Saturday 21 July 2018

«Η σπουδαιότητα της σταθερότητας της μητρικής φιγούρας στο πρώτο έτος ζωής»


Η επανάληψη δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας στο μωρό. Η ίδια μαμά που ταΐζει πάντα, η ίδια μαμά που σε χαϊδεύει πάντα, η ίδια μαμά που σου τραγουδάει πάντα, η ίδια μαμά που σε κοιτάει πάντα, η ίδια μαμά που παίζει μαζί σου πάντα, η ίδια μαμά που σε κρατάει πάντα. Μαμά μπορεί να είναι και ο πατέρας. Μαμά είναι αυτός που φροντίζει το παιδί.

Στον πρώτο χρόνο είναι απαραίτητο να είναι μία. Αν είναι δύο ή παραπάνω, το παιδί μπερδεύεται. Βάζει μέσα του μια αίσθηση ότι η μαμά δεν είναι σταθερή, φεύγει χάνεται. Οπότε χάνεται και ο εαυτός του μωρού γιατί τότε είναι συνδεδεμένοι οι δυο αυτοί εαυτοί (φιγούρας που φροντίζει και μωρού).

Θέλει να δώσει κάτι από τον εαυτό του στη μαμά αλλά αν τώρα είναι μια άλλη ση θέση της, δεν μπορεί να επικοινωνήσει τον εαυτό του. Αυτό είναι πολύ τρομακτικό και δημιουργεί αίσθηση αφανισμού (κρίση πανικού στην συμπτωματολογία). Αν ξανά αλλάξει η μαμά και είναι μία φορά η μία και μία φορά η άλλη, τότε εμφανίζεται και μια αίσθηση ότι ο εαυτός δεν είναι ενιαίος. Δεν μπορεί να είναι συνεκτικός. Όταν η μαμά είναι μία και σταθερή, ακόμα κι όταν δεν είναι τόσο καλή, η αίσθηση της ασφάλειας δεν χάνεται. Είσαι εσύ που δεν με καταλαβαίνεις αλλά τουλάχιστον είσαι πάντα εσύ. Αυτό είναι σημαντικό να συμβαίνει.

Δυό καλές μαμάδες που εναλλάσσονται, όσο καλή διάθεση και αν έχουν, ακριβώς λόγω της εναλλαγής στον ψυχισμό του παιδιού, δεν μπορούν να προσφέρουν αίσθηση ασφάλειας. Οπότε βλέπεις έναν ενήλικο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, και ενώ οι μητέρες που τον μεγάλωσαν είναι πολύ καλές και ισορροπημένες σαν προσωπικότητες, αυτός παλεύει με τον εαυτό του.

Αυτό λοιπόν είναι ένα επιφανειακά παράδοξο φαινόμενο που όμως στην ουσία του, είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη ενός ψυχικά υγιούς παιδιού και αργότερα ενηλίκου.

Σε μια σωστή ψυχοθεραπεία, επαναλαμβάνεται το μητρικό περιβάλλον και εκεί μπορούν να γίνουν επανορθώσεις με το χρόνο.

ΠΗΓΗ:

No comments:

Post a Comment