Καχυποψία

Ειναι γνωστό στους ειδικούς ψυχικης υγειας εδω και δεκαετίες, οτι η ψυχικη εκεινη κατασταση εκεινη η οποία θα εχει θεαματική άνοδο στις εκδηλώσεις της και στην συμπτωματολογια της στα επόμενα χρονια και θα αυξάνει ολοένα και περισσοτερο, οτι θα ειναι η καχυποψια – παρανοικοτητα. Οι καιροί αλλάζουν με ταχείς ρυθμούς και δεν προλαβαίνουν να ενσωματωθούν στο συλλογικό ασυνείδητο των κοινωνιων. Οταν ο ανθρωπος δεν γνωρίζει κατι, έρχεται δηλαδη σε επαφή με κατι εντελως καινούριο, το φοβάται. Χρειαζεται καιρος για να το συνηθισει και να δει αν μπορεί να δεχτει ορισμενα χαρακτηριστικά η να τα απορρίψει. Αν προσθέσουμε και συνυπολογίσουμε και το γεγονός οτι ο κοσμος ειναι άδικος και σκληρός, οτι η φτώχεια μαστίζει τον πλανήτη, οτι οι δυτικές κοινωνίες γίνονται ολο και περισσοτερο αφιλοξενες, οτι οι ανθρωποι δεν μπορούν να συννενοηθούν μεταξύ τους ουτε γνωρίζουν πως να διαχειριστούν τις επιθετικές τους ενορμήσεις, οτι η μοναξια ειναι το κυρίαρχο φαινόμενο, οτι η οικογένεια δεν μπορεί να παίξει βοηθητικό ρόλο είτε γιατι κλείνεται στο καβούκι της και αγνοεί την υπόλοιπη κοινωνία με αποτελεσμα να δημιουργεί ανθρώπους οι οποιοι εχουν προβλήματα προσαρμογής, είτε επειδή ειναι πολυ πιεστική όσον αφορά στην ενςωματωςη των κοινωνικων στερεοτυπων οποτε χάνεται πρόωρα η παιδικότητα, αν λοιπον συνυπολογίσουμε όλους αυτούς τους παράγοντες, ειναι φυσικό να διακρίνουμε στην συμπεριφορά των ανθρώπων την καχυποψία.


Απο που προκύπτει η καχυποψία;

Απο που προκύπτει ομως η καχυποψία; Προκύπτει απο το γεγονός οτι ο σημαντικός αλλος δεν ακούει και δεν φροντίζει τις ανάγκες μου. Τα κίνητρα του ειναι αλλα. Να κοιτάξει μονο τον εαυτο του και οχι τον άλλο. Οταν λοιπον η κοινωνία το κάνει αυτο, η οικογένεια το κάνει αυτο, οταν το περιβάλλον διαμορφώνεται αφιλοξενο, οταν τα στερεότυπα ενισχύονται αντί να δίνεται προτεραιότητα στην έρευνα των ανθρώπων για την ζωη τους και τον εαυτο τους, τοτε δεν υπαρχει αλλη διέξοδος απο την καχυποψία. Οταν δεν με φροντίζεις λοιπον, δεν μπορω να σε εμπιστευτω γιατι δικαιολογημένα καταλαβαίνω οτι δεν σε ενδιαφερει το πως αισθάνομαι εγω αλλα μονο το πως αισθάνεσαι εσύ. Ετσι δεν μπορω να σε εμπιστευτω και αισθάνομαι συνεχώς καχυποπτα οχι μονο απέναντι σου αλλα και απέναντι σε ολοκληρη την κοινωνία η οποία ειναι ο αντικατοπτρισμός ο δικός σου που μου εισαι σημαντικός/η.

Παρανοικοτητα

Την καχυποψια στις διαταραγμένες της μορφές την ονομάζουμε παρανοικοτητα και αφορά καταστάσεις κατά τις οποίες το άτομο αισθάνεται ότι το κοιτούν, το ακολουθούν, το σχολιάζουν, του υποκλέπτουν την σκέψη, αισθάνεται οτι η σκέψη του ακουγεται, κτλ. Πρόκειται για ψυχοπαθολογική κατάσταση η οποία χρειάζεται μακροχρόνια ψυχοθεραπεία. Σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται παράλληλη φαρμακευτική υποστήριξη.
Θεραπεια για την καχυποψια – παρανοικοτητα

Η ψυχοθεραπεία εδώ εστιάζει στις βαθύτερες εσωτερικές σχέσεις του ατόμου καί ιδιαίτερα στις σχέσεις εκείνες οι οποίες υπολείπονται εμπιστοσύνης. Εάν επιτευχθεί θεραπευτική συμμαχία, τα άτομα αυτά έχουν καλή πορεία. Το άγχος του καχύποπτου ατόμου τις περισσότερες φορές είναι έντονο καί δημιουργεί επιθετικότητα. Οι φόβοι επίθεσης που νιώθει το οδηγούν να απομακρύνεται από τις σχέσεις με αποτέλεσμα την απομόνωση. Η ειλικρινής στάση του ψυχοθεραπευτή σε συνδυασμό με την παροχή ενδιαφέροντος καί φροντίδας αποτελούν τα πρώτα θεραπευτικά βήματα.

ΠΗΓΗ:

https://www.psychotherapy.net.gr/kaxypopsia(accessed 14.1.18)

How often does psychotherapy make people feel worse?

We hear a lot about the unwelcome side-effects of psychiatric drugs, but not so much about the fact thattherapy can also leave people feeling worse than they did already. Data is thin on the ground, but best estimates suggest that between 5 to 10 per cent of therapy clients experience a worsening of their symptoms. Now a study in The British Journal of Psychiatry has provided further evidence, from the clients' perspective, about the prevalence of harmful therapy outcomes, with around 1 in 20 of thousands of participants saying that they had experienced "lasting bad effects" from therapy.

Mike Crawford and his colleagues surveyed nearly 15,000 people who were currently receiving, or had recently ended, out-patient therapy for depression or anxiety via the National Health Service in England and Wales. Of the 14,270 people who answered the question about potential adverse effects of therapy, 763 said that they agreed strongly or slightly that their therapy had resulted in lasting bad effects, a proportion the researchers described as a "substantial minority".

The most common form of therapy was CBT but other therapies the participants had received included psychodynamic therapy, counselling and solution-focused therapy. The survey suggested that no particular therapy approach was more often associated with bad outcomes. However, participants who said they were unsure what kind of therapy they'd received or who said they'd received an "other" form of therapy (not listed on the survey) were more likely to report bad effects, as were those who indicated they hadn't been given sufficient information about therapy before it started.

Participants from ethnic and sexual minorities were also more likely to report lasting bad effects – the researchers don't know why this might be but they said it may indicate a need for more emphasis on "cultural competence" in therapists' training.

Therapeutic harm is a difficult issue to study – among other things, it's possible that any symptom deterioration would have happened anyway (of course this problem of interpretation also works the other way in that any symptom improvement may actually have been quicker without therapy). But nearly all psychologists are in agreement that adverse effects from therapy are a real risk, and that we need to know more about how commonly they occur and how to reduce the likelihood of them happening. This study therefore provides some welcome data on an important topic.

Indeed, Crawford and his team point out that well over a million people in England have received psychological treatment for common mental disorders in recent years, which means (based on the new data) that "thousands of people could have experienced negative effects from treatment". The researchers advised that "clinicians delivering psychological therapies should ensure that people feel that they have sufficient information about treatment before it starts and obtain informed consent to treatment by ensuring that people considering psychological treatment for their condition are aware that there is the potential for both positive and negative effects."

_________________________________ 

SOURCE:

http://digest.bps.org.uk/2016/03/how-often-does-psychotherapy-make.html(accessed 18.3.16)

Crawford, M., Thana, L., Farquharson, L., Palmer, L., Hancock, E., Bassett, P., Clarke, J., & Parry, G. (2016). Patient experience of negative effects of psychological treatment: results of a national survey The British Journal of Psychiatry, 208 (3), 260-265 DOI:10.1192/bjp.bp.114.162628