Ομοφυλοφιλία

Γράφτηκε από τον Sakis Papakonstantinou

Η ομοφυλοφιλία είναι διαταραχή;
Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί ψυχικό νόσημα και δεν υπάγεται στα κριτήρια ψυχικής διάγνωσης που χρειάζεται θεραπεία και ψυχιατρική παρακολούθηση.



Οι νεότερες μελέτες για την ομοφυλοφιλία

Πέρα των κλασσικών ψυχαναλυτικών θεωριών που την στήριξαν σαν μία καθήλωση της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, τα τελευταία χρόνια επιστημονικές προσεγγίσεις προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις για τις αιτίες γέννησής της. Π.χ. οι μελέτες που αναφέρονται στις γενετικές θεωρίες, με έρευνες που έγιναν σε διδύμους, έδειξαν ότι υπάρχει υψηλότερου βαθμού συμφωνία για ομοφυλοφιλία σε μονοζυγωτικούς διδύμους από διζυγωτικούς. Μελέτες επάνω στις γενετικές θεωρίες μιλούν για το χρωμόσωμα Χ της μητρικής μεταβίβασης. Ακόμη νευροενδοκρινικές μελέτες με έρευνες για τα επίπεδα τεστοστερόνης χωρίς να υποδείξουν σημαντικές και σταθερές διαφορές μεταξύ ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων ατόμων.

Ανάμεσα στις βιολογικές ερμηνείες ξεχωρίζουν η γονιδιακή υπόθεση, οι ορμονικοί παράγοντες, μελέτες σχετικές με την ανατομία του σώματος, την ανατομία του εγκεφάλου και διαφόρων λειτουργιών του εγκεφάλου. Τέλος, υπάρχουν γνωσιακές μελέτες που στηρίζονται σε διάφορες θεωρίες (ανοσοβιολογική θεωρία κ.ά.).

Όμως μηχανισμοί κλινικής παρατήρησης που συσχετίζονται τόσο με το περιβάλλον που μεγαλώνει ένα παιδί, όπως και βιολογικοί παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο στη γένεση της ομοφυλοφιλίας, ακόμα και ενδεχόμενη κληρονομική επιβάρυνση, τείνουν να εστιάζουν σε πολυπαραγοντική αιτίαση της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.



Ο ομοφυλόφιλος
Η σεξουαλική έλξη που νιώθει για άτομα του ίδιου φύλου με αυτόν, συνήθως δημιουργεί άγχος, ανησυχία και έκδηλη αμηχανία, βάση των βιωμάτων από το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον. Πολλές φορές προσπαθεί να κρυφτεί φοβούμενος μια πιθανή αποκάλυψη αυτής της κατάστασης. Τελευταία, λόγω της μεγαλύτερης κοινωνικής αποδοχής και αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ, συνηθίζεται και η γρήγορη αποκάλυψη σε γονείς και πολύ αγαπητά πρόσωπα.

Συνήθως αυτός ο ομοφυλοφιλικός σεξουαλικός προσανατολισμός αρχίζει πολύ νωρίς, στην περίοδο της εφηβείας ή και νωρίτερα. Έτσι το άτομο αναγνωρίζει από πολύ νωρίς τον σεξουαλικό προσανατολισμό του. Πολύ συχνά αυτά τα σημάδια αναγνωρίζονται, χωρίς σχεδόν ποτέ να γίνεται παραδεκτό, και από το άμεσο περιβάλλον.



Οι γονείς
Ένα ιδιαίτερο θέμα είναι η στάση των γονιών του μπροστά στην αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του, που πολλές φορές γίνεται μέσα από τον αιφνιδιασμό και τη διαπίστωση στοιχείων και γεγονότων, που φωτογραφίζουν την ομοφυλοφιλική του σεξουαλικότητα. Οι γονείς κυρίως η μητέρα φαίνεται να περνάει ένα μεγάλο σοκ όταν ανακαλύπτει τη σεξουαλική εικόνα του παιδιού της, που πολλές φορές φτάνει στα όρια του πανικού, της απελπισίας και της απογοήτευσης, μην πιστεύοντας αυτό που ζει και απορώντας το γιατί. Οι κινήσεις της περισσότερο σπασμωδικές παρά λογικές δημιουργούν φορτίσεις και εντάσεις ενώ προσπαθεί να βρει λύσεις που θα σώσουν το «άρρωστο» παιδί της. Πολλές φορές απαιτούν με τρόπο άμεσο να σταματήσει η ομοφυλοφιλία. Είναι αλήθεια ότι οι γονείς δεν μπορούν να δεχτούν αυτή τη κατάσταση που σε μεγάλο ποσοστό τη χρεώνουν ίσως στον εαυτό τους αλλά και στο παιδί τους που μπορεί να το θεωρούν άρρωστο και προβληματικό.

Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που οι συγκρούσεις γονιών και παιδιών έφεραν τραγικές επιπτώσεις μπροστά στην αποκάλυψη μίας σεξουαλικότητας που οι γονείς δεν μπορούν να αποδεχτούν και που χειρίζονται με αρκετή αδικία και σκληρότητα, αγνοώντας όμως ότι το παιδί δε ρωτήθηκε από κανένα ούτε το ίδιο επέλεξε το δρόμο της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, αλλά το αισθάνθηκε στην πορεία της ψυχοσεξουαλικής του ανάπτυξης.



Ο Σεξολόγος - Ψυχίατρος


Η ψυχιατρική επιστήμη εμπλέκεται συχνά μέσα από τη γονεϊκή απαίτηση να δώσει λύση. Σαφής απαίτηση μέσα στο γραφείο του ψυχιάτρου πότε με τους γονείς μαζί με το παιδί, πότε η μάνα μαζί με το παιδί, πότε μόνο του το παιδί (που συχνά ομολογεί ότι οι γονείς απαίτησαν να πάνε στον Ψυχίατρο) εξελίσσεται ένα θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές από τη μία, τους απελπισμένους και θυμωμένους γονείς και από την άλλη από το φοβισμένο και αμήχανο γιο. Οι γονείς δεν μπορούν να αντιληφθούν τη πραγματικότητα του παιδιού τους, μη αποδεχόμενοι την ομοφυλοφιλία, αλλά και ο ίδιος ο νεαρός άνδρας, μη γνωρίζοντας πώς να τους αντιμετωπίσει, αντιδρά με υψηλούς τόνους και απαιτεί. Σε αυτή τη στιγμή η προσέγγιση του ατόμου από έναν σεξολόγο-ψυχίατρο βοηθά, για να μπορέσει ο ίδιος να διαχειριστεί τον εαυτό του πιο θετικά και λειτουργικά μαθαίνοντας να τον αγαπάει περισσότερο και να τον προστατεύει εφόσον. Από την άλλη, χωρίς αμφιβολία οι γονείς χρειάζονται όχι μόνο ψυχολογική βοήθεια αλλά και ενημέρωση για το βιολογικό υπόστρωμα της ομοφυλοφιλίας και γενικότερα τα αιτιολογικά δεδομένα, καθώς και πως μπορεί να διαφυλαχτεί η σχέση με το παιδί τους και η αρμονία στο οικογενειακό περιβάλλον.

ΠΗΓΗ:

http://www.sexologia.gr/index.php/homosexuality/item/89-homosexuality(accessed 7.2.15)