Πρόωρη εκσπερμάτιση

Ως πρόωρη ορίζεται η εκσπερμάτιση που πραγματοποιείται κατά την σεξουαλική επαφή χωρίς να το επιθυμεί ο άνδρας, αισθανόμενος «λίγος» και μη «ικανός» να προσφέρει ικανοποίηση και οργασμό στην ερωτική του σύντροφο, κυρίως στην σταθερή γυναίκα που είναι στη ζωή του και παραπονιέται για το γρήγορο και το αιφνίδιο τελείωμά του. Η κατάσταση αυτή προκαλεί και στους δύο μια δυσάρεστη και «ελλειμματική» σεξουαλική ζωή με αποτέλεσμα την αποφυγή των σεξουαλικών συναντήσεων και την επιδείνωση του προβλήματος. Ο άνδρας που «τελειώνει» γρήγορα το βιώνει ως υποκειμενικό πρόβλημά του, αλλά και ως αντικειμενική δυσκολία στο να ελέγξει τον χρόνο που χρειάζεται για να θεωρηθεί η σεξουαλική επαφή «σωστή» και «ολοκληρωμένη». Γι αυτό ο επιστημονικός ορισμός της πρόωρης εκσπερμάτισης οριοθετήθηκε χρονικά στη διάρκεια του πρώτου λεπτού κατά την σεξουαλική πράξη εντός του κόλπου της γυναίκας. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο επώδυνη και δύσκολη, μέσα στο ζευγάρι, δεδομένου ότι ο χρόνος της σεξουαλικής πράξης καθορίζεται από τους δύο συντρόφους στοχεύοντας στην ικανοποίηση τους και στον οργασμό τους που δεν είναι «ταυτόχρονος» και δεν σηματοδοτεί υποχρεωτικά ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο για να κορυφώσουν και οι δύο.



Αίτια





Τα οργανικά ζητήματα που έχουν συνδεθεί με την πρόωρη εκσπερμάτιση είναι:
οι χρόνιες προστατίτιδες,
η στυτική δυσλειτουργία,
ο βραχύς χαλινός,
η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών,
οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα και συγκεκριμένα ο υπερθυρεοειδισμός.



Διάγνωση





Για να μπορεί να τεθεί διάγνωση πρόωρης εκσπερμάτισης θα πρέπει τα συμπτώματα να εμφανίζονται:
για τουλάχιστον 6 μήνες,
στο 75% τουλάχιστον των σεξουαλικών επαφών του.

Η πρόωρη εκσπερμάτιση μπορεί να είναι:
πρωτοπαθής, να συμβαίνει δηλαδή από την πρώτη σεξουαλική εμπειρία του άνδρα,
δευτεροπαθής όπου εμφανίζεται μετά από μια περίοδο φυσιολογικής λειτουργίας,
γενικευμένη, όπου εμφανίζεται ως δυσλειτουργία σε κάθε περίσταση ή με κάθε ερωτική σύντροφο,
καταστασιακή όπου απασχολεί τον άνδρα σε συγκεκριμένες συνθήκες ή συντρόφους.

Ανάλογα με την χρονική διάρκεια που μεσολαβεί από την διείσδυση έως την εκσπερμάτιση κατηγοριοποιείται σε 3 επίπεδα:
ήπια (30 δευτερόλεπτα έως 1 λεπτό),
μέτρια (15 έως 30 δευτερόλεπτα),
σοβαρή (λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα).



Θεραπεία





Ριζική «θεραπεία» για την πρόωρη εκσπερμάτιση δεν υπάρχει. Κάποια φάρμακα όμως μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά, παρατείνοντας τον χρόνο της σεξουαλικής πράξης. Αυτά που βοηθούν είναι:
τα αντικαταθλιπτικά, παλαιού και νέου τύπου,
η θεοριδαζίδη,
και η δαποξετίνη οι κλινικές δοκιμές της οποίας έδειξαν θεαματικά αποτελέσματα σε περισσότερους από 6.000 άνδρες με πρόωρη εκσπερμάτιση.

Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της πρόωρης εκσπερμάτισης, πέραν της φαρμακευτικής παρέμβασης που αναστέλλει προσωρινά τη δυσλειτουργία, είναι:
η ατομική συμβουλευτική,
η ψυχοθεραπευτική ενίσχυση του ζευγαριού (sex therapy).

Οι δύο σύντροφοι καλούνται να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα σεξουαλικών ασκήσεων και παιχνιδιών (squeeze technique, start/stop), με στόχο τον εγκεφαλικό έλεγχο επάνω στο πρόβλημα.

H σύγχρονη θεραπευτική λογική αντιμετωπίζει το πρόβλημα με μεικτή προσέγγιση: συνδυασμό δηλαδή αγωγής φαρμακευτικού και ψυχοθεραπευτικού χαρακτήρα.

ΠΗΓΗ:

https://www.askitis.gr/services/view/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%89%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7-1(accessed 10.12.19)