Το «Πρώτο Θέμα» κλείνοντας 13 χρόνια ενεργούς ζωντανής δημοσιογραφικής παρουσίας, μου προκάλεσε το ερέθισμα να αφιερώσω στο επετειακό του τεύχος, ένα άρθρο για την σεξουαλικότητα, ευχόμενος στην εφημερίδα να κρατάει για πολλά ακόμα χρόνια την πρωτιά της, με τον αναγνώστη της, να διεκδικεί την σεξουαλικότητα και την πληροφορία ως μέρος της ύπαρξής του, «ενεργός» στην ποιότητα της ζωής του!
Ελάτε λοιπόν μαζί μου, να περπατήσουμε με αυτό το άρθρο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, από το χθες στο αύριο, ζώντας το σήμερα!
Σύμφωνα με τον S. Freud, δύο είναι οι βασικές κινητήριες δυνάμεις στη ζωή του ανθρώπου, που αντιμάχονται και επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του: ο έρωτας και ο φόβος του θανάτου. Σε ένα πιο βαθύ και υποσυνείδητο επίπεδο, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η σεξουαλική επαφή ως πράξη σύνδεσης, συμφιλίωσης και δημιουργίας ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα (ανδρόγυνο), καταπατά το θάνατο, επιβεβαιώνοντας τη ζωή. Ακόμη και ο Αδάμ την «πάτησε» με το μήλο από την καλή του, σηματοδότησε την δέσμευση της σχέσης τους, χάνοντας και δυο τους τον Παράδεισο, μπαίνοντας στη σκληρή πραγματικότητα.
Το 1861 ο διάσημος Ελβετός ανθρωπολόγος και νομικός Johann Jakob Bachofen, μέσα από τη δημιουργία ενός αναλυτικού βιβλίου για τη μητριαρχία στον αρχαίο κόσμο, χαρακτήρισε για πρώτη φορά τη σεξουαλική συμπεριφορά των προϊστορικών ανθρώπων ως «αχαλιναγώγητη» και «χαοτική», με το μοντέλο της πολυγαμίας να κυριαρχεί. Μερικά χρόνια αργότερα και με τον καταμερισμό της εργασίας, καθιερώθηκε ο ρόλος του κυνηγού για τους άνδρες, ενώ οι γυναίκες επιφορτίστηκαν με τη φροντίδα των παιδιών και του νοικοκυριού τους. Το γεγονός αυτό, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του πρώτου μοντέλου «πυρηνικής» οικογένειας, το οποίο θεωρούνταν ασφαλέστερο για την επιβίωση του ανθρώπου.
Από τότε μέχρι σήμερα, οι θεωρίες για την προέλευση και την έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας έχουν εξελιχθεί μέσα στους αιώνες (Αρχαία Αίγυπτος, Ελλάδα, Ινδία), δίνοντας έμφαση όχι μόνο στην εξελικτική και την οικολογική προοπτική, που θέλουν το σεξ ως «εργαλείο» για την επικράτηση του είδους μας, αλλά και στις πολιτιστικές και θρησκευτικές επιδράσεις, που διαμορφώνουν τη σεξουαλική συμπεριφορά, τον ηθικό κώδικα και την νομοτελειακή οριοθέτηση των κοινωνιών. Μάλιστα, σύμφωνα με τους πιο σύγχρονους μελετητές στην επιστήμη της σεξολογίας, η σεξουαλικότητα, όπως τη βιώνουμε σήμερα, είναι ένα «μίγμα» βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών μεταλλάξεων, που δύσκολα μπορούν να διαχωριστούν μεταξύ τους.
Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1800 και μετά τη βιομηχανική επανάσταση, όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να διαμείνουν πλέον μόνιμα σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές, η κοινωνική στάση απέναντι στο σεξ γίνεται για πρώτη φορά περισσότερο «φιλελεύθερη». Τη δεκαετία του 1950, ο Αμερικανός καθηγητής βιολογίας και σεξολόγος Alfred Kinsey, φέρνει στο φως πρωτοπόρες έρευνες για τη σεξουαλικότητα και προκαλεί αναταραχή με τα ευρήματά του στον μέχρι πρότινος «συντηρητικόμορφο» Δυτικό πολιτισμό.
Μεταξύ των δεκαετιών 1960 και 1970, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι συντελείται η πλέον καθοριστική για την εξέλιξη της ανθρωπότητας «σεξουαλική επανάσταση», ενώ οι πρώτες ουσιαστικές θεωρίες της συμπεριφοράς για τη σεξουαλικότητα με τις θεραπείες των σεξουαλικών προβλημάτων, σφραγίζονται από τους Masters και Johnson. Η εμφάνιση των πρώτων αντισυλληπτικών χαπιών και η νομιμοποίηση των αμβλώσεων σε αρκετές χώρες, οδήγησαν σε άνοδο του φεμινισμού και σηματοδότησαν τη «σεξουαλική απελευθέρωση» των γυναικών. Παράλληλα, το 1973 η ομοφυλοφιλία αφαιρείται από το Αμερικάνικο διαγνωστικό εγχειρίδιο για τις ψυχικές διαταραχές (DSM-II), ενώ το ξέσπασμα της επιδημίας του AIDS στην Αμερική, το 1981, ανοίγει το δρόμο για την κατοχύρωση της «σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» ως θεσμού υγείας και παιδείας στις Δυτικές κοινωνίες.
Στα μέσα του 20ου αιώνα, οι προγαμιαίες σχέσεις και η συμβίωση εκτός γάμου μετατρέπονται σε κυρίαρχη τάση, ενώ ο παραδοσιακός θεσμός της «παρθενιάς» γίνεται μία πεπερασμένη αντίληψη για τις περισσότερες γυναίκες. Η σεξουαλική πράξη αντιπροσωπεύει πλέον μία συμπεριφορά ευκαιριακής άντλησης ηδονής, χωρίς τη μονογαμία, τη δέσμευση και το γάμο να αποτελούν κυρίαρχες προϋποθέσεις της ύπαρξης της. Το γεγονός αυτό, επιτρέπει και στα δύο φύλα - αλλά κυρίως στις γυναίκες - να αναβάλλουν επ’ αόριστο τη δημιουργία οικογένειας και να μπορέσουν να ανελιχθούν τόσο στον ακαδημαϊκό, όσο και στον επαγγελματικό στίβο. Λίγο αργότερα, η εμφάνιση των νέων αναπαραγωγικών τεχνολογιών, δίνει τη δυνατότητα σε αρκετά ζευγάρια να τεκνοποιήσουν σε πιο ώριμες ηλικίες και συμβάλλει στην καταπολέμηση αρκετών μορφών στειρότητας.
Μετά το 1990, οι γεννήσεις παρουσιάζουν αξιοσημείωτη μείωση και ο αριθμός των διαζυγίων πολλαπλασιάζεται, με αποτέλεσμα οι μονογονεϊκές οικογένειες ανά τον κόσμο να αυξηθούν. Το διαδίκτυο απλώνει τα πλοκάμια του , ενώ έρχεται να επισφραγίσει αυτές τις αλλαγές και για να μετασχηματίσει -σχεδόν ολοκληρωτικά- τον τρόπο σκέψης και δράσης των ανθρώπων, τόσο σε επίπεδο σεξουαλικότητας, όσο και σε επίπεδο συντροφικότητας. Γίνεται το εργαλείο μιας ανοιχτής κοινωνίας που περιχαρακώνεται μπροστά σε μια οθόνη, αυξάνοντας τους χρήστες που ζητούν πληροφορία και γνώση μπαίνοντας όλο πιο μέσα σε αυτό, αλλά και τους πολέμιους που το κατηγορούν ως διαβολικό μέσο διαφθοράς και επιρροής της κοινωνικής μάζας.
Μετά το 2000, η κοινωνία αρχίζει να γίνεται όλο και πιο «ανεκτική» απέναντι στις σχέσεις μεταξύ των ατόμων του ιδίου φύλου, την ίδια ώρα που το διαδίκτυο ενισχύει την κοινωνική ορατότητα και την αποδοχή των ατόμων με εναλλακτική σεξουαλική ταυτότητα και προσανατολισμό. Προβάλλεται έντονα το στοιχείο της σεξουαλικής διαφορετικότητας και της διεμφυλικότητας που ταράζει τα νερά των συντηρητικών, ενώ απελευθερώνει την έκφραση όλων εκείνων που αρχίζουν να μιλούν πιο ανοιχτά μέσα από αυτό, για το τρίτο φύλο, την ανάγκη αλλαγής εκείνου που ζει σε λάθος σώμα, εκφράζοντας όλο και πιο πολύ την trans συμπεριφορά μέσα από οργανώσεις που στιγματίζουν τον «ρατσισμό» της κοινωνίας. Οργανώσεις που μιλούν για την διαφορετικότητα, διαμορφώνουν τους LGBTQIA (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Queer, Intersex, Asexual) που περιγράφουν όλες τις τάσεις και συμπεριφορικές επιλογές της σεξουαλικής μας ζωής.
Η ραγδαία εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μετά το 2005, αυξάνει το κίνητρο για τη δημιουργία εξωσυζυγικών σχέσεων, καθώς ο άνθρωπος περνά από την «εποχή της αλληλογραφίας» στην «εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας και εικόνας», όπου έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει πολυάριθμους υποψήφιους ερωτικούς συντρόφους, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά (Hi5 (2004), Facebook (2006), Tinder (2012)). Ωστόσο, μολονότι, εκ πρώτης όψεως, το διαδίκτυο φαίνεται να δίνει στον άνθρωπο περισσότερες ευκαιρίες για να γνωρίσει τον «ιδανικό σύντροφο», οι ερευνητές λένε ότι η «υπέρμετρη προσφορά» μπορεί να επιφέρει και αντίθετα αποτελέσματα, καθώς ορισμένοι αποφεύγουν τη σύναψη σχέσεων, με το σκεπτικό ότι «πάντα θα μπορώ να βρω κάτι καλύτερο μέσα από το ίντερνετ». Άλλωστε, η απιστία κερδίζει έδαφος στις σχέσεις που είναι καταδικασμένες στην πίστη και οδηγούνται οι άπιστοι στην πρόκληση του καινούργιου και του διαφορετικού και οι «κερατωμένοι» στο θυμό της προδοσίας.
Και ενώ πριν το 2000, η πορνογραφία ήταν διαθέσιμη μόνο σε άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών και διαδίδονταν κυρίως μέσω της αγοράς ερωτικών ταινιών και περιοδικών από ειδικά καταστήματα, μετά το 2008, το διαδικτυακό πορνό αρχίζει να μπαίνει στα σπίτια όλο και περισσότερων χρηστών, ανεξαρτήτου ηλικίας, οι οποίοι μπορούν να έχουν πλέον πρόσβαση ανά πάσα στιγμή και με πολύ χαμηλό κόστος εως και δωρεάν. Άνδρες και γυναίκες ανά τον κόσμο, συγκρινόμενοι με τους πρωταγωνιστές των ερωτικών ταινιών, ξεκινούν να διαμορφώνουν μη ρεαλιστικά πρότυπα για το σώμα και τις επιδόσεις τους, με αποτέλεσμα η αυτοεκτίμηση τους να κλονίζεται και πολλοί από αυτούς, είτε να φοβούνται να «εκτεθούν» σεξουαλικά, σε βάθος χρόνου και στα πλαίσια μίας πραγματικής ερωτικής σχέσης, είτε να καταφεύγουν καταναγκαστικά σε παρεμβάσεις αισθητικής βελτίωσης με αυστηρές δίαιτες και προγράμματα γυμναστικής, χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων και προτροπή σε πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις (lifestyle).
Ευρύτερα, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η ταχύτατη διάδοση της πορνογραφίας στις μέρες μας, κατάφερε να αλλάξει με ριζικό τρόπο τις προσδοκίες για τους ρόλους των δύο φύλων, αποδίδοντας υπερβολική έμφαση στις «σεξουαλικές επιδόσεις», κυρίως στην εφηβική ηλικία που αυξάνεται ραγδαία η επισκεψιμότητά της στις πορνοσελίδες. Αν παρατηρήσει κανείς τα ερωτικά βίντεο, θα διαπιστώσει, ότι η εικόνα που δίνεται, είναι συνήθως αυτή ενός διαρκώς εναλλασσόμενου μοτίβου σεξουαλικών πράξεων, με ελάχιστα προκαταρκτικά παιχνίδια και μηδενική συναισθηματική εμπλοκή. Μάλιστα, αρκετοί μελετητές πιστεύουν, ότι εξαιτίας αυτού, οι εγκέφαλοι των ανθρώπων -και κυρίως των ανδρών- σήμερα, προγραμματίζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να απαιτούν περισσότερη «καινοτομία» στο σεξ. Έτσι, πολλοί άνδρες χάνουν εύκολα τον ενθουσιασμό και την υπομονή τους με τις πραγματικές ερωτικές τους συντρόφους, εθίζονται στην αυτοϊκανοποίηση και εμφανίζουν σεξουαλικές δυσλειτουργίες. Συγχρόνως, η διάδοση και η επικράτηση του σεξισμού στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, φαίνεται ότι ενισχύει τη «σεξουαλική αντικειμενοποίηση» των γυναικών, οι οποίες μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το σεξ αποκλειστικά ως μέσο απόλαυσης και πολλές φορές ως μέσο βιοπορισμού, που ευνοεί την ανεξαρτησία τους.
Το «Sexting» (ανταλλαγή γυμνών φωτογραφιών) και το «Camming» (ανταλλαγή σεξουαλικών βίντεο), αποτελούν δύο πιο πρόσφατες μορφές διαδικτυακής σεξουαλικής συμπεριφοράς, που έκαναν την εμφάνιση τους μετά το 2012, προκειμένου να ενσωματώσουν τα «οφέλη» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της διακίνησης πορνογραφικού υλικού. Σήμερα, ωστόσο, η τεχνολογία της πορνογραφίας έχει εξελιχθεί ακόμα περισσότερο, αφού το cyber sex άνοιξε την πόρτα στους γυμνούς διαδικτυακούς παρτενέρς, ενώ ήρθε και η δυνατότητα της τρισδιάστατης συμμετοχής (avatar) για τους πιο «απαιτητικούς» της χρήστες. Η σεξουαλικότητα στο διαδίκτυο ενισχύθηκε και με την επιλογή της αισθητηριακής ολοκλήρωσης, μέσα από την χρήση έξυπνων «sex toys» (ομοιώματα γεννητικών οργάνων και αισθητηριακών περιοχών), τα οποία δίνουν μία εμπειρία ψηφιακής σεξουαλικής επαφής στα άτομα που βρίσκονται online. Μάλιστα, μέχρι το 2030 εκτιμάται, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων ανά τον κόσμο θα έχει εμπλακεί σε τουλάχιστον μία συμπεριφορά εικονικού σεξ (Ian Pearson, 2015).
Παρ’ όλα αυτά, το πιο αξιοσημείωτο επίτευγμα των επόμενων δεκαετιών στο πεδίο της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, αναμένεται να είναι η διάδοση των «sex robots» (ανθρωπόμορφες κούκλες προγραμματισμένες να προσφέρουν σεξουαλική ηδονή). Μάλιστα, ορισμένα μη αυτοματοποιημένα «sex robots» κυκλοφορούν ήδη στην αγορά, όπου ο πελάτης έχει τη δυνατότητα να επιλέξει το σωματότυπο και το χρώμα του δέρματος, των μαλλιών και των ματιών, το μέγεθος και το χρώμα της θηλής, στέλνοντας τους δονητές και τις φουσκωτές κούκλες… στο μουσείο της σεξουαλικότητας. Πολύ κοντά βρίσκεται και η κυκλοφορία «sex robots» με τεχνητή νοημοσύνη, που θα μπορούν να διδάσκονται συμπεριφορές από τον ανθρώπινο παρτενέρ και να αντιγράφουν τεχνητά την «ανθρώπινη αγάπη».
Τι θα εμποδίζει λοιπόν κάποιον από το να απορρίψει τη σχέση του με έναν «ατελή» άνθρωπο μπροστά σε ένα φανταστικό «avatar» ή σε ένα άψογο «sex robot»; Μάλιστα, ο πρωτοπόρος ειδικός σε θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης David Levy, υποστηρίζει πως σύντομα η τεχνολογία των ρομπότ θα είναι τόσο εξελιγμένη που θα τα ερωτευόμαστε και θα μας «ερωτεύονται», θα κάνουμε μαζί τους μακροχρόνιες σχέσεις, ακόμα και θα τα παντρευόμαστε, ανεξάρτητα αν εμείς θα γερνάμε και αυτά θα μένουν νέα (κλάψτα Χαράλαμπε…).
Πρόσφατη έρευνα, που δημοσιεύτηκε πριν από μερικούς μήνες στο επιστημονικό περιοδικό «Archives of Sexual Behavior» ήρθε για να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο, αφού ένα από τα βασικά ευρήματα της ήταν ότι η νέα γενιά των ανθρώπων επιλέγει την «αποχή» από το σεξ. Μάλιστα, ορισμένοι από τους πιο βασικούς λόγους φάνηκε να είναι οι ακόλουθοι: 1) το κυνήγι της επαγγελματικής σταδιοδρομίας, 2) ο φόβος της συναισθηματικής επένδυσης και της απώλειας του ελέγχου, 3) η έμφαση των μέσων ενημέρωσης και δικτύωσης στην φυσική εμφάνιση και 4) η αύξηση της χρήσης των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, που οδηγούν σε μείωση της λίμπιντο (Twenge, Sherman & Wells, 2017).
Και όσο η κοινωνία «δαιμονοποιεί» τη δέσμευση και το γάμο σε μία σταθερή σχέση και ο κόσμος μας ενθαρρύνει την κατασκευή νέων σεξουαλικών ταυτοτήτων με την σεξουαλική πράξη να «χάνεται», η άνοδος των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, η τεχνητή γονιμοποίηση και η παρένθετη μητρότητα, έρχονται θετικά για να μας προβληματίσουν σχετικά με την πρόοδο της επιστήμης, μπροστά στην ανθρώπινη ανάγκη να διαιωνιστεί και να αναπαραχθεί, αφήνοντας τα γονίδιά του εγωιστικά και απόλυτα όπως η φύση ορίζει και το ανθρώπινο γένος απαιτεί.
Παρόλο που σήμερα η σεξουαλικότητα παρουσιάζεται πολύ πιο «ανεξέλεγκτη» από ότι ξεκίνησε πριν από 150 χρόνια, μέσα από τα έργα του Bachofen και των μελετητών της εποχής του, η γονιμότητα αποτελεί έναν φάρο ζωής για τα ζευγάρια που παλεύουν με τις σύγχρονες ιατρικές προσπάθειες, για την απόκτηση ενός πολυπόθητου παιδιού. Ακόμη και η υπερβολή της επιστήμης που άφησε ανοιχτή την υπόθεση της «ανδρικής εγκυμοσύνης», υπόσχεται την ανατροπή της γυναικείας αναπαραγωγής ως ανάγκη να κυοφορήσουν και τα δύο φύλα. Πολλοί βέβαια θα σκεφτούν ότι η βαρβαρότητα της τεχνολογίας δεν έχει όρια και έλεος. Ας θυμηθούμε την κωμωδία του 1994 με τον Arnold Schwarzenegger…
Η σεξολογία με την ιατρική της υπόσταση ήδη μας έχει εκπλήξει θετικά, τόσο με τα χάπια που μετά το 1998 έκαναν τον άνδρα να καμαρώνει για τη στύση του σαν «γύφτικο σκερπάνι», ενώ οι υδραυλικές πεϊκές προθέσεις επιτρέπουν στον άνδρα που δεν μπορεί μέσα στα χρόνια της ζωής του, να εξακολουθεί να είναι ζωηρός και «σκληρός». Εξάλλου έρχεται και το τηλεκοντρόλ που θα σηκώνει το κουρασμένο πέος, προσοχή όμως να μην έχουν λήξει οι μπαταρίες του.
Ως προς τη γυναίκα, η σεξολογία έχει ακόμη πολλά ερωτηματικά που δεν έχουν απαντηθεί, τόσο για την σεξουαλική της επιθυμία, όσο και για τον οργασμό της, που δεν έχουν κουραστεί οι σεξολόγοι να διαφωνούν και να τσακώνονται στην προσπάθεια να ξεκλειδώσουν τα μυστικά της. Βλέπετε, ο εγκέφαλός της πολυπλοκότερος και πιο απαιτητικός, δεν μας επιτρέπει να ανοίξουμε την πόρτα που κρατάει κρυφά όλα αυτά που σκέφτεται, κάνοντας την μοιραία αλλά και μυστηριώδη, δημιουργώντας περισσότερο άγχος στον άνδρα που οπλίζεται όλο και πιο πολύ με φάρμακα, ουσίες, αυτοκίνητα και ακριβά ρολόγια για να την πείσει… ότι μπορεί να την ικανοποιήσει. Ο άνδρας ψάχνοντας τα μυστικά της, σκέφτεται τον προηγούμενο εραστή της και φοβάται τον επόμενο που θα τον αντικαταστήσει.Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια κυκλοφόρησε στην Αμερική ένα φάρμακο (φλιμπανσερίνη) που φάνηκε πολλά υποσχόμενο στην ερωτική της διάθεση, για να ξεφουσκώσει όμως αρκετά γρήγορα, απογοητεύοντας τις γυναίκες κυρίως της μέσης ηλικίας, που υποτίθεται ήταν αφιερωμένο. Όσο για τον οργασμό της… πολλοί δρόμοι δεν οδηγούν στη Ρώμη!!
Ο χρόνος τρέχει και το σεξ ακολουθεί. Αν εντρυφήσει κανείς στις νέες ερευνητικές προσεγγίσεις της ιατρικής σεξολογίας, θα καταλάβει πως το ανθρώπινο σεξ, από το σήμερα στο αύριο, χάνει το ρόλο του και εξελίσσεται σε πιο δυναμικό και κυρίαρχο, αισθησιογόνο, εγωπαθές, που η φαντασίωση και η ηδονή χοροπηδούν μπροστά στην αχαλίνωτη ανάγκη μιας υπερσεξουαλικής δραστηριότητας. Ο κορεσμός του σεξ απαντά στο συναίσθημα που λείπει και στο κενό που γεφυρώνεται από τις νέες τεχνολογίες και τις προσωπικές επιλογές που ο καθένας διψασμένα και ανώνυμα ψάχνει. Τι ψάχνει άραγε; Να βρει έναν σύντροφο; Να ικανοποιήσει τα γεννητικά του όργανα, εκσπερματώνοντας μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του; Να πάρει το μπράβο του καταναγκαστικού μυαλού του και του εθισμού του, κυνηγώντας τα σεξουαλικά «εργαλεία» που θα του τρελάνουν το μυαλό και το σώμα του;
Όλα αυτά απογυμνώνουν την ανθρώπινη αλήθεια και τον κάνουν να εμπλέκεται με μια μηχανή, μια συσκευή, μια ουσία, ένα υποκατάστατο υπόδουλο του «τέλειου», του υποταγμένου και του προσφερόμενου στην υπηρεσία της οργασμικής χαράς.
Η δυστυχία της μοναξιάς και η κατάθλιψη της ανθρώπινης επικοινωνίας, προσφέρουν την αντικατάσταση του θυμού, του κενού, δίνοντας ρόλο στην αξία ενός τιμήματος που μετράει χρήματα, πουλάει συναισθήματα και αγοράζει ηδονή. «Μόνος μου καλύτερα», «μαζί σου χειρότερα», «με το μηχάνημα τέλεια»!
Άνθρωπε, γυμνώσου γιατί σε χρειάζομαι. Θέλω να σε αισθανθώ, για αυτό που είσαι, αυτό που έχεις και αυτό που μου δίνεις…
Πρώτο Θέμα, χρόνια πολλά, γεμάτα σημασία και νόημα στην ανθρώπινη μοναδικότητα!
ΠΗΓΗ:
Πόσες όμως το χρησιμοποιούμε; Πόσες από εμάς το ζητάμε από τον σύντροφό μας; Και το πιο σημαντικό, πόσες από εμάς το ζητάμε από τον ευκαιριακό ερωτικό σύντροφο ή στη δημιουργία μιας νέας σχέσης; Πηγαίνουμε διακοπές, έχουμε πιο ανοιχτή διάθεση, φλερτάρουμε… φτάνουμε και στο σεξ. Είμαστε σίγουρες ότι εκείνος «προσέχει» και ότι δεν έχει κάποιο νόσημα; Μάλλον ούτε και εκείνος γνωρίζει αν πραγματικά αυτό που λέει είναι η αλήθεια! Γιατί με την ευκολία που έρχεται μαζί μας για μία σεξουαλική συνεύρεση, με την ίδια ευκολία θα έχει πάει στο παρελθόν και με άλλες γυναίκες χωρίς την χρήση προφύλαξης. Πως λοιπόν ξέρει ότι δεν θα μας μολύνει; Ή ακόμη ότι δεν θα τον μολύνουμε εμείς; Επειδή έτσι τόσο απλά και εύκολα λέμε ότι δεν έχουμε τίποτα;
Αν εκείνος δεν το δεχτεί, σημαίνει ότι μάλλον δεν είναι «αρκετός» για εμάς, εφόσον δεν υπάρχει καθόλου σεβασμός σε αυτό που λογικά ζητάμε. Αν μας πει ότι δεν θέλει να συνευρεθεί μαζί μας και μας βάζει να διαλέξουμε, τότε η επιλογή είναι μία: «Επιλέγω να είμαι υγιής έστω και μακριά σου!» Αν δεν δέχεται κάτι τόσο εύκολο και απλό γιατί να δεχτεί καθώς προχωράει μία σχέση και άλλα πράγματα που ευνόητα θα χρειαστεί να υπάρξουν; Πως θα δεχτεί τις επιθυμίες μας, τα συναισθήματα μας;