Γιατί το παιδί μου λέει ψέματα; Οι πιο συχνοί λόγοι και πώς να το διαχειριστείς

Έχεις γνωρίσει παιδί που να μην έχει πει ποτέ κανένα ψέμα;

ΓΡΑΦΕΙ: The Mamagers Team - 28 ΜΑΙΟΥ, 2025




Έχεις γνωρίσει παιδί που να μην έχει πει ποτέ κανένα ψέμα; Κάποια είναι πολύ χαριτωμένα (μια πριγκίπισσα μου χτένισε τα μαλλιά σήμερα), κάποια είναι ανούσια (δεν ξέρω που είναι το μολύβι μου) και κάποια είναι πιο ανησυχητικά (έπεσα από τις σκάλες στο σχολείο/η δασκάλα μου είπε ότι είμαι ο καλύτερος μαθητής). Γιατί τα παιδιά λένε ψέματα, πώς πρέπει να αντιδράμε και πότε πρέπει να το δούμε πιο σοβαρά; Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, τα παιδιά καταλαβαίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια μετά την ηλικία των 4-5 ετών. Τα μικρότερα παιδιά μπερδεύουν τα φανταστικό και το αληθινό. Μπορεί να έχουν σκεφτεί κάτι ή να το έχουν δει κάπου και να το αναφέρουν ως προσωπικό τους βίωμα και ως αληθινό γεγονός. Σταδιακά μετά την ηλικία των 4 ετών διαχωρίζουν καλύτερα την πραγματικότητα από τη σκέψη και τη φαντασία.
Γιατί τα παιδιά λένε ψέματα;


Για να καταλάβουμε οι γονείς πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε ένα ψέμα, οφείλουμε να δούμε τις αιτίες για τις οποίες μπορεί ένα παιδί να πει ψέματα.


Μόλις έμαθαν... τι είναι ψέμα: Το παιδί ανακάλυψε το ψέμα και πρέπει να το δοκιμάσει. Πώς θα αντιδράσει η μαμά μου; Θα με πιστέψει;
Θέλει την προσοχή: Ένα παιδί που είναι αγχωμένο ή περνάει κάτι και δεν μπορεί να το εκφράσει συναισθηματικά μπορεί να πει ένα ψέμα για να τραβήξει την προσοχή, για να έχει περισσότερη φροντίδα (π.χ. μαμά πονάει ο λαιμός μου) ή λένε ένα ψέμα για να κρύψουν τι περνάνε.
Απλά δεν το σκέφτονται: Η παρορμητικότητα στα παιδιά είναι διάχυτη για αυτό δεν αποκλείεται να πουν ένα ψέμα χωρίς καν να το σκεφτούν. Με λίγα λόγια, μιλάνε πριν σκεφτούν! Σε αυτές τις περιπτώσεις, αρκεί να ρωτήσεις το ίδιο πράγμα και να του δώσεις την ευκαιρία να πει την αλήθεια!
Θέλει να ξεχωρίσει: Τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση λένε ψέματα για να φανούν, να ξεχωρίσουν και να εντυπωσιάσουν τους άλλους.
Λένε αθώα ψέματα: Μια δεξιότητα που μαθαίνουν από τους γονείς, συνήθως, κάποια παιδιά θα πουν ένα ψέμα που δεν βλάπτει (δεν μπορούσα να έρθω στο πάρτι σου) συνήθως για να προστατεύσουν κάποιον (κι εγώ φοβήθηκα χθες όταν φώναξε η δασκάλα).




Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να σταματήσουν τα παιδιά να λένε ψέματα




Δείχνουμε στα παιδιά ότι εκτιμάμε την ειλικρίνεια. Κάθε φορά που λένε την αλήθεια πρέπει να τα επαινούμε για τη (δύσκολη, πολλές φορές) απόφασή τους να πουν την αλήθεια.
Επαναλαμβάνουμε την ερώτηση: Δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία στο παιδί να πει την αλήθεια (βούρτσισες τα δόντια σου;). Εάν πει την αλήθεια το επαινούμε, διαφορετικά θα πρέπει να κατανοήσει ότι υπάρχουν συνέπειες.
Έχουμε ενσυναίσθηση: Εάν το παιδί δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του και καταφεύγει σε ένα ψέμα (δεν πήρα το παιχνίδι του) πρέπει να σκεφτούμε γιατί το έκανε (ήθελε να παίξει και ζήλευε το παιχνίδι του αδελφού του). Τότε εστιάζουμε στην αιτία, μαθαίνουμε στο παιδί πώς να ζητάει ευγενικά και να μοιράζεται.
Οι τιμωρίες δεν λειτουργούν: Οι τιμωρίες δεν διορθώνουν τον λόγο που οδήγησε το παιδί στο να πει ψέματα, αντίθετα το πεισμώνουν και το κάνουν να νιώθει ότι "κανείς δεν καταλαβαίνει".
Ενισχύουμε τη συνήθεια της αλήθειας. Εστιάζουμε στη θετική συμπεριφορά και επιβραβεύουμε την αλήθεια με λέξεις, με συναίσθημα και με ένα φιλί ή μια αγκαλιά.
Σε ένα σοβαρό ψέμα, καταφεύγουμε στις... συνέπειες! Αντί για τιμωρίες αφήνουμε τη δυνατότητα στο παιδί να ανακαλύψει ότι για τα ψέματα, υπάρχουν συνέπειες. Αν κάθε μέρα πετάει το φαγητό του στο σχολείο και δεν το τρώει, τότε δεν του δίνουμε λεφτά για το κυλικείο. Αν ένα μεγαλύτερο παιδί δεν διαβάζει συστηματικά, τότε θα πρέπει να το ελέγχετε εσείς καθημερινά μέχρι να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη σας.




ΠΗΓΗ:

https://www.themamagers.gr/family/110713/giati-to-paidi-moy-leei-psemata-oi-pio-sychnoi-logoi-kai-pos-na-to-diacheiristeis(accessed 30.5.25)

Αγχος και αυτοκτονικές σκέψεις προκαλούν τα ριάλιτι

Τα διάφορα τηλεοπτικά ριάλιτι, όπου όλοι οι παίκτες είναι όμορφοι, με καλλίγραμμα και γυμνασμένα σώματα, φαίνεται ότι προκαλούν στους νέους ανθρώπους άγχος για το σώμα τους, το οποίο μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε σκέψεις αυτοκτονίας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα μόλις λίγες ώρες νωρίτερα από την έναρξη του «Love Island», ενός βρετανικού ριάλιτι γνωριμιών, όπου νέοι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε έναν επίγειο παράδεισο ευελπιστώντας ότι θα γνωρίσουν τον έρωτα και θα περάσουν το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής τους.


Ηδη, πολλοί τηλεθεατές έχουν ζητήσει να συμμετάσχουν στο ριάλιτι και ευτραφή άτομα, έτσι ώστε η εικόνα να είναι πιο αντιπροσωπευτική της κοινωνίας.


Την ίδια στιγμή, ενισχύονται οι ανησυχίες σχετικά με την επίδραση των τηλεοπτικών ριάλιτι, τόσο στους παίκτες όσο και στους τηλεθεατές. Το βρετανικό Ιδρυμα Ψυχικής Υγείας έχει επανειλημμένως εκφράσει ανησυχία για τις επιπτώσεις που έχουν κάποια τηλεοπτικά προγράμματα, μεταξύ των οποίων και το «Love Ιsland», στους τηλεθεατές και ιδιαίτερα στο νεότερο κοινό, που είναι πιο πιθανό να νιώθει άγχος και αμφιβολίες για το σώμα του. Περίπου ένας στους τέσσερις ανθρώπους (24%), ηλικίας 18 - 24 ετών, δηλώνει ότι τα τηλεοπτικά ριάλιτι τούς προκαλεί ανησυχία για τη σωματική τους εικόνα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της YouGov σε 4.505 Βρετανούς ενηλίκους, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα από το Ιδρυμα Ψυχικής Υγείας. Περισσότεροι από ένας στους επτά (15%) έχουν παραδεχθεί ότι έχουν αυτοτραυματισθεί εξαιτίας της ανησυχίας τους για τη σωματική τους εικόνα, ενώ το 23% είχε αυτοκτονικό ιδεασμό (σκέψεις αυτοκτονίας) εξαιτίας των ανησυχιών που ένιωθε για το σώμα του. Εκτός, όμως, από την επίδραση που έχουν αυτές οι εκπομπές στην ψυχική υγεία των τηλεθεατών, οι ειδικοί εκφράζουν και έντονο φόβο για την ψυχική υγεία των συμμετεχόντων στα παιχνίδια. Δύο άνθρωποι αυτοκτόνησαν μετά τη συμμετοχή τους στο «Love Island», ενώ στη συνέχεια αποκαλύφθηκε πως και άλλοι συμμετέχοντες είχαν αυτοκτονήσει μετέπειτα.

ΠΗΓΗ:

http://www.kathimerini.gr/1027425/article/ygeia/ygeia-epikairothta/agxos-kai-aytoktonikes-skeyeis-prokaloyn-ta-rialiti(accessed 7.6.19)

You Might Be Surprised How Much a Hug Helps Fight Illness, Stress and Depression

Psychologists go to surprising lengths in new study to show how much a hug can help.

Being hugged reduces the deleterious effects of stress on the body, according to new research which intentionally exposed people to a cold virus.

Hugging acts as a form of social support and protects people from getting sick and even reduces their illness symptoms if they do get sick.

The study, published in the journal Psychological Science, asked 404 healthy adults how much social support they perceived they had from other people (Cohen et al., 2014).

They were also asked about how often they were hugged and how often they came into conflict with others.

Participants were then exposed to a cold virus in the lab (they were well paid for this: $1,000 each).

Their condition was monitored in quarantine to see if they developed a cold and how severe their symptoms were.

Professor Sheldon Cohen, who led the study, explained its rationale:

“We know that people experiencing ongoing conflicts with others are less able to fight off cold viruses.

We also know that people who report having social support are partly protected from the effects of stress on psychological states, such as depression and anxiety.

We tested whether perceptions of social support are equally effective in protecting us from stress-induced susceptibility to infection and also whether receiving hugs might partially account for those feelings of support and themselves protect a person against infection.”

The results showed that people who were hugged more often or who perceived they had greater social support were less likely to catch the cold in the first place.

Those who did get a cold had less severe symptoms if they were hugged more and felt supported socially.

Professor Cohen said:

“This suggests that being hugged by a trusted person may act as an effective means of conveying support and that increasing the frequency of hugs might be an effective means of reducing the deleterious effects of stress.

The apparent protective effect of hugs may be attributable to the physical contact itself or to hugging being a behavioral indicator of support and intimacy.

Either way, those who receive more hugs are somewhat more protected from infection.”

SOURCE:

http://www.spring.org.uk/2014/12/you-might-be-surprised-how-much-a-hug-helps-fight-illness-stress-and-depression.php(accessed 19.12.14)

The Stress Test - Results

By Peter KindermanProfessor of Clinical Psychology

The study examined how people react to stressful situations - did they blame others, for example?

What causes stress? Why do some people suffer from depression and anxiety more than others?

Biological, social, circumstantial and psychological factors are all important triggers when it comes to mental health problems, but how does the relationship between these different elements work?

In June 2011, BBC Lab UK, with assistance from Radio 4's All in the Mind launched a groundbreaking experiment designed to look at this very issue.

More than 30,000 of you completed the survey, making it one of the largest studies of mental health ever.

What did we discover?

We anticipated that a family history of mental health difficulties, social deprivation and traumatic or abusive life experiences were more likely to lead to higher levels of anxiety and depression - and we were proved right.

What is 'stress'?

When does your mental health become a problem?

Negative life events such as abuse and bullying, in early years or adulthood, were the strongest factors when predicting those who were prone to depression and anxiety.

A family history of mental health problems, low levels of income, poorer education and relationship problems also played a significant role.

But the journey from these causes to mental health problems involved a person's psychological functioning - specifically whether they were able to cope with life's difficulties, known as 'adaptive coping', how much they dwelled on their problems, known as 'rumination' and how much they blamed themselves - determined, to a very large extent, how depressed or anxious they became.

Why is it a new finding?

“Start Quote

Life events, abusive events in childhood, social circumstances and a family history of mental illness can all lead to mental health problems”Prof Peter Kinderman

The results suggest that these thinking styles - especially rumination and self-blame - play a very specific role in the development of mental health problems and are not just consequences of those problems.

One previous model suggested that biological, social and circumstantial factors cause mental illnesses, and it is only after that happens that psychological changes appear - so people start to 'ruminate' when they've become ill.

But our results don't support this.

Instead, they suggest that psychological factors actually play a causal - or, more precisely, mediating - role.

Life events, abusive events in childhood, social circumstances and a family history of mental illness can all lead to mental health problems.

But our results show that they lead to these problems if they cause people to ruminate or to blame themselves for the bad things that happen. They are much less likely to cause mental distress if people don't ruminate or self-blame.

What did we measure?

Visitors to the BBC's Lab UK Stress Test filled in a 20-minute questionnaire online.

We collected lots of demographic data, including:

Age

Gender

Ethnic group

Occupation

Gross annual or weekly household earnings

Highest level of formal schooling

Occupational status

Parents' income

Relationship status

Number of children

People were also asked about their family history of mental health diagnoses, how often they saw their family and friends and participated in social activities, childhood experiences of abuse and bullying and any negative life events they had experienced in the last year.

The psychology of stress

The human brain has been described as the most complex object in the universe. And, because we all have unique experiences from which we develop our personalities, the complexity of human emotional life is immense.

The word "stress" is an unusual one. It is used to describe negative or difficult emotions, or even mental ill-health. It's useful to think about three broad groups of causes of emotional difficulties - biological factors, social factors and life events.

Biological factors are very important. The structure and functioning of the brain - the nerves, synapses, and neurotransmitters - are vital to mental health. But human beings are much more than their biology...

Is it a good idea to measure stress?

Can science explain why I'm a pessimist?

They were also asked how they responded to stressful situations.

This measured their tendency to use either positive coping strategies (e.g. talking to others, problem solving), rumination (continually dwelling on problems) or dangerous activities (e.g. drinking alcohol) in response to stress.

In addition, those who took part were asked how they decided who or what would take credit or blame when they had to deal with events or challenging situations. Did they look to chance, blame others or see themselves as the source of the solution or problem?

The Stress Test used clinical measures of anxiety and depression and asked respondents about their general wellbeing.

The researchers then analysed the data using sophisticated statistical techniques, which helped them build a model of how family history, life circumstances and thinking styles all contribute to causing stress in a person's life.

Who took part?

A total of 32,827 respondents aged 18-85 took part in the online Stress Test.

The average age was 40 and a half years, 61.4% were female and 92.5% white British or white other.

Although the test was accessible from all over the world, the majority of respondents - 82.7% - were from the UK.

Most of those taking part were also in a relationship, had children and were employed.

What does it mean for the future?

These findings are important as they suggest that psychological factors play an important role in the journey towards mental health problems.

Life events and other biological risk factors can lead to depression and anxiety if they cause changes to our psychological functioning - so if we ruminate or blame ourselves rather than find positive ways to cope.

WHAT IS CBT?

Cognitive behavioural therapy is:

a way of talking about how you think about yourself, the world and other people

the way your actions affect your thoughts and feelings

CBT can help you to change how you think (cognitive) and what you do (behaviour).

Unlike some other talking treatments, it focuses on the 'here and now' instead of the causes of distress or past symptoms.

Can cognitive behavioural therapy really change our brains?

How can kindness help improve mental health?

That's important, theoretically - especially for clinical psychologists - as it suggests that psychological phenomena are not just a consequence of mental illnesses but they have real roles when it comes to the causes of mental health issues.

More importantly, it means we can do something to help.

These results suggest that if we can interrupt our psychological processes, we might be able to help people recover from - or never develop - mental health problems.

Of course, evidence-based psychological therapies such as cognitive behavioural therapy (CBT) do exactly this - they help a person learn how to identify and then change these kinds of unhelpful styles of thinking.

Some of the techniques that help people spot when they are 'stuck' and then shift their attention - approaches such as 'mindfulness' - are also very successful.

This study helps us make sense of the complicated links between events, how we think about those events, and then the emotional consequences.

It also leads us to reconsider our own thinking styles... and that could help both prevent and treat any possible stress or mental health problems.

SOURCE:

http://www.bbc.co.uk/science/0/24451567(accessed 9.10.14)

Λιγότερο άγχος μετά το κόψιμο του τσιγάρου

Επιστημονική έρευνα απαντά στις φήμες που θέλουν αγχωμένους όσους σταματούν το κάπνισμα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 02/01/2013 10:31

Μια νέα μελέτη αποδεικνύει πως η διακοπή του καπνίσματος είναι τελικώς... αγχολυτική




Απάντηση στις φήμες περί χαλάρωσης μέσω του τσιγάρου σπεύδει να δώσει νέα βρετανική μελέτη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, οι καπνιστές που κόβουν τη συνήθεια, έχουν λιγότερο άγχος στη ζωή τους.


Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Κέιμπριτζ, της Οξφόρδης, του King's College του Λονδίνου και άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Ψυχιατρικής «The British Journal of Psychiatry» μελέτησαν περίπου 500 καπνιστές που παρακολουθούσαν προγράμματα διακοπής του καπνίσματος σε κλινικές της Βρετανίας.


Σημαντικά μειωμένα επίπεδα άγχους


Οι επιστήμονες διαπίστωσαν σημαντικά μειωμένα επίπεδα άγχους στους 68 ανθρώπους που είχαν καταφέρει να κόψουν το τσιγάρο μετά από έξι μήνες προσπαθειών, σύμφωνα με το BBC. Μάλιστα η μείωση του άγχους μετά τη διακοπή του καπνίσματος ήταν ακόμα μεγαλύτερη μεταξύ όσων είχαν εξαρχής αγχώδεις και άλλες ψυχολογικές διαταραχές, σε σχέση με όσους κάπνιζαν απλώς από ευχαρίστηση.


Οι βρετανοί ερευνητές τόνισαν ότι η μελέτη τους πρέπει να καθησυχάσει όσους καπνιστές φοβούνται πως αν το κόψουν, θα αισθάνονται μεγαλύτερο άγχος στη ζωή τους.


Αντίθετα, οι επιστήμονες επεσήμαναν πως μια τυχόν αποτυχημένη απόπειρα κοψίματος του τσιγάρου φαίνεται να αυξάνει σε μέτριο βαθμό το επίπεδο του άγχους του καπνιστή. Αυτό ισχύει κυρίως για όσους εκ των προτέρων είχαν αυξημένο άγχος.


Η μελέτη έδειξε ότι όσοι καπνίζουν κατά κύριο λόγο για να βρουν ένα ψυχολογικό στήριγμα στο άγχος που τους κατακλύζει, είναι αυτοί που συνήθως αναζητούν να ανάψουν ένα τσιγάρο μόλις ξυπνούν το πρωί. Όταν όμως το κόβουν, τελικά νιώθουν λιγότερο αγχωμένοι, σύμφωνα με την έρευνα.


ΠΗΓΗ:


ΤΟ ΒΗΜΑ Science : http://www.tovima.gr/science/psychology-sociology/

ΑΓΧΟΣ. Τι είναι;

Tο άγχος είναι μια διάχυτη αίσθηση ανησυχίας προς την αναμονή κάποιου άγνωστου, ασαφούς και αόριστου κινδύνου.

Το άγχος το βιώνουμε όλοι μας καθημερινά, λίγο ή πολύ.  Αυτό συμβαίνει διότι μονάχα αυτή η αίσθηση ανησυχίας μπορεί να μας προφυλάξει από απειλές και κινδύνους αφού προετοιμάζει το σώμα μας να αντιδράσει έτσι ώστε να προστατέψουμε τον εαυτό μας.

Π.χ.1. Ο διευθυντής μας ανακοινώνει

 πως θέλει να μας μιλήσει ιδιαιτέρως.

 

 

Είναι φυσιολογικό να αγχωθούμε εφόσον υπάρχει περίπτωση να απειλείτε η επαγγελματική μας ισορροπία. Το άγχος που αισθανόμαστε θα μας βοηθήσει να είμαστε πιο έτοιμοι να απαντήσουμε σε ερωτήσεις γρήγορα και επαγγελματικά. Π.χ.2. Ετοιμαζόμαστε για εξετάσεις υγείας στο νοσοκομείο. Είναι φυσιολογικό να αγχωθούμε μη ξέροντας σε τι κατάσταση βρίσκεται η υγεία μας. Το άγχος μας προετοιμάζει για κριτική σκέψη και περαιτέρω δράση σε περίπτωση που τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Επομένως, το άγχος μπορεί να είναι καλό αφού μας βοηθά να αντιδράσουμε αποτελεσματικά σε άγνωστες καταστάσεις.   

Το άγχος γίνετε προβληματικό όταν μετατρέπεται σε κάτι το έντονο και παρατεταμένο σε καταστάσεις που δεν είναι ούτε απειλητικές ούτε άγνωστες. Π.χ. Αγχωνόμαστε όταν είναι να πάμε για ψώνια στο τοπικό σούπερ-μάρκετ. Σε αυτήν την περίπτωση το άγχος δε μας προστατεύει από επικίνδυνες καταστάσεις παρά εμποδίζει την καθημερινή ζωή μας.

Μερικά είδη τέτοιου άγχους είναι: γενική αγχώδης διαταραχή (διάχυτη, ακαθόριστη ανησυχία που καταλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες του ατόμου), διαταραχή πανικού (προσβολές έντονου άγχους που εμφανίζονται ξαφνικά και χαρακτηρίζονται από κορύφωση άγχους πριν την ύφεσή του, με σωματικά συμπτώματα), ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (άγχος ως συνέπεια της προσωπικότητας π.χ τελειομανία), διαταραχές συνδεόμενες με το stress, φοβικές διαταραχές (έντονος και υπερβολικός φόβος για κάποιο αντικείμενο ή κατάσταση), διαταραχή άγχους αποχωρισμού, άλλες αγχώδεις διαταραχές (λόγω ασθενειών).

ΑΙΤΙΑ ΑΓΧΟΥΣ:

 Το άγχος σου μπορεί να προέρχεται από 1) οργανικά, 2) βιολογικά ή 3) ψυχολογικά αίτια.

1)     Υπάρχουν κάποιες ασθένειες οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν άγχος όπως και η λήψη ορισμένων φαρμάκων. Μερικές μόνο από αυτές τις ασθένειες είναι: Επιληψία, όγκοι, καρκίνοι, σκλήρυνση κατά πλάκας, ενδοκρινικές διαταραχές εμμηνόπαυση, έμφραγμα, πνευμονία, ρευματοειδής αρθρίτιδα, AIDS, Φυματίωση, λοιμώδης μονοπυρήνωση. Μερικές από τις ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν άγχος είναι: Αμφεταμίνες, νικοτίνη, υπνωτικά, οινόπνευμα, καφεΐνη, κοκαΐνη, κάνναβης, αναλγητικά.

 

2)     Βιολογικά αίτια άγχους συνδέονται με την αυξημένη δραστηριότητα του  αυτόνομου νευρικού συστήματος όπως και του νοραδρενεργικού. Επίσης με την υπολειτουργία του σεροτονινεργικού και γκαμπαμινεργικού νευροδιαβιβαστικού συστήματος.

 

 

3)     Ψυχολογικά αίτια συνδέονται με εμπειρία θανάτου και απώλειας, ατυχήματα, τραύμα (κλοπή, διαζύγιο, πόλεμος, τρομοκρατία, βία, κακοποίηση κτλ.), απώλεια υγείας, συνειδητοποίηση θνησιμότητας, ενδοψυχικές συγκρούσεις  π.χ. διλλήματα, παλιότερες οικογενειακές εμπειρίες που έχουν μαθευτεί ή έχουν περάσει στο υποσυνείδητο, χαμηλή αυτοπεποίθηση, διαπροσωπικές δυσκολίες, ακόμα και θετικές αλλαγές όπως γάμος ή μια επιθυμητή μετακόμιση.

Γενικά το πιο σύνηθες είναι το άγχος να σχετίζεται με περισσότερες από μία από τις τρεις μεμονωμένες κατηγορίες που μπορούν να προκαλέσουν άγχος π.χ. οργανικά αίτια μπορούν να προκαλέσουν άγχος το οποίο διατηρείται και γίνετε εντονότερο λόγο ψυχολογικών αιτιών.  

 
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος το άγχος είναι διαφορετικός. Επομένως, και τα συμπτώματα του άγχους (είτε ψυχολογικά είτε σωματικά) ποικίλουν από άτομο σε άτομο.

Τα παρακάτω είναι μερικά από τα συμπτώματα που μπορεί να συναντήσει κανείς χωρίς να σημαίνει πως θα τα έχει όλα.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ	ΣΩΜΑΤΙΚΑ
Ανησυχία	Ταχυκαρδία
Ανυπομονησία	Εφίδρωση
Εκνευρισμός	Τρόμος, συσπάσεις μυών
Ευερεθιστότητα	Δύσπνοια
Αγωνία, ακαθόριστος φόβος	Αίσθημα πνιγμού
Δυσχέρεια στη συγκέντρωση	Βάρος στο στήθος
Διαταραχές μνήμης	Ζαλάδα, ναυτία, τάση για λιποθυμία
Διάσπαση προσοχής	Αίσθημα ζέστης ή κρύου, ιδρώτας
Επιλεκτική προσοχή	Εξάψεις
	Ξηροστομία
	Μούδιασμα των άκρων, πόνοι μυών, πονοκέφαλος
	Συχνουρία
	Διάρροια/ δυσκοιλιότητα
	Πόνοι στο στομάχι
	Υπέρταση
	Κινητική ανησυχία
	Έλλειψη ενδιαφέροντος για σεξ
	Δυσκολία στον ύπνο
	Ανορεξία

Τα συμπτώματα μπορεί να σε ανησυχούν αλλά ΔΕΝ είναι επικίνδυνα. Δε σημαίνει πως θα τρελαθείς ή πως θα πάθεις καρδιακή προσβολή ή πως θα πεθάνεις. Όλοι βιώνουμε άγχος άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο και συνήθως η κατάσταση καλυτερεύει.

Παρ’ όλ’ αυτά, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η ύπαρξη κάποιων από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι συμπτώματα έλλειψης σωματικής υγείας παρά άγχους Π.χ.  συμπτώματα κόπωσης, αδυναμίας, ζαλάδα και πόνος στο σώμα μπορούν να είναι συμπτώματα γρίπης. Επομένως ο παθολόγος θα πρέπει να είναι πάντα ο πρώτος σου σταθμός. Μονάχα όταν είναι σίγουρο πως τα συμπτώματά σου δεν έχουν οργανικά/βιολογικά αίτια και το άγχος σου είναι επίμονο είναι καλό να επισκεφτείς ψυχολόγο.  

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ;

        Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τη φύση του άγχους σου και τα αίτια του.

 Στη συνέχεια θα δουλέψετε μαζί ώστε να αποδεχτείς το άγχος σου, το οποίο είναι μια φυσιολογική αντίδραση προς κάτι, και να κατανοήσεις τον τρόπο και το χρόνο επίδρασης του επάνω σου.

 

 

 

 

 

 

 

Έτσι σταδιακά θα αποκτήσεις την ικανότητα να αντιμετωπίζεις αυτό το κάτι που σου προκαλεί άγχος με τη βοήθεια νέων τρόπων σκέψεως και συμπεριφοράς που θα υιοθετήσεις. 

 ΕΣΥ:

Όσο και αν σου ακούγεται περίεργο, εσύ είσαι αυτός που μπορεί να βοηθήσεις τον εαυτό σου περισσότερο από κάθε άλλον.

 

Μόνο εσύ γνωρίζεις τον εαυτό σου αρκετά καλά ώστε να αντιληφθείς πως κάτι δεν πάει καλά. 

 

  Mόλις αντιληφθείς πως κάτι δεν πάει καλά, ΣΤΑΜΑΤΑ.

Τίποτα δεν θα χαθεί ή θα καταστραφεί εάν σταματήσεις για λίγο να πάρεις μια ανάσα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να σκεφτεί τι συμβαίνει. Να ξεκουραστεί. Καλύτερα να σταματήσεις από μόνος σου για λίγο παρά να σταματήσεις επ’ αόριστον όταν το σώμα σου δεν θα αντέχει άλλο.

 Τρως καλά; Μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή με άφθονα φρούτα και λαχανικά πάντα προοιωνίζει μια ισορροπημένη ψυχική υγεία.

 

Επιβαρύνεις τον εαυτό σου με καταχρήσεις όπως τσιγάρα, ναρκωτικά, αλκοόλ, ξενύχτια; Αν δε σεβαστείς το σώμα σου τότε δε θα σε σεβαστεί ούτε αυτό.

 Γυμνάζεσαι αρκετά; Έχεις καλό βάρος;

 

Χρειάζεσαι βοήθεια; Το να γνωρίζει κανείς τα όριά του και να μπορεί να ζητά βοήθεια όταν το χρειάζεται δεν είναι ντροπή αλλά ένδειξη θάρρους, αυτογνωσίας και σεβασμού προς τον ίδιο του τον εαυτό. Εσύ ξέρεις εάν χρειάζεσαι βοήθεια, εσύ πρέπει να τη ζητήσεις.

 Κανείς δε θα σεβαστεί και δε θα προσέξει τον εαυτό σου εάν δε το κάνεις εσύ ο ίδιος. Είναι δική σου ευθύνη και υποχρέωση.

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ Η     ΙΝΤΑ ΕΛΙΑΟΥ