άλλες δραστηριότητες που θα βοηθήσουν στην προώθηση του θέματος της φετινής Παγκόσμιας Ημέρα Αιμοδοσίας (WBDD).Η χώρα υποδοχής για την Παγκόσμια Ημέρα Αιμοδοσίας 2015 είναι η Κίνα.

Στη χώρα μας οι Σύλλογοι Εθελοντών Αιμοδοτών θα συμμετάσχουν με εθελοντικές αιμοληψίες και διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις.Στον εορτασμό συμμετέχει και το Συντονιστικό Κέντρο Αιμοεπαγρύπνησης (ΣΚΑΕ) με την ανάρτηση υλικού για την εθελοντική αιμοδοσία και την ασφάλεια του αίματος στην επίσημη ιστοσελίδα του ΚΕΕΛΠΝΟ και τη συμμετοχή του προσωπικού του στη διοργάνωση εθελοντικών αιμοληψιών και εορταστικών εκδηλώσεων.



Ιστορικό

Σημειώνεται, ότι η 14η Ιουνίου επιλέχθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Εθελοντών Αιμοδοτών, και τη Διεθνή Εταιρεία Αιμοδοσίας (ISBT). Η επιλογή αυτή έγινε ως ένδειξη τιμής και ανάμνησης στην ημέρα, που γεννήθηκε ο Karl Landsteiner, ο Γερμανός γιατρός, που ανακάλυψε τις ομάδες αίματος το 1900 και ο οποίος τιμήθηκε για τη σημαντική αυτή ανακάλυψη με το βραβείο Nobel.



Παρούσα Κατάσταση

Η μετάγγιση αίματος και προϊόντων του βοηθάει να σωθούν εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο και συμβάλλει στη βελτίωση του προσδόκιμου της ποιότητας ζωής των ασθενών, που πάσχουν από απειλητικές για τη ζωή ασθένειες υποστηρίζοντας περίπλοκες θεραπευτικές πράξεις και χειρουργικές επεμβάσεις.

Επίσης έχει ένα ουσιαστικό, σωτήριο ρόλο στην φροντίδα μητέρων, παιδιών και κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών.

Ωστόσο, σε πολλές χώρες, η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά αίματος και για το λόγο αυτό οι Υπηρεσίες Αιμοδοσίας έρχονται αντιμέτωπες με την πρόκληση της διάθεσης επαρκούς αίματος εξασφαλίζοντας παράλληλα την ποιότητα και την ασφάλειά του. Επισημαίνεται ότι, επάρκεια του αίματος μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσω των τακτικών αιμοδοσιών από εθελοντές μη αμειβόμενους αιμοδότες.

Σήμερα, σε μόλις 62 χώρες, τα εθνικά αποθέματα αίματος βασίζονται στην εθελοντική και μη αμειβόμενη αιμοδοσία, ενώ η διασφάλιση επάρκειας αίματος σε 40 χώρες στηρίζεται στο συγγενικό περιβάλλον και ακόμα και στην αμειβόμενη αιμοδοσία.

Στόχος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας είναι όλες οι χώρες μέχρι το 2020 να έχουν επάρκεια αίματος, το οποίο θα προσφέρεται εξ’ ολοκλήρου από εθελοντές αιμοδότες.

Το Συντονιστικό Κέντρο Αιμοεπαγρύπνησης (ΣΚΑΕ) συμμετέχει ενεργά στις εορταστικές εκδηλώσεις, προκειμένου να τιμήσει τον ανώνυμο εθελοντή αιμοδότη και με σύνθημα «Δώσε αίμα εθελοντικά! Η τακτική αιμοδοσία μετράει!» προσκαλεί κάθε υγιή άνδρα και γυναίκα ηλικίας 18-65 ετών να προσφέρει αίμα σε οποιαδήποτε Υπηρεσία Αιμοδοσίας της χώρας. 

ΠΗΓΗ:

http://www.koutipandoras.gr/article/143104/stis-14-ioynioy-i-pagkosmia-imera-ethelonti-aimodoti(accessed 15.6.15)

 

Τι να κάνω το Σαββατοκύριακο με το παιδί; 5 οικονομικές προτάσεις

Αν δεν καταφέρετε να αποδράσετε απ' την Αθήνα αυτό το Σαββατοκύριακο -ή αν η απόδρασή σας περιοριστεί σε μια μονοήμερη εξόρμηση- δεν θα μείνετε παραπονεμένοι. Αυτό το καλοκαιρινό διήμερο τα παιδιά από 5 έως 15 ετών έχουν πολλά δημιουργικά -και πολύ οικονομικά- ραντεβού διασκέδασης. Φεστιβάλ Παραμυθιού στον Βοτανικό, Θαλασσόκοσμος στα Aηδονάκια και εργαστήριο δημιουργίας ταινίας κινουμένων σχεδίων, οικολογική ευαισθητοποίηση και καλλιέργεια φυτών στο πάρκο Τρίτση και το 4ο Φεστιβάλ elamazi στο πράσινο Άλσος Κηφισιάς περιμένουν ενήλικες και δραστήριους μπόμπιρες στις 13 και 14 Ιουνίου.
Τα παιδιά μαθαίνουν, αγαπούν και καλλιεργούν φυτά στο πάρκο Τρίτση



Στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης, τις Κυριακές χτίζεται οικολογική συνείδηση. Κι αν εσείς είστε πλήρεις γνώσεων και περιβαλλοντικής ευαισθησίας, τα παιδιά από 5 έως 12 ετών έχουν σίγουρα πολλά να πάρουν απ' το πρόγραμμα «Στο βάθος... κήπος». Εκμάθηση κηπουρικής, γνωριμία με τη φύση και τους κατοίκους της, οικολογική ευαισθητοποίηση και... πολλά λασπωμένα χεράκια γεμίζουν τα πρωινά της Κυριακής το πάρκο. Η δήλωση συμμετοχής είναι απαραίτητη.

Πότε: Κυριακές στις 11.00.

Που: Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» , στο Κτίριο Natura.

Είσοδος: Ελεύθερη.


Τα παιδιά φτιάχνουν τη δική τους ταινία μικρού μήκους



Από το τέλος Απριλίου, μια πρωτότυπη έκθεση λαμβάνει χώρα τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου κάτω απ' την Ομόνοια, στην πλατεία Θεάτρου. Το Ίδρυμα Ωνάση και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών συνεργάζεται με το περιοδικό δρόμου Σχεδία και όλοι μαζί διοργανώνουν την έκθεση Παράξενες Πόλεις: Αθήνα. Στο πλαίσιο των εργαστηρίων της έκθεσης, αυτό το Σαββατοκύριακο θα πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα "Κι όμως, η Αθήνα κινείται". Παιδιά από 7 έως 14 ετών θα έχουν την ευκαιρία να φτιάξουν τη δική τους ταινία κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνιστές τα κτίρια της πόλης.

Πότε: Σάββατο 13 και Κυριακή 14/06, 12:00-14:00.

Πού: Διπλάρειος Σχολή, Πλατεία Θεάτρου 3, Αθήνα.

Είσοδος: Ελεύθερη.

Το Luna Park «Αηδονάκια» βάζει τα καλοκαιρινά του



Το θεματικό, καλοκαιρινό πάρκο Athens Holiday Park ενώνει τις δυνάμεις του με το γνωστό Luna Park «Αηδονάκια» και μαζί παρουσιάζουν τον Θαλασσόκοσμο. Αυτό το Σάββατο (13 Ιουνίου) εγκαινιάζεται ο Θαλασσόκοσμος και περιμένει τα πιτσιρίκια να παίξουν στα φουσκωτά, στη μεγάλη κατασκευή «Το τρελοκάραβο των Πειρατών» και στις θαλασσοτσουλήθρες. Επίσης, μικροί και μεγάλοι θα έχουν την δυνατότητα να ξεναγηθούν ηλεκτρονικά στο μεγαλύτερο ενυδρείο της Ανατολικής Μεσογείου –το ενυδρείο της Κρήτης.

Πότε: Σάββατο - Κυριακή 10:00 - 23:00 (και καθημερινές 16:00 - 23:00).

Πού: Ανδρέα Παπανδρέου και Διονύσου 155, Μαρούσι.
.
Φεστιβάλ Παραμυθιού στην Ακαδημία Πλάτωνος



Στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Ακαδημία Πλάτωνος» ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες ένα μεγάλο ταξίδι στην παιδική λογοτεχνία, με αφορμή παραμύθια από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Οικοδεσπότες του Φεστιβάλ Παραμυθιού είναι οι πρωταγωνιστές των ιστοριών. Παιδικές θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, θέατρο σκιών, χοροθέατρο, βιωματικά διαδραστικά προγράμματα, κουκλοθέατρο και πολλά ακόμη περιμένουν μικρούς και μεγάλους στη σκηνή και τον υπαίθριο χώρο του Πολυχώρου. Τα Σαββατοκύριακα, το πρόγραμμα είναι ολοήμερο και το κόστος συμμετοχής στις εκδηλώσεις κυμαίνεται από 2 μέχρι 5 ευρώ.

Και τις δύο ημέρες του Σαββατοκύριακου, στον προαύλιο χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος στήνονται «παραμυθοπαιχνίδια», εργαστήρια και δραστηριότητες και στην κεντρική σκηνή παίζονται παραστάσεις, προβάλλονται ταινίες και γίνονται δημιουργικές δραστηριότητες και εργαστήρια.

Πότε: Σάββατο 15.00-21.00 και Κυριακή 10.30-21.00.

Πού: «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ», Μαραθωνομάχων 8 & Σπ. Πάτση, Βοτανικός.

Είσοδος: 2,3 ή 5 ευρώ, ανάλογα με το πρόγραμμα/παράσταση που θα επιλέξετε.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 4830330.

Φεστιβάλ elamazi στο Άλσος Κηφισιάς



Σε συνεργασία με τα μεγαλύτερα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης και επιλεγμένους θεατρικούς συνεργάτες, το 4ο Φεστιβάλ elamazi έχει ετοιμάσει ένα πλήθος δρώμενων αφιερωμένων σε ολόκληρη την οικογένεια για να γιορτάσει την έλευση του καλοκαιριού. Μέσα στο δροσερό και καταπράσινο Άλσος Κηφισιάς, θα πραγματοποιηθούν θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, αφηγήσεις παραμυθιών, παραστάσεις καραγκιόζη, εργαστήρια εικαστικών, μουσικοκινητικής, παραδοσιακής μουσικής και οργάνων, χορού, παιχνίδια μικρών - μεγάλων, αθλοπαιδιές, ταχυδακτυλουργικά και πολλά ακόμη.

Πότε: Κυριακή 14 Ιουνίου, από τις 10.00 έως τις 22.00.

Πού: Άλσος Κηφισιάς.

Είσοδος: 6 ευρώ από το ταμείο και 5 ευρώ αν πάρετε το εισιτήριό σας από τα σημεία προπώλησης.

ΠΗΓΗ:

http://www.mama365.gr/24201/ti-na-kano-to-savvatokyriako-me-to-paidi-4-oikonomikes.html(accessed 15.6.15)

Why it's a mistake to seek control of your life through solitude

Many seek freedom in solitude, but new
research suggests feelings of control
come from social belonging.
The true story of Christopher McCandless, dramatised in the 2007 film Into the Wild, is a search for radical independence that culminates in McCandless’ solitary existence in the wilds of Alaska. It speaks to a powerful belief: to feel you control your life, stand alone. But new research suggests otherwise: to feel control, stand together.

If committing to a group feels like surrendering control, reasonedKatharine Greenaway and her collaborators, we might expect some impact on wellbeing, as humans and animals alike thrive from autonomy and are distressed when they lose it. But group membership is robustly associated with life satisfaction, and while other researchers have sought to explain this as owing to social support or boosts to self-esteem, Greenaway’s team suspected that identifying with a group actually makes people feel more in control. After all, personal control means more than not being interfered with, it includes the capacity to do what matters. Greenaway’s team predicted that merely identifying as part of a group may make people feel more capable.

To test this, they collected data shortly after the 2012 US election, asking 129 American adults who they voted for, how strongly they identified with that candidate’s party and how much control they felt they had over their own lives. After Obama’s victory, Obama voters who had a stronger bond with his Democratic party felt more in control of their lives. Little surprise perhaps: their man had won. But voters with a strong Republican identity also experienced a post-election increase in their sense of personal control. Although the Republicans had a case to feel disempowered, simply being in bed with something bigger made them feel more capable than voters with a weaker collective identity.

Another much larger study looked at how 62,000 people across 47 countries identified with their local community, national group, or as part of the human race. Whichever level the researchers looked at, feeling part of a group was associated with feeling more personal control, and this effect was associated with higher levels of wellbeing.

Finally, an experiment involving 300 American adults showed that momentary manipulations of how we feel towards a larger group influences feelings of personal control and wellbeing. Half the participants were led to connect with their national identity by asking them to assess statements about America that were either positive and reasonable (therefore easy to endorse) or negative and unreasonable. These participants went on to report significantly greater feelings of personal control and greater life satisfaction in that moment. They also reported lower depression in the past week suggesting either that the effect can time-travel, or that their view of the past was coloured by a rush of national pride.

The notion of individualism is actually a fairly recent development for humanity, an exquisitely social species that owes its success to our capacity to collaborate and coordinate actions (this may even be the reason we developed conscious awareness). This new research suggests our group identities are a continued source of our sense of agency and control. A life alone on the Alaskan tundra may offer many things, but we can find our own forms of freedom right here among the people we know.

_________________________________ 

SOURCE:

http://digest.bps.org.uk/2015/05/want-to-feel-more-in-control-of-your.html?utm_source=BPS_Lyris_email&utm_medium=email&utm_campaign=%5Brd%5D+The+Latest+Psychology+Research(accessed 15.6.15)

Greenaway, K., Haslam, S., Cruwys, T., Branscombe, N., Ysseldyk, R., & Heldreth, C. (2015). From “We” to “Me”: Group Identification Enhances Perceived Personal Control With Consequences for Health and Well-Being. Journal of Personality and Social Psychology DOI:10.1037/pspi0000019

How To Be Content When Your Life Feels Out of Control

How to feel mastery and satisfaction with life — even when it’s spinning out of control.


We all want to exert control over our lives, and that control feels good.

But life can spin out of control.

No matter how hard we try, some things are hard to change.

New research finds that accepting and adapting to circumstances that can’t be changed is linked to fewer negative emotions.

Dr Erik G. Helzer, one of the study’s authors, said:


“Think of the old Frank Sinatra song, ‘My Way.’

A man is looking back on his life, and he generally feels satisfaction with how things turned out, but it wasn’t all happiness.

That’s a richer notion of what it means to live a good, full life.

It’s an attitude that doesn’t downplay the negative experiences of life, and yet it allows for a different kind of engagement with life so that reappraisal and learning can occur and lead to greater satisfaction.”

The study tested the effects of two different types of control on felt emotions.

Primary control is all about controlling and creating your destiny, while secondary control refers more to accepting things that can’t be changed.


Dr Helzer said:


“… secondary control is about being able to fit one’s experiences into a broader narrative of life.

Gaining mastery of your life and feeling satisfaction shouldn’t be the domain exclusively of primary control.

The idea of gaining mastery over your circumstances without having to conquer them is an important one.

That’s one thing we wanted to get across in this paper, that secondary control shouldn’t be viewed as a passive, second-best, last-resort strategy, as it is in the previous literature.”

In the survey of over 500 people, the researchers found that both primary and secondary control were linked to positive emotions.

Only primary control, though, was linked to negative emotions.

This is presumably because trying to fight things that can’t be changed is often worse than accepting them.

Dr Helzer said:


“You don’t have control over a lot of situations, at work or elsewhere in your life.

But you do have control over your response to it, over the meaning you assign to the event.

Sometimes you have to give up on the idea that ‘I just want to show that I’m right.’

It’s important to note that secondary control can be just as active and beneficial a method as primary control.”

The study was published in the journal Social Psychological and Personality Science (Helzer & Jayawickreme, 2015).

SOURCE:

http://www.spring.org.uk/2015/06/how-to-be-content-when-your-life-feels-out-of-control.php(accessed 9.6.15)

Artificial leg allows patient to feel

Scientists in Austria have created an artificial leg which allows the amputee to feel lifelike sensations from their foot.

The recipient, Wolfang Rangger, who lost his right leg in 2007, said: "It feels like I have a foot again. It's like a second lease of life."

Prof Hubert Egger of the University of Linz, said sensors fitted to the sole of the artificial foot, stimulated nerves at the base of the stump.

He added it was the first time that a leg amputee had been fitted with a sensory-enhanced prosthesis.
How it works

Surgeons first rewired nerve endings in the patient's stump to place them close to the skin surface.

Six sensors were fitted to the base of the foot, to measure the pressure of heel, toe and foot movement.Sensors were fitted to the sole of the prosthetic

These signals were relayed to a micro-controller which relayed them to stimulators inside the shaft where it touched the base of the stump.

These vibrated, stimulating the nerve endings under the skin, which relayed the signals to the brain.

Prof Egger said: "The sensors tell the brain there is a foot and the wearer has the impression that it rolls off the ground when he walks."

Wolfgang Ranger, a former teacher, who lost his leg after a blood clot caused by a stroke, has been testing the device for six months, both in the lab and at home.

Phantom limb pain

Mr Rangger has tested the prosthetic in a range of activitiesHe says it has given him a new lease of life

He said: "I no longer slip on ice and I can tell whether I walk on gravel, concrete, grass or sand. I can even feel small stones."

The 54-year-old also runs, cycles and goes climbing.

Another major benefit was a reduction in excruciating "phantom limb" pain felt by Mr Rangger for years following the amputation.

Prof Egger said the brain now received real data rather than searching for information from the missing limb.

The Austrian research team unveiled their results at a press conference in Vienna.

But they have yet to publish details in a medical journal.

Last year an international team created a bionic hand which allows the amputee to feel sensations from their fingers.

Their study was published in the journal Science Translational Medicine.

Dr Alastair Ritchie, lecturer in Biomaterials and Bioengineering, University of Nottingham, said the Austrian announcement was exciting but not as groundbreaking as the work already done for the arm and hand.

SOURCE:

http://www.bbc.com/news/health-33052091(accessed 9.6.15)

Τα οφέλη του αυνανισμού στην υγεία ανδρών και γυναικών

Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για τη λέξη «αυνανισμός» βρίσκει εκατοντάδες αποτελέσματα από φράσεις αργκό για την πράξη αυτή.

Αυτό, όπως αναφέρει δημοσίευμα του βρετανικού Independent, υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι θέλουν να μιλήσουν για τον αυνανισμό, αλλά νιώθουν άβολα να το κάνουν άμεσα και πως η χρήση αστείων εκφράσεων παρέχει έναν πιο κοινωνικά αποδεκτό τρόπο για να εκφραστούν.

Προτού αρχίσουμε να μιλάμε για τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία ο αυνανισμός, ας καταλάβουμε τι ακριβώς είναι.

Ο αυνανισμός, λοιπόν, ή το άγγιγμα των γεννητικών οργάνων για ιδία ευχαρίστηση είναι κάτι που κάνουν τα μωρά από τότε που ήταν ακόμη έμβρυα. Είναι μια φυσική και φυσιολογική διαδικασία της υγιούς σεξουαλικής ανάπτυξης.

Σύμφωνα με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα στις ΗΠΑ, το 94% των ανδρών και το 85% των γυναικών παραδέχονται ότι αυνανίζονται. Όμως οι κοινωνικές προεκτάσεις του αυνανισμού εξακολουθούν να διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό και φυσικά, η πράξη αυτή συνοδεύεται και από ένα στίγμα, το οποίο με τη σειρά του σχετίζεται με πολλούς μύθους γύρω από τον αυνανισμό. Μύθους τόσο αστείους, που δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που… τους πιστεύουν!

Ανάμεσα σε αυτούς περιλαμβάνονται οι εξής: ότι ο αυνανισμός προκαλεί τύφλωση και τρέλα, ότι μπορεί να κάνει τα γεννητικά όργανα να πέσουν και ότι προκαλεί στειρότητα.

Στην πραγματικότητα, ο αυνανισμός προσφέρει πολλά οφέλη στην υγεία.

Σε ό,τι αφορά τις γυναίκες, μπορεί να εμποδίσει λοιμώξεις του τραχήλου και του ουροποιητικού συστήματος, μέσω της διαδικασίας του «ανοίγματος» του τραχήλου που συντελείται στο πλαίσιο της σεξουαλικής διέγερσης. Η διαδικασία αυτή επιτρέπει την κυκλοφορία και αποβολή των υγρών του τραχήλου που είναι γεμάτα βακτήρια.

Ο αυνανισμός μπορεί ακόμη να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 (αν και αυτός ο συσχετισμός μπορεί να εξηγηθεί από τη γενικότερη καλή υγεία του ατόμου), να μειώσει την αϋπνία μέσω της απελευθέρωσης της έντασης και ορμονών και να αυξήσει την πυελική αντοχή, μέσω των συσπάσεων που προκαλούνται κατά τη διάρκεια του οργασμού.

Στους άντρες, ο αυνανισμός βοηθά στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, κατά πάσα πιθανότητα επειδή προσφέρει μια ευκαιρία να «ξεπλύνει» πιθανούς καρκινογόνους παράγοντες.

Επιπλέον, βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνοντας τα επίπεδα κορτιζόλης, τα οποία ρυθμίζουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού σε μικρές δόσεις. Ακόμη, μειώνει τα επίπεδα κατάθλιψης, αυξάνοντας τις ενδορφίνες στην κυκλοφορία του αίματος.

Ο αυνανισμός τέλος, είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος για τη μεγιστοποίηση του οργασμού.

Η μείωση του στρες, της αρτηριακής πίεσης, του αισθήματος πόνου και η αύξηση του αισθήματος αυτοπεποίθησης είναι μερικά ακόμη από τα οφέλη που προσφέρει ο αυνανισμός στην υγεία ανδρών και γυναικών.


ΠΗΓΗ:

http://www.e-daily.gr/blog/post.asp?uid=38520(accessed 9.6.15)

Όταν το πένθος χτυπά τη πόρτα μας...

Γράφει η Ίντα Ελιάου,

Συμβουλευτική Ψυχολόγος (BSc, MSc, PGDip.,MA)



Τί συμβαίνει όταν πενθούμε;



Παρόλο που ο θάνατος και επομένως το πένθος είναι φυσιολογικά περιστατικά της ανθρώπινης ζωής, η περίοδος του πένθους μπορεί να αποτελέσει μια τρομακτική, αγχωτική και επώδυνη εμπειρία. Είναι συχνό οι πενθούντες να αισθάνονται μόνοι και απομονωμένοι, χαμένοι στο πένθος τους, ακόμα και αν είναι περικυκλωμένοι από οικογένεια και φίλους που προσπαθούν να τους στηρίξουν. Πολλές φορές η ένταση των σκέψεων και των συναισθημάτων μπορούν να προκαλέσουν έκπληξη: σοκ, δυσπιστία, θυμό, μνησικακία, αισθήματα εγκατάλειψης, ενοχής, απελπισίας, πίκρας, άγχους, θλίψης, ανακούφισης, απελευθέρωσης, απογοήτευσης, πόνου.

Όλα τα παραπάνω είναι φυσιολογικές αντιδράσεις και εμπειρίες του να πενθεί κανείς. Πολλά από αυτά μπορούν να παραστούν ταυτόχρονα όπως για παράδειγμα συναισθήματα που αντιτίθενται το ένα με το άλλο (π.χ. πόνος-ανακούφιση). Παρ’όλο που είναι απολύτως φυσιολογικά, η περιπλοκότητά όλων αυτών των συναισθημάτων μπορεί να προκαλέσουν αφόρητη σύγχυση.



Αυτά τα συναισθήματα μπορεί να συνοδεύονται με ονειροπόληση, λήθη, κόπωση, εξάντληση, μείωση της όρεξης και των ενδιαφερόντων, ανικανότητα, αυξημένη ευαισθησία στο θόρυβο και στις συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις.



Πολλές φορές ο τρόπος του θανάτου ενός αγαπημένου μπορεί να είναι πολύ τραυματικός. Σε αυτή την περίπτωση συνήθως αισθήματα υψηλού άγχους και πανικού εμφανίζονται σε δίαφορα μέρη όπως στο σπίτι, στη δουλεία, όταν βρίσκετε το άτομο έξω για ψώνια ή με φίλους. Όλα αυτά ενώ είναι πολύ δυσάρεστα και απελπιστικά για αυτόν που τα ζει, αποτελούν απολύτως φυσιολογικά συμπτώματα πένθους.




Στη περίπτωση ενός βίαιου, αιφνίδιου ή απρόσμενου θανάτου ή μεγάλης απώλειας, μερικά από όλα αυτά τα αισθήματα μπορεί να είναι ακόμα πιο έντονα. Σε αυτή τη περίπτωση είναι ο τρόπος του θανάτου ή της απώλειας που ειναι ασυνήθιστος ή αφύσικος και όχι οι αντιδράσεις του ατόμου που πενθεί. Οι αντιδράσεις αυτές μπορούν να κατανοηθούν ως φυσιολογικές αντιδράσεις σε μία μη φυσιολογική απώλεια.



Μερικές φορές μία πρόσφατη απώλεια μπορεί να ενεργοποιήσει μια παλιά απώλεια ή ένα παλιό πένθος το οποίο δεν είχε αντιμετωπιστεί. Η απώλεια είναι τρομερά ευρεία έννοια και ποικίλει από άτομο σε άτομο καθώς έχει μια συγκεκριμένη και διαφορετική σημασία για τον καθένα ακόμα και όταν μια οικογένεια πενθεί για το ίδιο πρόσωπο. Διαφορές στο γένος, την ηλικία, την εθνικότητα, την φυσική και πνευματική κατάσταση, τη σεξουαλικότητα και το χαρακτήρα αποτελούν περαιτέρω στοιχεία που διαφοροποιούν τον τρόπο και το χρόνο στο οποίο θρηνεί το κάθε άτομο.



Παίρνει χρόνο το πένθος ακριβώς όπως μας παίρνει χρόνο το να κάνουμε τα ψώνια μας, να βάλουμε πληντύριο, να πάμε στη δουλεία ή να ταξιδέψουμε. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο πρέπει να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να πενθήσει.



Η συμβουλευτική δουλεύει με όλα τα συναισθήματα του κάθε ανθρώπου και στοχεύει στην διευκόλυνση της κατανόησης της απώλειας, την τοποθέτηση της απώλειας μέσα στη καθημερινή ζωή, την ικανότητα της εύρεσης νέου ρόλου στη ζωή και νέου νοήματος ζωής. Η συμβουλευτική στοχεύει στο να βοηθήσει το άτομο να επανασυνδεθεί με τον εσωτερικό του κόσμο αλλά και με τον εξωτερικό κόσμο με ενδιαφέρον και ελπίδα.



Στάδια πένθους:

Α) Σοκ, δυσπιστία, μούδιασμα

‘Αποκλείεται να συνέβη αυτό σε εμένα.’



Β) Άρνηση, λήθη, σύγχυση, ψάξιμο του νεκρού

‘Αχ ας τον ξανάβλεπα να βγαίνει από το αυτοκίνητο και ας μαλώναμε συνέχεια.’



Γ) Κατηγορία, Θυμό, Ενοχή, Άγχος, Παράνοια

‘Εάν δεν κάπνιζε τόσο δεν θα συνέβαινε αυτό. Δε το πιστέυω πως μου το έκανε αυτό.’



Δ) Κατάθλιψη, Απελπισία, Κενότητα, Έλειψη νοήματος της ζωής

‘ Δε θα είναι ποτέ τα πράγματα το ίδιο χωρίς αυτόν. Ποτέ δε θα ξαναγελάσω’

.

Ε) Αναδιοργάνωση, Ανάρρωση

‘Είναι διαφορετικά χωρίς αυτόν. Μου λείπει μα μπορώ να περάσω καλά όταν βγαίνω…’





Συμπτώματα πένθους:

Φυσιολογικές αντιδράσεις πένθους


Αισθήματα:

Στενοχώρια



Άγχος



Ενοχή



Σοκ



Άρνηση



Θυμός



Μοναξιά



Έλλειψη υπομονής/ αντοχής



Αναζήτηση



Ανακούφιση



Εκνευρισμός



Σκέψεις:

Δυσπιστία



Αίσθηση μπερδέματος



Αίσθηση ότι ο νεκρός βρίσκετε γύρω μας (μέσω οσμής, ακοής, όρασης ή αίσθησης)



Επαναλαμβανόμενες σκέψεις των όσων δεν πρόλαβαν να εκπληρωθούν



Εμμονή και επίμονες σκέψεις

Σωματικά συμπτώματα:

Σφίξιμο στο στήθος



Σφίξιμο στο λαιμό



Αίσθηση άδειου στομάχου



Κόπωση



Έλλειψη σωματικής ενέργειας



Μούδιασμα



Ξερό στόμα



Ευαισθησία στο θόρυβο



Λαχάνιασμα



Μυϊκή ατονία







Συμπεριφορές:

Ανήσυχος ύπνος/όνειρα



Έλλειψη όρεξης για φαϊ και ενδιαφέροντα στη ζωή



Έλλειψη ενδιαφέροντος για άλλους και κοινωνική απομάκρυνση



Γενική ανησυχία και ψάξιμο του νεκρού ή ψάξιμο χαρακτηριστικών του στους άλλους.



Κλάμα, αδυναμία ξεκούρασης








Να είσαι ευγενικός/ η με τον εαυτό σου



Το πένθος είναι επίπονο. Το πένθος είναι δύσκολη υπόθεση.



Είναι σημαντικό να είσαι προστατευτικός και γλυκός με τον

εαυτό σου

ΦΑΓΗΤΟ:

Για κάποιο διάστημα μπορεί να μην αισθάνεσαι πως θέλεις να καθίσεις να φας ένα κανονικό γέυμα.



Παρ’όλα αυτά, είναι σημαντικό να τρως κάτι κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το πένθος χρησιμοποιεί πολύ από την ενέργειά σου, και γι’ αυτό το σώμα σου θα χρειάζεται επιπλέον ενέργεια από τροφές.



Δε χρειάζεται να τρως τακτικά γέυματα. Το να τρως λίγο αρκετές φορές την ημέρα είναι αρκετό. Ένα κομμάτι ψωμί, ένα φρούτο, μία μπάρα δημητριακών είναι μερικές εύκολες και γρήγορες ενεργειακές πηγές εάν δεν αισθάνεσαι πως θέλεις να φας κανονικά.



Π ΙΟΤΟ:

Είναι επίσης σημαντικό για την υγεία σου. Ζεστά ροφήματα είναι ανακουφιστικά και χαλαρωτικά. Σούπες επίσης προτείνονται.



Παρόλα αυτά, εάν δεις πως δεν φτιάχνεις ούτε ένα ποτήρι καφέ ή τσάι για να πιείς, πίνε αύθονο νερό καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.



ΥΠΝΟΣ:

Ο ανήσυχος ύπνος είναι πολύ συχνός σε όσους πενθούν.



Ακόμα και αν δεν μπορείς να κοιμηθείς, ξεκουράσου. Το πένθος σε κάνει να αισθάνεσαι τρομερή σωματική κόπωση. Εάν μπορείς, ξεκουράσου και κατά τη διάρκεια της ημέρας.



Μερικές φορές το να ακούς μουσική μπορεί να σε βοηθήσει να ξεκουραστείς.



ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΣΚΛΗΡΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ:

Συνήθως οι πενθούντες νομίζουν πως πρέπει να είναι δυνατοί για τους άλλους, ή πως πρέπει να συνέλθουν από το πένθος τους γρήγορα.



Αυτό δεν ισχύει. Δεν είναι ρεαλιστικό το να περιμένει κάποιος να νίωσει καλά λίγους μήνες μόνο αργότερα. Ακόμα και αν χρειάζεται να φροντίζεις άλλους, βρες χρόνο για τον εαυτό σου.




Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ‘Καστοριανή Εστία’ στις 28.05.15

Σχιζοφρένεια: Μια νόσος με διάσημους ασθενείς

Από την αυγή της ανθρωπότητας ο κόσμος ήταν γεμάτος από όλων των λογιών τις ψυχικές νόσους, με τους ψυχικά ασθενείς να αντιμετωπίζονται με φόβο και καχυποψία.

Κλινικές κυκλοθυμίες, καταθλίψεις, μελαγχολίες και μυαλά που δούλευαν απλώς διαφορετικά από το σύνηθες έχουν συνεισφέρει καθοριστικά στον τομέα τους.



Από απίστευτες εφευρέσεις και μαθηματικές θεωρίες μέχρι ποίηση και τέχνη, οι «τρελοί» είχαν πράγματι κάτι να πουν.

Με αφορμή το θάνατο του η HuffPost Greece σας παρουσιάζει τον John Forbes Nash, Jr και έξι διάσημους που έπασχαν από σχιζοφρένεια.

Jack Kerouac - (1922-1969)

Αρχικά διαγνώστηκε στο στρατό με μια μορφή ψύχωσης. Λόγω της σχιζοφρένιας του έμεινε στο στρατό μόλις δέκα μήνες. Ήταν ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Beat Generation και εισηγητής του ομώνυμου όρου.

Vincent van Gogh - (1853-1890)

Η αθρόα κατανάλωση αψεντιού και η πολύωρη εργασία του κάτω από τον καυτό ήλιο της Νότιας Γαλλίας πιστεύεται ότι του προκάλεσαν εγκεφαλική βλάβη, η οποία εκδηλωνόταν με απανωτές επιληπτικές κρίσεις. Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου και πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο ήταν το τελευταίο του έργο, αλλά πρόκειται πιθανά για το έργο με τον τίτλο «Ο κήπος του Ντωμπινύ» ή για τον πίνακα «Το σιτοχώραφο με τα κοράκια.»

Brian Wilson - (1942-
Owen Sweeney/Invision/AP
Ο πρώην ηγέτης των Beach Boys και βραβευμένος με Grammy είχε πολλά ψυχικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων μανιοκαταθλιπτική διαταραχή που τον ανάγκασε να υποφέροει από παραισθήσεις παρόμοιες με σχιζοφρένεια. Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με την αιτία των προβλημάτων του, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ναρκωτικών και ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.

John Warnock Hinckley, Jr - (1955 -
ASSOCIATED PRESS
Οι ψυχίατροι που έχουν εξετάσει τον άνδρα που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Πρόεδρο Ronald Reagan, αποφάνθηκαν ότι είναι σχιζοφρενής.

John Forbes Nash, Jr - (1928 -2015)
AFP via Getty Images
Η μαθηματική ιδιοφυΐα και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Οικονομικών το 1994 υπέφερε από σχιζοφρένεια: παρανοϊκές εκδηλώσεις, ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις και «φωνές». Είχε νοσηλευτεί πολυάριθμες φορές για την πάθησή του, την οποία και κατάφερε να κατευνάσει με εκτεταμένη αντι-ψυχωσική αγωγή. Παρά το γεγονός ότι η καθημερινότητα αποδείχθηκε άθλος για τον ίδιο, συνέχισε να διδάσκει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.

Peter Green - (1946 -

Ο Βρετανός κιθαρίστας Peter Green έγινε διάσημος με τους Fleetwood Mac. Στη δεκαετία του 1970, είχε διαγνωστεί με σχιζοφρενία και υποβλήθηκε σε θεραπεία. Υπήρξαν στιγμές που είχε βίαια επεισόδια με αποτέλεσμα να παραμείνει έγκλειστος σε ψυχιατρικές κλινικές.

ΠΗΓΗ:

http://www.huffingtonpost.gr/2015/05/25/story-sxizofrenia-fovos_n_7434580.html?1432550132&ncid=fcbklnkgrhpmg00000001(accessed 2.6.15)