Οι θετικές σκέψεις, πανάκεια για την αϋπνία

Ολοι έχουμε ακούσει για τη δύναμη της θετικής σκέψης, αλλά ένα από τα ερωτήματα είναι κατά πόσο κάτι τέτοιο βοηθάει και στην καταπολέμηση της αϋπνίας. Σήμερα, πολλοί προτείνουν ως θεραπεία για όσους δυσκολεύονται να πέσουν για ύπνο, ή ξυπνούν κατά τη διάρκεια της νύχτας και μένουν ξάγρυπνοι, τη γνωσιακή θεραπεία της συμπεριφοράς. Βέβαια, όποιος δεν μπορεί να βρει ψυχοθεραπευτή στην πόλη του προκειμένου να δοκιμάσει τα οφέλη της θεραπευτικής προσέγγισης, μπορεί να καταφύγει στο Διαδίκτυο και να κατεβάσει το σχετικό πρόγραμμα. Οπως φαίνεται, αυτά τα προγράμματα είναι αποτελεσματικά. Πρόσφατη αξιολόγηση των κλινικών δοκιμών στον τομέα υποδεικνύει ότι οι πάσχοντες από αϋπνία κατάφεραν να βελτιώσουν τον ύπνο τους είτε ακολουθούσαν πρόγραμμα γνωσιακής θεραπείας της συμπεριφοράς διαδικτυακά, είτε βρίσκονταν πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον ψυχοθεραπευτή. Ομολογουμένως, τα διαδικτυακά προγράμματα είναι πολύ φθηνότερα από το να επισκέπτεστε κάποιον ειδικό. Ενα από αυτά, που αποτελείται από μαθήματα διαρκείας πέντε εβδομάδων, ονομάζεται Conquering Insomnia (Κατακτώντας την Αϋπνία) και κοστίζει μόλις 40 δολάρια, ένα άλλο πρόγραμμα, το SHUTi, κοστίζει 135 δολάρια για 16 εβδομάδες. Η αλήθεια είναι ότι η γνωσιακή θεραπεία της συμπεριφοράς για την καταπολέμηση της αϋπνίας είναι μία σοβαρή θεραπευτική προσέγγιση που επικεντρώνεται στην επίλυση προβλημάτων. Προφανώς δεν προσφέρει βαθιές αναλύσεις για τους ψυχολογικούς λόγους που δεν σας επιτρέπουν να κοιμηθείτε κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά σας εξοπλίζει με σωστές πληροφορίες που θα θέσουν εν αμφιβόλω κάποιες από τις πεποιθήσεις σας για τον ύπνο.

«Υγιεινή του ύπνου»

Το πρόγραμμα «Κατακτώντας την Αϋπνία» σάς μαθαίνει καλές συνήθειες, τη λεγόμενη «υγιεινή του ύπνου»: να σηκώνεστε από το κρεβάτι την ίδια ώρα καθημερινά, να μην παρακοιμάστε περισσότερο από μισή ώρα ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, έστω και αν σας λείπει ύπνος, να χρησιμοποιείτε το κρεβάτι αποκλειστικά για ύπνο και σεξ και να δημιουργήσετε μία ρουτίνα προετοιμασίας της ώρας του ύπνου. Το κομβικό, όμως, κομμάτι της γνωσιακής ψυχοθεραπείας είναι ο μετασχηματισμός των αρνητικών σκέψεων. Αν, παραδείγματος χάρη, ξαγρυπνάτε σκεπτόμενοι ότι αύριο θα είσαστε πτώμα επειδή δεν κοιμάστε, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν πρόκειται να κοιμηθείτε. Η γνωσιακή θεραπεία επιβάλλει να αντικαταστήσετε την αρνητική σκέψη με μία θετική. Να σκέφτεστε, παραδείγματος χάρη, «θα κοιμηθώ τελικά», «μπορώ να αντιμετωπίσω την αϋπνία αν συμβαίνει μερικά βράδια» και «μπορώ να λειτουργήσω ακόμα και όταν δεν έχω κοιμηθεί».

ΠΗΓΗ:

http://www.kathimerini.gr/871516/article/epikairothta/ygeia/oi-8etikes-skeyeis-panakeia-gia-thn-aupnia(accessed 29.8.16)

Are brainy people lazy? “Need For Cognition” correlates with less physical activity

According to Hollywood stereotypes, there are the clever, nerdy young people who spend most of their time sitting around thinking and reading, and then there are the jocks – the sporty, athletic lot who prefer to do as little thinking and studying as possible. This seems like a gross over-simplification and yet a new study in the Journal of Health Psychology suggests there may be a kernel of truth to it.

The researchers, led by Todd McElroy at Florida Gulf Coast University, gave an online test of “Need For Cognition” to lots of students, to find 30 who expressed a particularly strong desire to think a lot and 30 others with a strong preference to avoid anything too mentally taxing. This test has been around for over three decades and it involves people rating how strongly they agree with items like “I really enjoy a task that involves coming up with new solutions to problems” and “I only think as hard as I have to”. The 30 thinkers and 30 non-thinkers then wore an accelerometer on their wrist for 7 days, to provide a constant measure of how physically active they were during that time.

The thinkers were “far less active” Monday to Friday than the non-thinkers – a difference that the researchers described as “robust” and “highly significant” in statistical terms. At the weekends there was no difference in activity levels between the groups.

The weekday result makes sense in light of past research from the 90s that showed non-thinkers are more prone to boredom than thinkers, and find boredom more aversive. Perhaps non-thinkers resort to physical activity as a way to escape their inner worlds.

Remember this research featured just 60 people, and the results might not generalise to non-students or to other cultures. The lack of an effect over the weekend also awaits explanation. Nonetheless, given the adverse health effects of a sedentary life, McElroy and his colleagues said that more cerebral folk might want to take note, and they added that a quick visit to the gym is not enough – you need to raise your overall activity levels, maybe think about investing in a standing desk.

“Ultimately, an important factor that may help more thoughtful individuals combat their lower average activity levels is awareness,” the researchers said. “Awareness of their tendency to be less active, coupled with an awareness of the cost associated with inactivity, more thoughtful people may then choose to become more active throughout the day.”

SOURCE:

https://digest.bps.org.uk/2016/08/06/are-brainy-people-lazy-need-for-cognition-correlates-with-less-physical-activity/(accessed 29.8.16)

A lot of “Voice Hearing” isn’t an auditory experience at all

The message from recent surveys is that it’s not just people with a diagnosis of schizophrenia who hear voices in their heads, many people considered mentally well do to. This revelation may have a welcome de-stigmatising effect in terms of how people think about some of the symptoms associated with a diagnosis of schizophrenia, but a new study published in Psychosis asks us to hang on a minute – to say that one “hears voices” can mean different things to different people. You might assume that “hears voices” means that a person has an hallucinated auditory experience just like someone is talking to them. But what about hearing an inner voice that is experienced like an out-of-control thought rather than an external voice? Or a heard voice that’s not like either a thought or an external voice?

Our knowledge of the experience of voice hearing among patients has been limited by the fact that a lot of psychiatric research in this area (though not all) has been categorical in nature. For instance, a typical psychiatric scale used in research or the clinic includes a vague item like “[Patient] Reports voices than no one else hears” and a tick here can conceal a huge range of different experiences.

For the new research, Nev Jones and Tanya Luhrmann conducted in-depth interviews with 80 people diagnosed with schizophrenia in the US, India and Ghana about their first-hand experiences of hearing voices. There was great variety between participants in their descriptions of voice hearing and also within each individual participant’s own descriptions. Perhaps most importantly, while 79 per cent of the participants reported at least some limited experience of the hallucinated sound of external voices – as if someone was audibly speaking to them – a much smaller proportion (17.5 per cent) said this was their dominant experience of “voice hearing”.

The most common dominant experience for the participants was to say they had a mixture of auditory and thought-like voices – 29 per cent reported having this. Another 15 per cent said their dominant experience was to hear thought-like voices that seemed “foreign and alien” but clearly “non-auditory”. Other categories were “in-between”, being neither auditory or thought-like; “limited auditory” (an auditory experience but just simple words or sounds); “transformed”, which is when real voices or sounds were misheard as saying something different; and “multi-sensory”, involving visual experiences as much as or more than auditory – for example, one participant described how “the voice will show me all my enemies”.

Intriguingly, some participants described how a voice could begin as thought-like, but if they ignored it, then it became more auditory: “If I try ignoring them inside my brain, like they come out. They start telling me things.”

The researchers said the interviews showed there is huge variety in the ways that people diagnosed with schizophrenia hear voices, and that it is very difficult for both patients and clinicians to find ways to accurately describe these experiences. Another thing – many of the participants said that what they found most difficult about “hearing voices” was the disruption to their thoughts, rather than the sensory aspect of the experience. Indeed, by emphasising the normality of the auditory aspect of hearing voices, the researchers said there was a risk of mental health professionals presenting a “misleading view of what at least some patients are in fact struggling with”.

SOURCE:

https://digest.bps.org.uk/2016/08/04/a-lot-of-voice-hearing-isnt-an-auditory-experience-at-all/(accessed 29.8.16)

Σεξουαλική Εξάρτηση

Όταν ένα άτομο αδυνατεί να ελέγξει την παρόρμησή του για συνεχή αναζήτηση σεξουαλικής ικανοποίησης και το σεξ γίνεται έμμονη ιδέα και σημείο αναφοράς της ζωής του, τότε αποτελεί ένα είδος εξάρτησης. Μια εξάρτηση που δεν φαίνεται να έχει μεγάλες αποκλίσεις από άλλου τύπου εξαρτητικές συμπεριφορές όπως το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά. Μάλιστα, συχνά συνυπάρχει με αυτές. Το σεξ, για τα άτομα που είναι εθισμένα σε αυτό, γίνεται ο σημαντικότερος αμυντικός μηχανισμός ώστε να αγχολυθούν ή να αντιμετωπίσουν έντονα ψυχοπιεστικά γεγονότα στη ζωή τους. Η ανακάλυψη της δυνατότητας «προσωρινής απόδρασης» από τα καθημερινά προβλήματα την οποία προσφέρει το σεξ, έχει για τα άτομα αυτά την ίδια δράση που έχει το ποτό για τους αλκοολικούς.

Η σεξουαλική εξάρτηση έχει και νευρολογικό υπόβαθρο, δεδομένο ότι η συμπεριφορά της αναζήτησης της σεξουαλικής εμπλοκής ενισχύεται θετικά από χημικές ουσίες (ενδορφίνες και ντοπαμίνη) οι οποίες εκλύονται κατά τη σεξουαλική επαφή και προσδίδουν στο άτομο ένα έντονο αίσθημα ικανοποίησης και ευφορίας.

Πως λειτουργεί ο σεξουαλικά εξαρτημένος;

Ο σεξουαλικά εξαρτημένος αφιερώνει ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας του είτε κάνοντας σεξ είτε, πιο συχνά, στην αναζήτηση συμπεριφορών που σχετίζονται με τις σεξουαλικές του φαντασιώσεις. Οι εξαρτημένες συμπεριφορές περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
αυνανισμό,
πορνογραφία,
χρήση ιντερνετ,
τηλεφωνικό σεξ,
συστηματικό ανώνυμο και περιστασιακό σεξ, κυρίως σε οίκους ανοχής
πληθώρα παράλληλων σεξουαλικών σχέσεων.

Το χαρακτηριστικό στοιχείο του σεξουαλικά εθισμένου ατόμου είναι η εμμονή του να εμπλέκεται σε πολύ συχνές σεξουαλικές συμπεριφορές έχοντας ταυτόχρονα εξαιρετική αδυναμία στην προσπάθεια χαλιναγώγησης ή καθυστέρησης αυτής του της επιθυμίας. Η σεξουαλική του επιθυμία δεν σταματάει και δεν ηρεμεί ποτέ, είναι ακόρεστη και την βιώνει ως εξαιρεικά δυσάρεστη. Οι σεξουαλικές του δραστηριότητες δεν αποτελούν ευχάριστες ερωτικές περιπέτειες.

Η συμπεριφορική και φαντασιωσική αναζήτηση του σεξ γίνεται ένας σκοπός ζωής,

σημαντικότερος από την οικογένεια και την επαγγελματική καταξίωση

μειώνοντας τη λειτουργικότητα του εξαρτημένου ατόμου

που αει παγιδευμένο σε αυτό το ατέρμονο κυνήγι της ηδονής, ανίκανο να κορεστεί από αυτό.

Πόσο πολύ ευχαριστιούνται το σεξ τα σεξουαλικά εθισμένα άτομα;

Δυστυχώς, τα σεξουαλικά εθισμένα άτομα δεν απολαμβάνουν το σεξ, είναι άτομα που είναι εθισμένα στο σεξ. Οι σεξουαλικές τους περιπτύξεις δεν είναι ευχάριστες, απλά είναι πολλές και κάθε φορά τους αφήνουν με το αίσθημα του ανικανοποίητου. «Ποτέ δεν είναι αρκετό» και οι συνέπειες που υφίστανται μπορεί να είναι ιδιαίτερα αρνητικές. Πολύ συχνά η διαταραχή αυτή οδηγεί στην οικονομική εξαθλίωση από τις σπατάλες σε ερωτικές ταινίες, ερωτικά βοηθήματα, κοινές γυναίκες κλπ. Άλλες φορές οδηγεί σε διαζύγιο και άλλες σε Σ.Μ.Ν., όπως Aids, ηπατίτιδα, κονδυλώματα...

Καταναγκαστικός αυνανισμός

Η πιο κοινή σεξουαλική εξάρτηση είναι ο καταναγκαστικός αυνανισμός. Αποτελεί συνήθως την αρχή της σεξουαλικής εξάρτησης και παραμένει παρούσα σαν σεξουαλική συμπεριφορά ακόμα και αν το άτομο έχει πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους. Όταν η συμπεριφορά του αυνανισμού συνδυάζεται με συστηματική παρακολούθηση και συλλογή πορνογραφικών ταινιών τότε η εξαρτητική της δυναμική, γίνεται ακόμα πιο ισχυρή για το άτομο και πιο δύσκολη στην θεραπευτική της πρόγνωση.

Πως αισθάνεται η σύντροφος;

Πολλά από τα άτομα αυτά, είναι πιθανό να κάνουν ελάχιστες φορές σεξ με την σύζυγο ή τη μόνιμη σύντροφό τους, προτιμώντας τον φαντασιωσικό σεξουαλικό τους κόσμο. Συναισθήματα μοναξιάς, απελπισίας και θυμού, περιγράφουν τις συντρόφους τους και πολύ συχνά οδηγούνται στη διάλυση του γάμου ή της σχέσης τους.

Ποια η διαφορά του εξαρτημένου σεξουαλικά ατόμου και εκείνου που έχει αυξημένη σεξουαλική επιθυμία;

Αξίζει να δοθεί προσοχή γιατί είναι πολύ εύκολο σε αυτό το σημείο να παρερμηνεύσουμε το σεξουαλικά εξαρτημένο άτομο με αυτό που έχει υψηλή σεξουαλική επιθυμία (libido). Η βασική και ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους είναι ότι το άτομο με υψηλή επιθυμία είναι ικανοποιημένο με τη σεξουαλική του ζωή και μπορεί και είναι ικανό να λαμβάνει ευχαρίστηση και ηδονή από τη σεξουαλική συνεύρεση με τη σύντροφό του. Επίσης τα άτομα τα οποία έχουν υψηλή σεξουαλική επιθυμία, κάνουν σεξ με μεγάλη συχνότητα αλλά όταν για κάποιο λόγο αυτό δεν είναι εφικτό, μπορούν να το δεχτούν χωρίς συναισθηματικές επιπτώσεις και εντάσεις, όπως συμβαίνει με τους σεξουαλικά εξαρτημένους.

Υπάρχει θεραπεία;

Η θεραπεία των σεξουαλικά εξαρτημένων ατόμων όχι μόνο είναι εφικτή αλλά κρίνεται και εξαιρετικά αναγκαία, δεδομένου των καταστροφικών για το άτομο συνεπειών που εκλύει η συμπεριφορά αυτή. Είναι μια θεραπευτική παρέμβαση που είναι δύσκολη στην αρχή και απαιτεί πολύ χρόνο και προσπάθεια ώστε το άτομο να επαναφέρει την συναισθηματική, σεξουαλική, οικονομική και συζυγική ισορροπία στη ζωή του.

ΠΗΓΗ:

http://www.askitis.gr/monthly/view/seksoualiki_eksartisi(accessed 16.8.16)

Single Or Married: Which Is The Most Fulfilling Life?

Psychologist challenges the orthodox view with evidence from studies conducted over 30 years.

Single people are more likely to experience psychological growth and development than those who are married, a psychologist claims.


This is just one perk of being single which is often ignored.

Others include greater sociability and resilience.

The conclusions come from surveying 814 studies conducted over 30 years.

Dr Bella DePaulo, addressing the American Psychological Association’s 124th Annual Convention, said:


“The preoccupation with the perils of loneliness can obscure the profound benefits of solitude.

It is time for a more accurate portrayal of single people and single life — one that recognizes the real strengths and resilience of people who are single, and what makes their lives so meaningful.”

While the advantages of being married are well-known, if over-stated, Dr DePaulo wants the perks of singledom to be acknowledged and understood.

Dr DePaulo finds several advantages to being single, after reviewing the research:
Single people are more connected to their friends, family, neighbours and co-workers.
Single people derive more meaning from their work than married people.
Single people have greater self-determination.

It is the greater self-determination, along with other factors, that may contribute towards single people being more likely to experience a feeling of growth and development as a person.


In addition, single people who feel self-sufficient are less likely to experience negative emotions.

These advantages are seen despite the many benefits that society grants to married people, Dr DePaulo pointed out:


“People who marry get access to more than 1,000 federal benefits and protections, many of them financial.

Considering all of the financial and cultural advantages people get just because they are married, it becomes even more striking that single people are doing as well as they are.”

Being married, of course, has its advantages as well and Dr DePaulo does not claim one status is better than the other:


“More than ever before, Americans can pursue the ways of living that work best for them.

There is no one blueprint for the good life.

What matters is not what everyone else is doing or what other people think we should be doing, but whether we can find the places, the spaces and the people that fit who we really are and allow us to live our best lives.”

The study was presented at the American Psychological Association’s 124th Annual Convention by Dr Bella DePaulo.

SOURCE:

http://www.spring.org.uk/2016/08/single-married-fulfilling-life.php(accessed 14.8.16)

Η συστηματική ανάγνωση βιβλίων προσφέρει μακροζωία

Το διάβασμα βιβλίων ενισχύει το προσδόκιμο ζωής και αποτρέπει την εμφάνιση άνοιας.


Πολλαπλά είναι τα οφέλη που αποκομίζουμε από τη συστηματική ανάγνωση βιβλίων, καθώς, όπως αποδεικνύεται από πρόσφατη έρευνα, αυτή η ενασχόληση απομακρύνει τον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας και επιμηκύνει το προσδόκιμο ζωής. Οι άνθρωποι που διαβάζουν έστω και μισή ώρα την ημέρα (συνολικά δηλαδή 3,5 ώρες την εβδομάδα) μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου ακόμη και κατά 20%. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι η ωφέλεια από την ανάγνωση περιοδικών και εφημερίδων είναι σημαντικά μικρότερη.

Η μελέτη, που εκπονήθηκε υπό τον συντονισμό της καθηγήτριας Επιδημιολογίας Μπέκα Λεβί της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Γέιλ, δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Social Science and Medicine. Προκειμένου να διαπιστώσουν τι συμβαίνει, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν 3.635 ανθρώπους, τις αναγνωστικές τους συνήθειες αλλά και την εξέλιξη της υγείας τους επί δώδεκα χρόνια. Ετσι διαπιστώθηκε ότι όσοι διάβαζαν 3,5 ώρες την εβδομάδα είχαν κατά μέσο όρο 17% λιγότερες πιθανότητες πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία. Για εκείνους που διαβάζαν περισσότερο από 3,5 ώρες εβδομαδιαίως ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν μικρότερος κατά 23%.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, κατέληξε το 27% των συμμετεχόντων αλλά και το 33% της ομάδας ελέγχου που δεν διάβαζε καθόλου βιβλία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο περισσότερα βιβλία διάβαζε κάποιος, τόσο λιγότερες ήταν οι πιθανότητες να πεθάνει.

Η βιβλιοφιλία συνδέεται, λοιπόν, με τη μακροζωία, ενώ, όπως έχουν δείξει προηγούμενες μελέτες, η ανάγνωση βιβλίων βοηθά στον ύπνο, ενισχύει την ψυχική διάθεση και αποτελεί ασπίδα προστασίας κατά της νόσου Αλτσχάιμερ.

Η τελευταία μελέτη δείχνει ότι η ανάγνωση βιβλίων, ακόμη και για μισή ώρα ημερησίως, προσφέρει σημαντικό πλεονέκτημα για την επιβίωση, πλεονέκτημα το οποίο είναι άσχετο από την εισοδηματική κατάσταση, τη μόρφωση, τη νοημοσύνη, το φύλο, την ηλικία και την οικογενειακή κατάσταση ή άλλες παραμέτρους.

Οπως επισημαίνεται στην έρευνα, τα βιβλία προάγουν το λεγόμενο βαθύ και αφοσιωμένο διάβασμα, περισσότερο από ό,τι οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα άλλα έντυπα ή οι αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, και αυτό είναι κάτι που βοηθά σημαντικά στην υγεία του εγκεφάλου. Αλλά τα καλά της βιβλιοφιλίας δεν περιορίζονται μόνο εδώ. Το λεξιλόγιο, η λογική, η ικανότητα συγκέντρωσης και η κριτική σκέψη αναπτύσσονται όσο διαβάζουμε βιβλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τις ανάγκες της έρευνας δεν έγινε διαχωρισμός στα είδη των βιβλίων, αλλά, όπως αποδείχθηκε, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες διαβάζαν λογοτεχνία. Τώρα οι ερευνητές σκοπεύουν να μελετήσουν την επίδραση των ηλεκτρονικών βιβλίων στην ανθρώπινη υγεία.

ΠΗΓΗ:

http://www.kathimerini.gr/870677/article/epikairothta/ygeia/h-systhmatikh-anagnwsh-vivliwn-prosferei-makrozwia(accessed 10.8.16)

Altruistic people have more sex

People who perform regular altruistic acts like giving
blood also tend to have more sex.
Viewed through the lens of evolutionary psychology, altruism takes some explaining. In a dog eat dog world, it seems like a risky, indulgent habit. Yet we are only alive today because our distant ancestors were successful at reproducing – and the fact many of us have inherited their altruistic tendencies suggests that being altruistic gave them some kind of survival or reproductive advantage.

One idea is that altruism is advantageous because it is often reciprocated. Another is that altruism is a "costly signal" that tells potential sexual partners you would make a good mate – if you've the freedom to be charitable, this suggests you must be capable and resourceful. Supporting this "costly signal" account, plentiful past research has shown that signs of altruism increase both men's and women's attractiveness to the opposite sex.

Now an article in the British Journal of Psychology has followed through on this logic to find out whether more altruistic people aren't just more attractive, but actually have more sex. This is an important test because as Steven Arnocky and his colleagues explain, "... it is actual mating outcomes which ultimately contribute to the evolution of particular phenotypes". Stated differently, if the more altruistic of our forebears were not only perceived as more attractive, but also had more sex, this would help explain why many modern humans have inherited the inclination to be altruistic.

One of the best indicators we have of whether our more altruistic forebears were likely to have had more sex is to see if, today, more altruistic people continue to have more sex than less altruistic people. That's what Arnocky and his team aimed to discover through two studies involving young adult Canadians.

They first asked 192 unmarried women and 105 unmarried men to describe their own altruistic tendencies, such as whether they give money to charity, donate blood, help people across the street and so on. They also asked them questions about their sexual history and their desirability to the opposite sex.

Men and women who scored higher on altruism said they were more attractive to, and received more interest from the opposite sex. Men, but not women, who scored higher on altruism also tended to report having had more sexual partners in their lifetime, and also more casual sexual partners specifically. Focusing on just those participants in a current long-term relationship, the more altruistic men and women in this group reported having more sex in their relationship over the last 30 days.



Results from Study 1. Green dashed line=male participants; red=female. Figure from Arnocky et al, 2016.
Of course this first study was limited by its reliance on participants' descriptions of their own altruism. Perhaps people who have more sex are simply inclined to brag more about being altruistic. To overcome this problem, a second study involving 335 undergrads featured a test of actual altruistic tendencies by giving participants the opportunity to donate to charity their potential $100 winnings for taking part in the study.

The participants also answered questions about their sexual history, and this time there were measures of their narcissism and their tendency to give socially desirable answers (this last scale essentially involved participants rating statements about themselves – e.g. "I never regret any decisions" – as true or not, and it was possible to tell from the answers if someone was painting an unrealistically positive image of themselves).

Even factoring out the narcissists and higher scorers on the social desirability scale, the second study found that actual altruistic tendencies correlated with having more sex. Among men only, this included having had more sexual partners in the past, and among men and women, having had more casual sex partners in their lifetime, and more sex partners in the past year.

The researchers said their findings add to past research on hunter-gatherer tribes that have shown men who hunt and who share more meat among non-relatives also tend to have more sex. The new results also converge with past evidence suggesting that altruistic men and women are seen as more desirable.

"The present study provides the first empirical evidence that altruism may tangibly benefit mating in humans living in Western industrialised society," the researchers said, "and that sex differences might exist with respect to the utility of altruism for mating, whereby it is a more effective signal for men than for women."

One big caveat, acknowledged by the researchers – these results are correlational so it's not clear which way the causal juices are flowing. An alternative interpretation of the results is that having more sex and sexual partners encourages people to feel generous towards others and be more altruistic. We'll have to await longitudinal research that charts people's sexual habits and altruism over time to settle this question, though the idea that altruism leads to more sex is certainly consistent with the past evidence suggesting altruistic behaviour causes increases in a person's desirability.

_________________________________ 

SOURCE:

http://digest.bps.org.uk/2016/07/altruistic-people-have-more-sex.html(accessed 4.8.16)

Arnocky, S., Piché, T., Albert, G., Ouellette, D., & Barclay, P. (2016). Altruism predicts mating success in humans British Journal of Psychology DOI: 10.1111/bjop.12208

There's a simple trick to reduce your mind wandering while studying

It happens to all of us – we're meant to be focused on the page in the book, but our mind is turned inwards thinking about other stuff (Must remember to charge my phone, What time did I say I'd meet Sarah?) Thankfully a new study in Memory and Cognition identifies a straightforward way to reduce how much your mind wanders off topic when you're studying. You just need to ensure the materials you're learning are in your sweet spot – not too easy and not too difficult.

For one experiment, Judy Xu and Janet Metcalfe tested the ability of 26 students to translate 179 different English words into Spanish. For any that the students got wrong, they were asked to say whether they were close to learning the word or miles off. Based on this, the researchers created a tailor-made list of word pairs for each participant – some already mastered, some unknown but not far off being learned (psychologists call this the "region of proximal learning"), and finally some difficult word pairs that were far from being learned.

Next, the students spent time studying the easy, medium and difficult word pairs, and periodically they were given an onscreen prompt that asked them whether they were on-task or mind wandering (which they admitted to doing on about one third of the prompts). Finally, the students were tested on the word pairs they'd just studied. As the researchers predicted, the students mind wandered more while studying more difficult word pairs, compared with medium difficulty, and there was a trend for them to mind wander more during study of easy word pairs. Moreover, the final test showed that the students showed superior learning of word pairs for which they'd been on-task rather than mind wandering during the study phase.

A final experiment showed how these effects vary with a person's mastery of the material. Dozens more students were tested twice on easy, medium and difficult English-Spanish word pairs after two successive sessions of study. Poorer performers on the tests showed greater mind wandering when studying the more difficult pairs, while the stronger performers mind wandered more while studying the easier items.

The researchers said their findings suggest there is a "delicate balance" to be struck to find the right level of learning difficulty to reduce mind wandering (and so increase learning), and that the sweet spot depends on the difficulty of the materials and the expertise of the learner. You could try doing some basic self-testing alone or with a friend to try to find study material that's in your sweet spot. Concluding, the researchers said: "Our results suggest that students may sometimes mind wander not because of an inherent lack of motivation or an inability to learn, but rather because the difficulty of the to-be-learned materials is inappropriate."

SOURCE:

http://digest.bps.org.uk/2016/07/theres-simple-trick-to-reduce-your-mind.html(accessed 4.8.16)

Τι είναι το Attachment Pareting; Ή αλλιώς η θεωρία του στενού δεσμού;

Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και περισσότερο τον όρο Attachment pareting, η ακριβής μετάφραση στα ελληνικά είναι "γονική προσκόλληση" αλλά για να είναι λίγο πιο εύηχο, μπορούμε να πούμε "η θεωρία των στενών δεσμών".
Ο όρος αυτός καθιερώθηκε στην εξελικτική ψυχολογία από τον Άγγλο ψυχίατρο-ψυχαναλυτή John Bowlby για να περιγράψει το δυνατό συναισθηματικό δέσιμο τους βρέφους και της μητέρας που αναπτύσσεται κατά το πρώτο έτος ζωής. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι τα βρέφη ενστικτωδώς αναζητούν φροντίδα από την "φιγούρα προσκόλλησης" (μπορεί να μην είναι η βιολογική μητέρα) αναπτύσσοντας έτσι ένα είδος πρωτογενής ασφάλειας. Η ανάγκη αυτή των νεογνών διαπιστώνεται στην ηλικία των μόλις δύο εβδομάδων όταν δείχνουν σαφή προτίμηση στην ανθρώπινη φωνή σε σχέση με άλλους ήχους, ενώ στον πρώτο μήνα μπορούν να αναγνωρίζουν την φωνή της μητέρας. Σε μετέπειτα στάδια παρατηρείτε η επιλεκτική προτίμηση προς την μητέρα και η εμφάνιση δύο αρνητικών συναισθημάτων, το άγχος αποχωρισμού που βιώνει το παιδί όταν η μητέρα απομακρυνθεί από αυτό και το άγχος προς άγνωστα πρόσωπα.
Μέσα από αυτή την διαδικασία αλληλεπίδρασης και ανάπτυξης δεσμού με το αντικείμενο της αγάπης - φροντίδας, αναπτύσσεται ένα κράμα από θετικά και αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος η αγωνία και η αγάπη. Τα βρέφη που μεγαλώνουν με επαρκή φροντίδα και με μία μητέρα που έχει την ικανότητα να αναντιλαμβανεται και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού όπως το κράτημα την οπτική επαφή και στο κλάμα, βιώνουν πιο έντονα συναισθήματα εσωτερικής ασφάλειας και ασφαλούς δεσμού. Τα παιδιά αυτά έχουν περισσότερες πιθανότητες ομαλής κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης θετικών και σταθερών διαπροσωπικών σχέσεων μελλοντικά, καθώς και την ανάπτυξη μιας θετικής αυτοεικόνας γενικότερα. Αντίθετα, ο ανασφαλής δεσμός, δηλαδή όταν τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου αγνοούνται οι βασικές σωματικές και συναισθηματικές τους ανάγκες, αυτό μπορεί να αποτελέσει παράγοντα κινδύνου στην συναισθηματική ισορροπία όπως επίσης και τάσεις στο να αναπτύξουν παθολογικές συμπεριφορές.

Η θεωρία του Attachment pareting προτείνει τα 7 B's για την δημιουργία του ασφαλούς δεσμού.

1. Birth bonding - Το χαρακτηριστικό δέσιμο της μητέρας με το νεογνό από τις πρώτες ώρες της γέννησης. Σε περιπτώσεις που δεν γίνεται άμεσα η επαφή λόγο ιατρικής ανάγκης αυτό δεν επηρεάζει την συνέχεια της διαδικασίας.

2. Breastfeeding - Ο θηλασμός. Αν εξαιρέσουμε τα ευεργετικά συστατικά του μητρικού γάλατος και τα μακροπρόθεσμα οφέλη που προσφέρει, ο θηλασμός είναι μια διαδικασία ψυχικής σύνδεσης του νεογνού με την μητέρα. Είναι η στιγμή που η μητέρα μέσα από το κράτημα και το χάδι ενισχύει την ψυχική και σωματική υγεία του νεογνού. Ο θηλασμό επίσης είναι ωφέλιμος και σε ορμονικό επίπεδο για την μητέρα με την αύξηση της προλακτίνης και ωκυτοκίνης καθώς βοηθούν στη μείωση του άγχους και αυξάνουν την προσοχή της μητέρας προς το μωρό της. Όταν η μητέρα δεν μπορεί να θηλάσει, είναι καλό το βρέφος καθώς τρέφεται να είναι στην αγκαλιά της μητέρας και να ακολουθείτε η όλη διαδικασία σαν του θηλασμού.

3. Baby wearing - Κρατήστε το παιδί όσο πιο πολύ μπορείτε. Το παιδί ειδικά τους πρώτους μήνες έχει ανάγκη την δερματική επαφή με την μητέρα. Το κράτημα και το χάδι βοηθά το παιδί να αποκτήσει αίσθηση δέρματος δηλαδή να αντιληφθεί τα όρια του σώματος του και της φυσικής ύπαρξης του.

4. Bedding close to baby - Ύπνος κοντά στο μωρό. Όταν το μωρό κοιμάται κοντά στη μητέρα, ενισχύεται η αίσθηση ασφάλειας και η διαδικασία του δεσμού. Βέβαια, το κάθε παιδί ειναι μια ξεχωριστή περίπτωση και αυτό σε συνδυασμό με τα ισχυρότατα ένστικτα της μαμάς, μας κοθοδηγεί στο καλύτερο για αυτό.

5. Belief in the language value of your baby’s cry - Το κλάμα του παιδιού είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με το περιβάλλον και έκφρασης αιτημάτων. Στους πρώτους μήνες το κλάμα στα βρέφη λειτουργεί σαν συναγερμός καθώς αναζητούν -ως μέσω επιβίωσης- την ικανοποίηση των σωματικών και συναισθηματικών τους αναγκών (πείνα, πονάκια, αποχωρισμός κ.α.). Όταν η μητέρα δεν ανταποκρίνεται στο κλάμα του παιδιού, δημιουργείτε αίσθηση ανασφάλειας και στρες. Η έγκαιρη επέμβαση στις αγωνίες των βρεφών και των παιδιών δημιουργεί ασφαλείς και με αυτοπεποίθηση ενήλικες.

6. Beware of baby trainers - Προσοχή στους "εκπαιδευτές". Σχεδόν όλες οι μητέρες έχουν αυξημένη διαίσθηση όταν πρόκειται για το βλαστάρι τους. Είναι καλό να εμπιστευτούν το ένστικτό τους αποκωδικοποιώντας έτσι καλύτερα τα μηνύματα του παιδιού τους.

7. Balance - Όλα είναι θέμα ισορροπίας. Στη ζωή δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο. Το ίδιο ισχύει και στη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν σημαίνει ότι παρατάς τις ατομικές σου ανάγκες όπως το να είσαι μητέρα-γυναίκα, μητέρα- εργαζόμενη γυναίκα και γυναίκα ή άντρας με ενδιαφέροντα. Πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι το να είσαι γονιός είναι μια ευχάριστη διαδικασία της εξέλιξης μας καθώς μέσα από την αλληλεπίδραση και ένωση με το παιδί μας αναβιώνουμε είτε καλύπτουμε και δικές μας ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες.
Όπως προανέφερα το κάθε παιδί ειναι μια ξεχωριστή περίπτωση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντοτε με σεβασμό στην ιδιαίτερη προσωπικότητα του. Μέσα από την καθημερινή αλληλεπίδραση του παιδιού με το περιβάλλον του σε συνδυασμό με τα ισχυρά ένστικτα της μαμάς θα δωθούν οι απαντήσεις σε όλες τις προκλήσεις που προκύπτουν στο συναρπαστικό αυτό ταξίδι !

ΠΗΓΗ:

http://psychologoscy.blogspot.gr/2016/01/attachment-pareting-attachment-pareting.html(accessed 4.8.16)