Οι μαμάδες των παραισθήσεων: Όταν η μαμά «καθαρίζει» για τους βαθμούς

Φωτογραφία: Π. Τζάμαρος @fosphotos.com

Μαθητής, που κινείται στα όρια της επάρκειας για να παρακολουθήσει Γενικό Λύκειο, παίρνει βαθμούς μεταξύ 15 και 19 , σε όλα τα μαθήματα. Η μαμά του επισκέπτεται συχνά το σχολείο, "πρήζει" τους καθηγητές κι αυτοί για να μη μπλέξουν περισσότερο, βάζουν ό τι θέλει ο «πελάτης».... Προσοχή! Το σχολείο δεν είναι ιδιωτικό. Δημόσιο είναι! Έτσι, όλοι μένουν ευχαριστημένοι και πιο πολύ η μαμά που κάνει όνειρα για πανεπιστήμια και μεγαλεία! Να λοιπόν, από που ξεκινάει το μεγάλο παραμύθι. Πάντα βρίσκεται κάποιος να κρύψει την αλήθεια. Πάντα κάποιος θα πουλήσει "φαντασιακή" προστασία για να μη βρει το μπελά του. Να γιατί εκλιπαρούν όλοι για λίγο ψέμα, μια όμορφη ιστορία κι ας είναι φανταστική, μια υπόσχεση κι ας μη γίνει πραγματικότητα. Να γιατί το πολιτικό σύστημα γέμισε «θαυματοποιούς». Μια ολόκληρη χώρα ζει μέσα στο ψέμα και εμπορεύεται τις «παραισθήσεις της».

Η αρχή της δίκαιης και ειλικρινούς αξιολόγησης δυστυχώς, δεν λειτουργεί όσο θα έπρεπε στα ελληνικά σχολεία. Όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία, έτσι κι εδώ, τα εμπλεκόμενα μέρη, δάσκαλος, γονέας, μαθητής δεν θέλουν ή δε μπορούν να συμμετάσχουν, επί ίσοις όροις, στη δίκαιη διαδικασία. Οι λόγοι είναι πολιτικοί και κοινωνικοί. Από τη μία, υφέρπει ένας «πολιτικός» λαικισμός που θέλει το μαθητή να εμφανίζεται πάντα αδικούμενος, από την εξουσία του καθηγητή. Από την άλλη το σύμπλεγμα των κοινωνικών συγκρίσεων καταδυναστεύει την οικογένεια που εκλαμβάνει την ικανότητα ως «δώρο» που χαρίζει ένας άλλος παράγοντας και όχι ως κατάκτηση του εαυτού μας. Είναι σαφές ότι τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας των γονέων, οδηγούν στη αδυναμία του νέου ανθρώπου να κατανοήσει τις δυνάμεις του και να φτάσει στην αυτογνωσία. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν υπάρχει πιο «σίγουρος» δρόμος για να γίνεις δυστυχισμένος στη ζωή σου, κάνοντας πάντα λάθος επιλογές.

Αν συνειδητοποιήσουμε τις επιπτώσεις αυτής της κατάστασης στην ανωριμότητα των Ελλήνων, θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε και το σύστημα αξιολόγησης στα σχολεία. Πρώτον, ο μαθητής πρέπει να αποκτήσει τον προσωπικό του ηλεκτρονικό φάκελο αξιολόγησης από την Α΄Δημοτικού έως την Γ΄Λυκείου. Σχόλια και βαθμολογίες θα εμπλουτίζουν την εικόνα του, από τους δασκάλους του, ανά έτος, χωρίς να ξέρουν τις επιδόσεις της προηγούμενης χρονιάς. Δεύτερον, ανά τρεις μήνες, μπορούν να διενεργούνται εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα και τα γραπτά να βαθμολογούνται από καθηγητές άλλου σχολείου. Για την ευκολία της διαδικασίας, υπάρχει η δυνατότητα της ηλεκτρονικής εξέτασης με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής. Τρίτον, επιβάλλεται η αποσύνδεση της μεσης εκπαίδευσης από την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Τελευταίο και σημαντικότερο, είναι ο διαχωρισμός των μαθητών με εξετάσεις, σε Γενικό Λύκειο και ΕΠΑΛ. Θα διενεργούνται δύο φορές στην Γ΄ Γυμνασίου, σε πανελλαδικό επίπεδο, στέλνοντας το 70% των μαθητών στα οργανωμένα...επαγγελματικά Λύκεια, για να προετοιμαστούν για μία «αληθινή» επαγγελματική ζωή. Από την Α΄Γυμνασίου , βέβαια, θα πρέπει να ξεκινήσει ένας σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι ασφαλώς και τόσο πρωτότυπες επινοήσεις. Εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, σε πολλές πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Απλά εμείς, «φτιαχνόμαστε» με τις ίντριγκες, τα παραμύθια και τη «δραματοποίηση» της ζωής μας, απ΄όπου κι αν προέρχεται.

Αυτό το παιχνίδι της απόρριψης του ορθολογισμού πρέπει να σταματήσει. Η «συναισθηματοκρατία» , η αναξιοκρατία και ο λαικισμός είναι αρρώστιες που τρώνε λίγο λίγο, τη συνείδηση του νεοέλληνα. Μπορεί να είμαστε λαός που έκανε το «μύθο» πολιτισμό αλλά ζούμε πλέον, σ΄έναν κόσμο που η δύναμη του ανθρώπου είναι η λογική και η εσωτερική αλήθεια. Γι΄αυτό το λόγο έχει χρέος το σχολείο να καλλιεργεί συνειδήσεις και όχι να προετοιμάζει φαντασιόπληκτους «φοβιτσιάρηδες» ή «τυχοδιώκτες». Αυτοί είναι που αργότερα δεν θα ανέχονται την αλήθεια και θα «γουστάρουν» το ψέμα από τη γυναίκα τους, τον εργοδότη τους, τους φίλους τους και βέβαια, τους πολιτικούς.

Έχω βαρεθεί να βλέπω μίζερους «αδυνάτους» , επαίτες μιας οποιασδήποτε «ντόπας», να συναγωνίζονται ποιος θα εισπράξει πρώτος το καλύτερο ψέμα. Και δεν είναι μόνο, στις αξιολογήσεις, είναι παντού. Στα πανεπιστήμια, στις ερωτικές σχέσεις, στο δημόσιο λόγο, ακόμα και στην εσωτερική ζωή, οι νεοέλληνες ζουν σ΄ένα «παράλληλο σύμπαν» μιας ψυχεδελικής ευτυχίας. Κάποιοι που ξέρουν τον εαυτό τους βιώνουν δυναμικά την πραγματικότητα αλλά οι περισσότεροι εγκλωβίζονται στις φοβίες τους. Υποθέτω ότι το σχολείο και οι «παραισθήσεις» των μαμάδων τους θα έχουν παίξει το ρόλο τους. Και σκέφτομαι πάντα τα λόγια του Nietzche : «Η πλάνη δεν είναι τύφλωση, ανανδρία είναι».

ΠΗΓΗ:

Ο Ανδρέας Ζαμπούκας είναι Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας

Protagon.gr : ΠΑΙΔΕΙΑ 16 Φεβρουαρίου 201

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.paideia&id=22110

Οι καλοί σχολικοί βαθμοί είναι... μεταδοτικοί

Οι καλές επιδόσεις στο σχολείο, κοντολογίς, οι καλοί βαθμοί, είναι μεταδοτικές. Αυτό προκύπτει από νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έρευνας, μαθητές που κάνουν παρέα με φίλους που έχουν καλύτερους βαθμούς από τους ίδιους, βλέπουν και τους δικούς τους βαθμούς να ανεβαίνουν την επόμενη σχολική χρονιά. Μετά λοιπόν από προηγούμενες έρευνες που κατέγραψαν ότι η παχυσαρκία είναι κοινωνικά κολλητική, φαίνεται ότι και τα κοινωνικά δίκτυα μεταδίδουν τα «μικρόβια» των καλών βαθμών. Αυτό υποστηρίζουν ερευνητές του πολιτειακού πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (SUNY).

Οι σχολικές επιδόσεις των μαθητών μπορούν να επηρεαστούν από τις επιδόσεις συμμαθητών που είναι φίλοι τους. «Οσο πιο έξυπνοι είναι οι φίλοι σου σήμερα, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να γίνεις κι εσύ πιο έξυπνος αύριο», δήλωσε ο Χιρόκο Σαγιάμα, επικεφαλής των επιστημόνων της έρευνας.

Οι ερευνητές ασχολήθηκαν με τους μαθητές γυμνασίου, τους οποίους κατέταξαν ανάλογα με τη βαθμολογία τους. Παράλληλα, έκαναν τον συσχετισμό με τον μέσο όρο της βαθμολογίας που είχαν οι φίλοι κάθε μαθητή. Οπως έδειξε η στατιστική ανάλυση, οι μαθητές που είχαν φίλους με υψηλότερη μέση βαθμολογία έτειναν να παίρνουν υψηλότερους βαθμούς την επόμενη χρονιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, στη διαμόρφωση αυτού του φαινομένου παίζει ρόλο η υποσυνείδητη επιθυμία των μαθητών να μη χάσουν επαφή με τους φίλους τους. «Αν οι φίλοι σου αριστεύσουν στο διαγώνισμα, μπορεί να σκεφτείς ότι πρέπει και εσύ την επόμενη φορά να διαβάσεις περισσότερο, προκειμένου να μη μείνεις πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη παρέα», τόνισε ο Σαγιάμα. Επίσης, όσοι μαθητές ελπίζουν να τα πάνε καλύτερα στην τάξη, έχουν την τάση να επιλέγουν καλύτερους μαθητές ως φίλους, επειδή τους θαυμάζουν. Τέλος, οι καλύτεροι μαθητές της τάξης δεν βλέπουν τους βαθμούς τους να χειροτερεύουν παρότι εκ των πραγμάτων κάνουν παρέα με φίλους που έχουν χειρότερους βαθμούς. Οι άριστοι δηλαδή εμφανίζουν κάποιου είδους «ανοσία» στο «μικρόβιο» των κακών σχολικών επιδόσεων.

ΠΗΓΗ:

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15/2/13

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_15/02/2013_511355

"Πώς έχασα ένα φίλο και κέρδισα ένα φασίστα"

Μαθητές Ηλιούπολης: "Πώς έχασα ένα φίλο και κέρδισα ένα φασίστα"

Την εισβολή των φασιστών στην καθημερινότητά μας καταγγέλλουν μαθητές στην Ηλιούπολη. 

news247 Οκτώβριος 19 2012 18:14

Ένα κείμενο γροθιά στο στομάχι έδωσαν στη δημοσιότητα έφηβοι που μετέχουν στο Αντιφαστιστικό Μέτωπο Μαθητών Ηλιούπολης.

Οι μαθητές καταγγέλλουν τη δράση των φασιστών στην Ελλάδα και τη στάση που κρατάνε απέναντι στους μετανάστες, στοχοποιώντας μόνο όσους είναι φτωχοί, κατατρεγμένοι και ανυπεράσπιστοι.

Περιγράφουν ακόμα πώς οι φασίστες μπολιάζουν με βία την καθημερινότητά μας και πώς η σιωπή μας ισούται με συνενοχή στην αθλιότητα και στο σκοτάδι.

Ολόκληρο το κείμενο όπως δημοσιεύεται στην εκπαιδευτική ιστοσελίδα alfavita.gr

"Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων, πλούσιοι, μεσαίοι, φτωχοί. Πολλοί πλούσιοι κλέβουν, εξαπατούν, φοροδιαφεύγουν, βάζουν τους φτωχότερους να δουλεύουν για λογαριασμό τους για λίγα ευρώ. Πολλοί φτωχοί, Έλληνες και ξένοι δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί.

Κάποιοι απ’αυτούς κλέβουν, σκοτώνουν για να ληστέψουν και πουλούν ναρκωτικά. Εγώ δε γουστάρω τους εγκληματίες, όπως δεν γουστάρω και τους πλούσιους που βγάζουν τα λεφτά τους στην Ελβετία για να μην φορολογηθούν. Οι φασίστες τα βάζουν μόνο με τους μετανάστες γιατί λέει είναι ξένοι και φταίνε αυτοί. Εγώ λέω ότι τα βάζουν μαζί τους γιατί είναι ο εύκολος στόχος και δε μπορούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς. Άλλωστε ξέρω καλά ότι να χτυπάς το συμμαθητή σου δεν δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία. Η καημένη η γιαγιά δεν κέρδισε καμιά παρηγοριά από αυτή τη πράξη εκδίκησης και ο συμμαθητής μου μας κοιτάει πια όλους με καχυποψία.

Κι έτσι, έχασα έναν Έλληνα φίλο και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες όλο μιλάνε για την ένδοξη ελληνική φυλή και τον ελληνικό πολιτισμό. Οι ίδιοι όμως δεν ξέρουν καλά την ιστορία μας και δεν γνωρίζουν τίποτα απ’τα έργα των αρχαίων Ελλήνων. Η καλύτερη απόδειξη ότι αγαπάς την χώρα σου είναι να την υπερασπίζεσαι όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις. Έχω διαβάσει πως στον τελευταίο πόλεμο που έζησε η χώρα μας κάποιοι χωρίς χρήματα, οπλισμό και βοήθεια από κανέναν στήσανε αντάρτικο στρατό εναντίον των κατακτητών Γερμανών.

Κάποιοι άλλοι, οι λεγόμενοι ταγματασφαλίτες, μπήκανε στην υπηρεσία των Χιτλερικών, πήρανε όπλα και λεφτά, φόρεσαν κουκούλες, ρουφιανέψαν και πολέμησαν τους Έλληνες.

Οι φασίστες σήμερα θεωρούν τους ταγματασφαλίτες πατριώτες και κάνουν εκδηλώσεις στη μνήμη τους.

Τις προάλλες στο σχολείο συνέβη κάτι άλλο. Η Ελένη η συμμαθήτρια μου, είναι φωνακλού και τα ”χώνει”, η μάνα της είναι αριστερή.

Ο φασίστας συμμαθητής μου την χτύπησε εγώ όμως δεν αντέδρασα. Είναι που η Ελένη καμιά φορά γίνεται εκνευριστική και μέσα μου σκέφτηκα (καλά της έκανε). Μετά το ξανασκέφτηκα, αλλά ήταν αργά πια, αργά και αισθάνομαι ότι έχω πέσει στα μάτια της.

Κι έτσι, έχασα μια φίλη και κέρδισα έναν φασίστα.

Στο γήπεδο οι φασίστες φωνάζανε πίθηκο τον καλύτερο παίκτη της ίδιας μας της ομάδας, γιατί είναι από την Αφρική. Ο καλύτερος μας παίκτης πικράθηκε και ζήτησε μεταγραφή.

Κι έτσι, έχασα τον παικταρά μας και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες προωθούν το μίσος και την απανθρωπιά. Μισούν και χτυπούν τους ξένους, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μορφωμένους, τους δημοκράτες, τους ελεύθερους ανθρώπους. Μισούν ότι τους ξεπερνά και ότι δεν καταλαβαίνουν. Όποτε όμως βρεθούν απέναντι σε αντιφασίστες το βάζουν στα πόδια. Τον τελευταίο καιρό με τόσους φασίστες που μ’έχουν κερδίσει, έχω αρχίσει να προσέχω τι λέω και να διστάζω να πάρω θέση.

Κι έτσι, πριν χάσω το θάρρος μου για πάντα με αντάλλαγμα το φόβο του φασίστα, ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ:

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ!

Κι έτσι, ξανακέρδισα τον εαυτό μου, χάνοντας μόνο έναν φασίστα.

ΠΗΓΗ:

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/mathhtes_hlioupolhs_pws_exasa_ena_filo_kai_kerdisa_ena_fasista.1975245.html