Why Smart People Are More Prone To Anxiety

The reason high intelligence and anxiety are correlated.



Intelligence and anxiety may have evolved together as mutually beneficial traits, research finds.

This may help to explain why people with high intelligence also tend to have higher levels of anxiety.

The benefit may be that intelligence allows people to better imagine what might go wrong.

Worriers tend to keep out of danger so that their genes are the ones carried forward into the next generation.

Non-worries, meanwhile, starved to death because they didn’t prepare for winter or failed to anticipate an enemy raid.

Professor Jeremy Coplan, who led the study, said:



“While excessive worry is generally seen as a negative trait and high intelligence as a positive one, worry may cause our species to avoid dangerous situations, regardless of how remote a possibility they may be.

In essence, worry may make people ‘take no chances,’ and such people may have higher survival rates.

Thus, like intelligence, worry may confer a benefit upon the species.”

For the study, people with high anxiety levels were compared with those with average levels.


Brain scans were carried out, along with tests of intelligence and anxiety.

In people diagnosed with an anxiety disorder, IQ was positively correlated with worry.

In other words, people who were more intelligent also worried more.

Brain scans found that activity in sub-cortical white matter correlated with both anxiety and intelligence.

Previous research has shown that people who are low in intelligence are also prone to worry — possibly because they achieve less in life.

SOURCE:

http://www.spring.org.uk/2017/12/smart-anxiety.php(accessed 11.12.17)

The Most Common Mental Health Problem is ‘Contagious’

This mental health problem can pass between family members unless precautions are taken.


Anxiety is ‘contagious’ and can be passed from parents to children and the other way, a new study finds.

The ‘catching’ nature of anxious thoughts and behaviours exists over and above the effects of genetics.

That’s the conclusion of a new study of twins conducted by researchers in the UK.

Professor Thalia Eley, who led the study, said that anxious parents should avoid passing it on to their children through their behaviour:


“Our research shows that even if you have had to cope with high levels of anxiety yourself, it is not inevitable that this will follow in your children.

There are many things that can be done at home to prevent or reduce anxiety in children and adolescents.

Whilst a natural tendency when your child is anxious is to try to protect them, it can be more helpful to support them in taking small age-appropriate risks.

This will teach them that the world is generally a safe place and they can manage situations that initially seem stressful, developing their sense of mastery and in turn promoting resilience.”

Anxiety, one of the most common mental health problems, is already well-known to have a strong genetic component.

Parents who experience anxiety disorders are more likely to have children who have them.

The study is the first to compare how genes and the environmentcontribute towards anxiety.


The research involved around 1,000 families.

By examining families with twins, scientists were able to remove the effects of genetics using statistics.

They found that parents can make children anxious over and above the effects of anxiety.

Anxious children can also pass on their anxiety to parents, even when they were not initially anxious.

Professor Eley said:


“This approach applies equally to families with parents who are not anxious themselves but who have a child who appears to worry more about life than others.

Similarly, when events have not gone as well as a child has hoped, it can be helpful to encourage them to consider explanations that do not put them off trying again and that offer them a positive route forwards.”

Professor Robert Freedman, the journal’s editor, said:


“This study is a landmark, because it is the first to clearly establish the early transmission of anxiety symptoms from parents to children, not through their shared genetic background, but rather from the way in which anxious parents raise their children.

Parents who are anxious can now be counselled and educated on ways to minimise the impact of their anxiety on the child’s development.”

SOURCE:

http://www.spring.org.uk/2015/05/the-most-common-mental-health-problem-is-contagious.php(accessed 20.5.15)

The study was published in The American Journal of Psychiatry (Eley et al., 2015).

8 Fascinating Facts About Anxiety

Studies show that anxiety affects the sense of smell and balance, how we judge faces and perceptions of our personal space.

Anxiety may be an unpleasant emotion, which can be crippling in excess, but it does exist for a good reason.

Anxiety tells us we’re in danger and we need to do something. It was our anxious ancestors who prepared better for winter and made plans to fight off neighbouring tribes. The relaxed, laid-back guys never made it.

But anxiety’s effects aren’t limited to motivation, they seep through the mind to all sorts of areas…

1. Anxiety literally makes everything stink

As people get more anxious, they are more likely to label neutral smells as bad smells (Krusemark & Li, 2013). So, anxiety literally makes the world stink.

The reason, explains Professor Wen Li is:

“In typical odor processing, it is usually just the olfactory system that gets activated. But when a person becomes anxious, the emotional system becomes part of the olfactory processing stream.”

And as people get more anxious they become better at distinguishing between different bad smells (Krusemark & Li, 2012).

2. Exercise reduces anxiety

Generally, when people get a little exercise they feel less anxiety in their lives. As little as 20 minutes can make you feel calmer right now.

The benefits of a little workout extend beyond the gym, though, into everyday life.

One study has found that although simply resting reduces anxiety, it doesn’t help protect against stressful events (Smith, 2013).

Exercise, though, seems to have a more lasting effect, helping to reduce anxiety when faced with stressful situations afterwards.

Indeed, many think exercise should be prescribed for depression and anxiety instead of drugs.

3. The parental effect

Like many things, high anxiety is partly in the genes, but part of the reason anxious people are anxious is because of their parents’ behaviour.

Children are more likely to be anxious when their parents direct criticism at them, display high levels of doubt and are emotionally cold (Budinger et al., 2012).

4. Think different

One of the best ways of reducing anxiety is to think about situations differently.

It’s not an exam; it’s a fun little quiz. It’s not a scary presentation; it’s a little chat with a few colleagues. It’s not a job interview; it’s a chance to meet some new people.

Most situations can be re-framed in this way and studies show that people who do this naturally–as opposed to trying to suppress their anxiety–feel less anxious in stressful social situations (Llewellyn et al., 2013).

5. Anxious people jump to conclusions

Highly anxious people jump to conclusions more quickly when judging facial expressions.

A study by Fraley et al., (2006) suggests that anxious people may have problems in their relationships because they jump to conclusions too quickly about facial expressions.

Professor Fraley explained:

“This ‘hair trigger’ style of perceptual sensitivity may be one reason why highly anxious people experience greater conflict in their relationships. The irony is that they have the ability to make their judgments more accurately than less-anxious people, but, because they are so quick to make judgments about others’ emotions, they tend to mistakenly infer other people’s emotional states and intentions.”

6. Anxiety affects balance

People who experience more severe levels of anxiety also often have problems with their balance. They sometimes feel dizzy for no apparent reason and sway more than others while standing normally.

This often starts in childhood and, because anxiety can be difficult to treat in children, psychologists have started trying to treat the balance problems.

Studies have shown that treating the balance problem can help with the anxiety (Bart et al., 2009).

7. Meditation reduces anxiety

On top of exercise and thinking differently, those experiencing anxiety can also try meditation.

To pick just one of many recent studies, Zeidan et al. (2013) found that four 20-minute meditation classes were enough to reduce anxiety by up to 39%.

8. Anxiety expands personal space

We all have an invisible field around us that we dislike other people invading.

In front of the face it’s generally about 20-40cm; if others get closer without our permission, it feels weird.

But, researchers have found that for anxious people, their personal space is larger (Sambo & Iannetti, 2013).

So, don’t charge up too close to anxious people, their ‘safety margin’ is larger.

SOURCE:

http://www.spring.org.uk/(accessed 14.2.14)

Should you help a person with OCD do their checks?

Imagine you and your partner are about to enjoy a meal together. They have obsessive compulsive disorder (OCD) and get incredibly anxious until they've completed a time-consuming sequence of checks and rituals involving their cutlery. Do you offer to help with the checks in the hope of assuaging their anxiety?

The process of helping an OCD patient in this way is called "accommodation" and though it may be motivated by compassion and empathy, the authors of a new paper say that it can be a barrier to recovery and puts a strain on relationships. Accommodation is thought to be counter-productive because it prevents a key component of CBT for OCD, which is learning that everything will be okay even if checks and rituals are not completed (known as "exposure and response prevention").

Sara Boeding and her colleagues investigated 20 heterosexual couples, each including one person with OCD, as they embarked on 16 joint sessions of cognitive behavioural therapy. Accommodation was measured at baseline and after the course of treatment was over, as were the symptoms of the partner with OCD, and relationship satisfaction.

The researchers found that accommodation was commonplace - all partners of someone with OCD reported doing at least some of their checking for them. Higher rates of accommodation went hand in hand with more serious OCD symptoms, both at the study start and after treatment was complete. This study is unable to show that accommodation by one partner caused the other partner's worse symptoms - the causal direction could run either way. However, past longitudinal research in a family setting has shown that reductions in accommodation precede patient improvement.

In the current study, Boeding's team also found that individuals who performed more of their partner's OCD checks tended to report less relationship satisfaction, consistent with past research suggesting the process of accommodation can be "taxing and frustrating" for care-givers. In turn, patients with a partner who performed more accommodation tended to report that their partner was more critical of their OCD. "Although accommodation might serve to alleviate patient distress momentarily, it does not do so within the framework of a positive, satisfying relationship," warned Boeding and her colleagues.

This is a pilot study with a small sample size, and in 19 of the couples, the patient was the woman. This limits how much we can take larger lessons from these results. However, it's the first time that OCD accommodation has been studied in a couple context and this marks an important first step towards understanding the role of relationship context in recovery from OCD. Although it is tempting to help a person with OCD complete their checks and rituals, Boeding's team advised that it is more beneficial in the long run "to provide esteem support and encourage the patient to 'get through' the anxiety until it habituates, rather than trying to avoid or neutralize it for the patient."

_________________________________ 

SOURCE:

RESEARCH DIGEST : http://www.researchdigest.org.uk/

Boeding, S., Paprocki, C., Baucom, D., Abramowitz, J., Wheaton, M., Fabricant, L., & Fischer, M. (2013). Let me check that for you: Symptom accommodation in romantic partners of adults with Obsessive–Compulsive Disorder. Behaviour Research and Therapy, 51 (6), 316-322 DOI:http://dx.doi.org/10.1016/j.brat.2013.03.002 Author weblink: http://clinicalpsych.unc.edu/people/graduate-students

Further reading. What is it like to have OCD? http://bps-research-digest.blogspot.co.uk/2012/11/whats-it-like-to-have-ocd.html

Λιγότερο άγχος μετά το κόψιμο του τσιγάρου

Επιστημονική έρευνα απαντά στις φήμες που θέλουν αγχωμένους όσους σταματούν το κάπνισμα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 02/01/2013 10:31

Μια νέα μελέτη αποδεικνύει πως η διακοπή του καπνίσματος είναι τελικώς... αγχολυτική




Απάντηση στις φήμες περί χαλάρωσης μέσω του τσιγάρου σπεύδει να δώσει νέα βρετανική μελέτη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, οι καπνιστές που κόβουν τη συνήθεια, έχουν λιγότερο άγχος στη ζωή τους.


Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Κέιμπριτζ, της Οξφόρδης, του King's College του Λονδίνου και άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Ψυχιατρικής «The British Journal of Psychiatry» μελέτησαν περίπου 500 καπνιστές που παρακολουθούσαν προγράμματα διακοπής του καπνίσματος σε κλινικές της Βρετανίας.


Σημαντικά μειωμένα επίπεδα άγχους


Οι επιστήμονες διαπίστωσαν σημαντικά μειωμένα επίπεδα άγχους στους 68 ανθρώπους που είχαν καταφέρει να κόψουν το τσιγάρο μετά από έξι μήνες προσπαθειών, σύμφωνα με το BBC. Μάλιστα η μείωση του άγχους μετά τη διακοπή του καπνίσματος ήταν ακόμα μεγαλύτερη μεταξύ όσων είχαν εξαρχής αγχώδεις και άλλες ψυχολογικές διαταραχές, σε σχέση με όσους κάπνιζαν απλώς από ευχαρίστηση.


Οι βρετανοί ερευνητές τόνισαν ότι η μελέτη τους πρέπει να καθησυχάσει όσους καπνιστές φοβούνται πως αν το κόψουν, θα αισθάνονται μεγαλύτερο άγχος στη ζωή τους.


Αντίθετα, οι επιστήμονες επεσήμαναν πως μια τυχόν αποτυχημένη απόπειρα κοψίματος του τσιγάρου φαίνεται να αυξάνει σε μέτριο βαθμό το επίπεδο του άγχους του καπνιστή. Αυτό ισχύει κυρίως για όσους εκ των προτέρων είχαν αυξημένο άγχος.


Η μελέτη έδειξε ότι όσοι καπνίζουν κατά κύριο λόγο για να βρουν ένα ψυχολογικό στήριγμα στο άγχος που τους κατακλύζει, είναι αυτοί που συνήθως αναζητούν να ανάψουν ένα τσιγάρο μόλις ξυπνούν το πρωί. Όταν όμως το κόβουν, τελικά νιώθουν λιγότερο αγχωμένοι, σύμφωνα με την έρευνα.


ΠΗΓΗ:


ΤΟ ΒΗΜΑ Science : http://www.tovima.gr/science/psychology-sociology/

ΑΓΧΟΣ. Τι είναι;

Tο άγχος είναι μια διάχυτη αίσθηση ανησυχίας προς την αναμονή κάποιου άγνωστου, ασαφούς και αόριστου κινδύνου.

Το άγχος το βιώνουμε όλοι μας καθημερινά, λίγο ή πολύ.  Αυτό συμβαίνει διότι μονάχα αυτή η αίσθηση ανησυχίας μπορεί να μας προφυλάξει από απειλές και κινδύνους αφού προετοιμάζει το σώμα μας να αντιδράσει έτσι ώστε να προστατέψουμε τον εαυτό μας.

Π.χ.1. Ο διευθυντής μας ανακοινώνει

 πως θέλει να μας μιλήσει ιδιαιτέρως.

 

 

Είναι φυσιολογικό να αγχωθούμε εφόσον υπάρχει περίπτωση να απειλείτε η επαγγελματική μας ισορροπία. Το άγχος που αισθανόμαστε θα μας βοηθήσει να είμαστε πιο έτοιμοι να απαντήσουμε σε ερωτήσεις γρήγορα και επαγγελματικά. Π.χ.2. Ετοιμαζόμαστε για εξετάσεις υγείας στο νοσοκομείο. Είναι φυσιολογικό να αγχωθούμε μη ξέροντας σε τι κατάσταση βρίσκεται η υγεία μας. Το άγχος μας προετοιμάζει για κριτική σκέψη και περαιτέρω δράση σε περίπτωση που τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Επομένως, το άγχος μπορεί να είναι καλό αφού μας βοηθά να αντιδράσουμε αποτελεσματικά σε άγνωστες καταστάσεις.   

Το άγχος γίνετε προβληματικό όταν μετατρέπεται σε κάτι το έντονο και παρατεταμένο σε καταστάσεις που δεν είναι ούτε απειλητικές ούτε άγνωστες. Π.χ. Αγχωνόμαστε όταν είναι να πάμε για ψώνια στο τοπικό σούπερ-μάρκετ. Σε αυτήν την περίπτωση το άγχος δε μας προστατεύει από επικίνδυνες καταστάσεις παρά εμποδίζει την καθημερινή ζωή μας.

Μερικά είδη τέτοιου άγχους είναι: γενική αγχώδης διαταραχή (διάχυτη, ακαθόριστη ανησυχία που καταλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες του ατόμου), διαταραχή πανικού (προσβολές έντονου άγχους που εμφανίζονται ξαφνικά και χαρακτηρίζονται από κορύφωση άγχους πριν την ύφεσή του, με σωματικά συμπτώματα), ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (άγχος ως συνέπεια της προσωπικότητας π.χ τελειομανία), διαταραχές συνδεόμενες με το stress, φοβικές διαταραχές (έντονος και υπερβολικός φόβος για κάποιο αντικείμενο ή κατάσταση), διαταραχή άγχους αποχωρισμού, άλλες αγχώδεις διαταραχές (λόγω ασθενειών).

ΑΙΤΙΑ ΑΓΧΟΥΣ:

 Το άγχος σου μπορεί να προέρχεται από 1) οργανικά, 2) βιολογικά ή 3) ψυχολογικά αίτια.

1)     Υπάρχουν κάποιες ασθένειες οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν άγχος όπως και η λήψη ορισμένων φαρμάκων. Μερικές μόνο από αυτές τις ασθένειες είναι: Επιληψία, όγκοι, καρκίνοι, σκλήρυνση κατά πλάκας, ενδοκρινικές διαταραχές εμμηνόπαυση, έμφραγμα, πνευμονία, ρευματοειδής αρθρίτιδα, AIDS, Φυματίωση, λοιμώδης μονοπυρήνωση. Μερικές από τις ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν άγχος είναι: Αμφεταμίνες, νικοτίνη, υπνωτικά, οινόπνευμα, καφεΐνη, κοκαΐνη, κάνναβης, αναλγητικά.

 

2)     Βιολογικά αίτια άγχους συνδέονται με την αυξημένη δραστηριότητα του  αυτόνομου νευρικού συστήματος όπως και του νοραδρενεργικού. Επίσης με την υπολειτουργία του σεροτονινεργικού και γκαμπαμινεργικού νευροδιαβιβαστικού συστήματος.

 

 

3)     Ψυχολογικά αίτια συνδέονται με εμπειρία θανάτου και απώλειας, ατυχήματα, τραύμα (κλοπή, διαζύγιο, πόλεμος, τρομοκρατία, βία, κακοποίηση κτλ.), απώλεια υγείας, συνειδητοποίηση θνησιμότητας, ενδοψυχικές συγκρούσεις  π.χ. διλλήματα, παλιότερες οικογενειακές εμπειρίες που έχουν μαθευτεί ή έχουν περάσει στο υποσυνείδητο, χαμηλή αυτοπεποίθηση, διαπροσωπικές δυσκολίες, ακόμα και θετικές αλλαγές όπως γάμος ή μια επιθυμητή μετακόμιση.

Γενικά το πιο σύνηθες είναι το άγχος να σχετίζεται με περισσότερες από μία από τις τρεις μεμονωμένες κατηγορίες που μπορούν να προκαλέσουν άγχος π.χ. οργανικά αίτια μπορούν να προκαλέσουν άγχος το οποίο διατηρείται και γίνετε εντονότερο λόγο ψυχολογικών αιτιών.  

 
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος το άγχος είναι διαφορετικός. Επομένως, και τα συμπτώματα του άγχους (είτε ψυχολογικά είτε σωματικά) ποικίλουν από άτομο σε άτομο.

Τα παρακάτω είναι μερικά από τα συμπτώματα που μπορεί να συναντήσει κανείς χωρίς να σημαίνει πως θα τα έχει όλα.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ	ΣΩΜΑΤΙΚΑ
Ανησυχία	Ταχυκαρδία
Ανυπομονησία	Εφίδρωση
Εκνευρισμός	Τρόμος, συσπάσεις μυών
Ευερεθιστότητα	Δύσπνοια
Αγωνία, ακαθόριστος φόβος	Αίσθημα πνιγμού
Δυσχέρεια στη συγκέντρωση	Βάρος στο στήθος
Διαταραχές μνήμης	Ζαλάδα, ναυτία, τάση για λιποθυμία
Διάσπαση προσοχής	Αίσθημα ζέστης ή κρύου, ιδρώτας
Επιλεκτική προσοχή	Εξάψεις
	Ξηροστομία
	Μούδιασμα των άκρων, πόνοι μυών, πονοκέφαλος
	Συχνουρία
	Διάρροια/ δυσκοιλιότητα
	Πόνοι στο στομάχι
	Υπέρταση
	Κινητική ανησυχία
	Έλλειψη ενδιαφέροντος για σεξ
	Δυσκολία στον ύπνο
	Ανορεξία

Τα συμπτώματα μπορεί να σε ανησυχούν αλλά ΔΕΝ είναι επικίνδυνα. Δε σημαίνει πως θα τρελαθείς ή πως θα πάθεις καρδιακή προσβολή ή πως θα πεθάνεις. Όλοι βιώνουμε άγχος άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο και συνήθως η κατάσταση καλυτερεύει.

Παρ’ όλ’ αυτά, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η ύπαρξη κάποιων από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι συμπτώματα έλλειψης σωματικής υγείας παρά άγχους Π.χ.  συμπτώματα κόπωσης, αδυναμίας, ζαλάδα και πόνος στο σώμα μπορούν να είναι συμπτώματα γρίπης. Επομένως ο παθολόγος θα πρέπει να είναι πάντα ο πρώτος σου σταθμός. Μονάχα όταν είναι σίγουρο πως τα συμπτώματά σου δεν έχουν οργανικά/βιολογικά αίτια και το άγχος σου είναι επίμονο είναι καλό να επισκεφτείς ψυχολόγο.  

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ;

        Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τη φύση του άγχους σου και τα αίτια του.

 Στη συνέχεια θα δουλέψετε μαζί ώστε να αποδεχτείς το άγχος σου, το οποίο είναι μια φυσιολογική αντίδραση προς κάτι, και να κατανοήσεις τον τρόπο και το χρόνο επίδρασης του επάνω σου.

 

 

 

 

 

 

 

Έτσι σταδιακά θα αποκτήσεις την ικανότητα να αντιμετωπίζεις αυτό το κάτι που σου προκαλεί άγχος με τη βοήθεια νέων τρόπων σκέψεως και συμπεριφοράς που θα υιοθετήσεις. 

 ΕΣΥ:

Όσο και αν σου ακούγεται περίεργο, εσύ είσαι αυτός που μπορεί να βοηθήσεις τον εαυτό σου περισσότερο από κάθε άλλον.

 

Μόνο εσύ γνωρίζεις τον εαυτό σου αρκετά καλά ώστε να αντιληφθείς πως κάτι δεν πάει καλά. 

 

  Mόλις αντιληφθείς πως κάτι δεν πάει καλά, ΣΤΑΜΑΤΑ.

Τίποτα δεν θα χαθεί ή θα καταστραφεί εάν σταματήσεις για λίγο να πάρεις μια ανάσα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να σκεφτεί τι συμβαίνει. Να ξεκουραστεί. Καλύτερα να σταματήσεις από μόνος σου για λίγο παρά να σταματήσεις επ’ αόριστον όταν το σώμα σου δεν θα αντέχει άλλο.

 Τρως καλά; Μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή με άφθονα φρούτα και λαχανικά πάντα προοιωνίζει μια ισορροπημένη ψυχική υγεία.

 

Επιβαρύνεις τον εαυτό σου με καταχρήσεις όπως τσιγάρα, ναρκωτικά, αλκοόλ, ξενύχτια; Αν δε σεβαστείς το σώμα σου τότε δε θα σε σεβαστεί ούτε αυτό.

 Γυμνάζεσαι αρκετά; Έχεις καλό βάρος;

 

Χρειάζεσαι βοήθεια; Το να γνωρίζει κανείς τα όριά του και να μπορεί να ζητά βοήθεια όταν το χρειάζεται δεν είναι ντροπή αλλά ένδειξη θάρρους, αυτογνωσίας και σεβασμού προς τον ίδιο του τον εαυτό. Εσύ ξέρεις εάν χρειάζεσαι βοήθεια, εσύ πρέπει να τη ζητήσεις.

 Κανείς δε θα σεβαστεί και δε θα προσέξει τον εαυτό σου εάν δε το κάνεις εσύ ο ίδιος. Είναι δική σου ευθύνη και υποχρέωση.

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ Η     ΙΝΤΑ ΕΛΙΑΟΥ