Η σωματική δραστηριότητα αποτρέπει την κατάθλιψη

Η σωματική δραστηριότητα μπορεί να προστατεύσει τον άνθρωπο από την εκδήλωση της κατάθλιψης, υποστηρίζει πολυεθνική ομάδα ειδικών που δημοσίευσε μια νέα ανασκόπηση, στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Psychiatry.

Οι ερευνητές από τη Βραζιλία, το Βέλγιο, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σουηδία εξέτασαν στοιχεία από μελέτες που είχαν γίνει σε άτομα χωρίς ψυχικές παθήσεις, συσχετίζοντας τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας με την εμφάνιση κατάθλιψης.

Στο δείγμα είχαν ενταχθεί συνολικά 266.939 άτομα, με το 47% να είναι άνδρες. Οι εθελοντές είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση κατά μέσο όρο 7,4 χρόνια.


Από την ανάλυση των στοιχείων προέκυψε ότι τα άτομα με χαμηλά επίπεδα σωματικής άσκησης είχαν υψηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης, συγκριτικά με εκείνους που είχαν υψηλά επίπεδα δραστηριότητας.

Επιπλέον, η σωματική δραστηριότητα είχε προστατευτική επίδραση έναντι της εμφάνισης κατάθλιψης σε νεαρά, ενήλικα και ηλικιωμένα άτομα σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές (Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Ωκεανία).

Όπως σχολιάζει ο καθηγητής Φελιπε Μπαρέττο Σους από το Πανεπιστήμιο La Salle της Βραζιλίας «πρόκειται για την πρώτη παγκόσμια μετα-ανάλυση που εδραιώνει την επωφελή δράση της φυσικής δραστηριότητας στον γενικό πληθυσμό έναντι της κατάθλιψης. Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα, λοιπόν, όσο πιο δραστήριος είναι κάποιος τόσο πιο καλά προστατευμένος είναι από την κατάθλιψη. Ανεξαρτήτως ηλικίας, ή τόπου κατοικίας, η άσκηση μειώνει τον μελλοντικό κίνδυνο κατάθλιψης».

ΠΗΓΗ:

http://www.tovima.gr/health-fitness/article/?aid=969985(accessed 4.5.18)

Σεπτέμβρης! Βοήθεια, έχω κατάθλιψη!

Ήρθε το φθινόπωρο. Αναρωτιόμαστε πότε πέρασε το καλοκαίρι, πόσο γρήγορα. Οι περισσότεροι γυρίσαμε από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, περάσαμε όμορφα, χαλαρώσαμε, ξεκουραστήκαμε, απολαύσαμε τις βουτιές μας στα γαλανά νερά της πατρίδας μας, τα ταβερνάκια με τις θαλασσινές τους ποικιλίες και τους ουζομεζέδες, το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και τις καυτές νύχτες... Θεωρητικά, γυρίσαμε ξεκούραστοι, ανανεωμένοι, έχοντας γεμίσει τις μπαταρίες μας, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα, τις ανησυχίες και τα προβλήματά της. Προβλήματα, υποχρεώσεις! Στο άκουσμά τους και μόνο νιώθουμε ένα βάρος στο στήθος, σαν να μην μας έφτασε ο χρόνος των διακοπών, σαν να έχουμε ανάγκη να ξεφύγουμε ακόμα περισσότερο - ίσως και να μην ξαναγυρίσουμε ποτέ πίσω! Επιστρέφουμε στη δουλειά και νιώθουμε σαν να μην ξέρουμε τι να κάνουμε, οι κινήσεις μας βαριές, το μυαλό μας δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, ο ύπνος μας ελαττώνεται, δεν έχουμε διάθεση για τίποτα... Αναρωτιόμαστε "Τι μου συμβαίνει; Ήμουν μια χαρά πριν λίγες μέρες... νιώθω σαν να έχω κατάθλιψη, γιατί;"

Μιλάμε για το σύνδρομο κατάθλιψης μετά τις διακοπές, το οποίο αν και δεν είναι επιστημονικά αποδεκτό στις διεθνείς ταξινομήσεις, φαίνεται ότι πλήττει αρκετούς ανθρώπους στις μέρες μας και είναι πιο συχνό σε άτομα στα οποία προϋπάρχει κάποια αγχώδης διαταραχή, κατάθλιψη ή ψυχική ασθένεια. Αν τα συμπτώματα παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν είναι απλά θέμα προσαρμογής στην καθημερινότητα και όταν συνυπάρχει και με άλλες ψυχικές διαταραχές, θα χρειαστεί η βοήθεια ειδικού. Εμφανίζεται κυρίως στους νέους ανθρώπους μετά από περιόδους χαλάρωσης και ξεκούρασης. Συσχετίζεται με μια ιδιαίτερη μορφή στρες, τον τρόπο δηλαδή που χειριζόμαστε το άγχος μετά από ένα διάστημα ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς, με τον τρόπο που ξαναμπαίνουμε στην πραγματικότητα όταν είναι ιδιαίτερα αγχωτική, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους σύγχρονους γρήγορους ρυθμούς της ζωής μας, τις υποχρεώσεις και τις απαιτήσεις της, που κυρίως στις μέρες μας και με την οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας, είναι συχνό φαινόμενο καθώς ζούμε σε ρυθμούς έντονους, εξοντωτικούς και πιεστικούς, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν έχουν να κάνουν με έντονη νοσταλγία των προηγούμενων ανέμελων ημερών, ονειροπόληση, ανησυχία, άγχος και κατάθλιψη, που αν και δεν πρόκειται για πραγματική κατάθλιψη, μπορεί να φτάσει μέχρι τα όριά της.



Το σύνδρομο αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορα συμπτώματα, συνήθως τις πρώτες μέρες που το άτομο επιστρέφει στην εργασία του. Τα πιο συνηθισμένα είναι δυσφορία, πεσμένη διάθεση, μια γενικευμένη αδυναμία, αδυναμία συγκέντρωσης, αδυναμία λήψης αποφάσεων, φτωχή προσαρμοστικότητα, χαμηλή ενεργητικότητα, αίσθημα κενού, άρνηση και ανία προς την δουλειά, έντονο και συχνά αδικαιολόγητο άγχος, μελαγχολία ή θλίψη, καταθλιπτικά συμπτώματα, ψυχική κατάπτωση γενικότερα, αύξηση ή ελάττωση της όρεξης για φαγητό με συνέπεια την αύξηση ή την απώλεια βάρους, υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας και αϋπνία τις νυχτερινές ώρες, κόπωση, ημικρανίες, στομαχικές διαταραχές... Συνήθως η εμφάνιση του συνδρόμου γίνεται με διαφορετικό τρόπο στον κάθε άνθρωπο με αποτέλεσμα να μην μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τι του συμβαίνει. Αυτό που καταλαβαίνει, είναι ότι "κάτι δεν πάει καλά", βλέποντας τις εκκρεμότητές του να αυξάνονται και να μην μπορεί να ανταποκριθεί εύκολα όχι μόνο στις εργασιακές του υποχρεώσεις αλλά και στις προσωπικές και κοινωνικές, ενώ έρχεται αντιμέτωπος με δυσάρεστες συνέπειες. Όταν μάλιστα προϋπάρχουν δυσμενείς συνθήκες και πριν τις διακοπές στην εργασία του ατόμου, αν δεν του αρέσει η δουλειά του ή αν νιώθει ότι δεν πληρώνεται όσο θα έπρεπε ή ότι δεν αναγνωρίζεται αυτό που κάνει, τότε το άτομο είναι πιο επιρρεπές στην εμφάνιση αυτού του συνδρόμου.

Τι φταίει; Έχοντας βιώσει ένα χρονικό διάστημα μακριά από τον καθημερινό τρόπο ζωής και ότι αυτό συνεπάγεται, ζούμε στιγμές ανεμελιάς, μακριά από τα προβλήματα που ο καθένας αντιμετωπίζει. Η ελευθερία αυτή στο διάστημα των διακοπών, μας δίνει την δυνατότητα να κάνουμε ότι θέλουμε, να κοιμηθούμε και να ξυπνήσουμε ότι ώρα θέλουμε, να μην κάνουμε απολύτως τίποτα ή ακόμη και να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, πράγματα όμως που επιθυμούμε. Οι διακοπές λειτουργούν ως φυγή από τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες. Όταν λοιπόν η ελευθερία αυτή τελειώνει, εμφανίζεται μία άρνηση στην απώλειά της και στην επιστροφή στην καθημερινότητα, όπου ερχόμαστε και πάλι αντιμέτωποι με ότι είχαμε "ξεχάσει" ή πιο σωστά, απωθήσει όλο αυτό το διάστημα.

Καλό θα ήταν όταν αισθανόμαστε κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα, να μην τα αγνοήσουμε και να προσπαθήσουμε να αναδιοργανώσουμε λίγο την καθημερινότητά μας, έτσι ώστε να παίρνουμε μικρές απολαύσεις που θα μας βοηθήσουν να προσαρμοστούμε πιο εύκολα και να νιώθουμε ψυχική ευεξία. Για παράδειγμα, να βρούμε ενδιαφέροντα αντί να κλεινόμαστε στο σπίτι χωρίς να κάνουμε τίποτα, να βγαίνουμε με φίλους και να μιλάμε για το πως περάσαμε στις διακοπές μας, να μοιραζόμαστε τα καθημερινά προβλήματα (έχει παρατηρηθεί πως όταν μοιραζόμαστε αυτό που μας απασχολεί, συνήθως βλέπουμε ότι και οι άλλοι γύρω μας έχουν σχεδόν τις ίδιες ανησυχίες και προβληματισμούς και ίσως μπορούμε να μάθουμε και κάτι για τους τρόπους διαχείρισης), να τακτοποιήσουμε οικονομικές εκκρεμότητες ή διακανονισμούς για την αποπληρωμή τους ώστε να νιώσουμε ότι "μπαίνει το νερό στ' αυλάκι", να διοργανώσουμε μικρές αποδράσεις που λειτουργούν σαν τονωτική ένεση - μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μία χώρα που πέρα από τις ομορφιές της, έχουμε σύμμαχο και τον καιρό - το μικρό καλοκαιράκι - που εξακολουθεί και τον Σεπτέμβριο να προσφέρεται ακόμα και για μπάνια..



Πηγή: 

http://www.askitis.gr/monthly/view/septemvris_voitheia_echo_katathlipsi(accessed 27.9.16)

Κίνδυνος κατάθλιψης μετά το εγκεφαλικό

Επιρρεπείς στην κατάθλιψη είναι οι άνθρωποι που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, ιδιαίτερα τους πρώτους τρεις μήνες από τη στιγμή που αυτό εκδηλώθηκε, οπότε οι πιθανότητες εμφάνισης της ψυχικής διαταραχής είναι οκταπλάσιες. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μεγάλη δανική μελέτη.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα στοιχεία για μεγάλη ομάδα ατόμων που υπέστησαν εγκεφαλικό και τα συνέκριναν με τα στοιχεία συνομηλίκων τους που δεν είχαν πάθει εγκεφαλικό. Μέσα σε μία διετία από το εγκεφαλικό επεισόδιο, το 25% των ασθενών είχε διαγνωστεί με κατάθλιψη, ενώ περισσότερες από τις μισές διαγνώσεις είχαν γίνει κατά το πρώτο τρίμηνο μετά το εγκεφαλικό. Αντιθέτως, λιγότερο από το 8% των ανθρώπων που δεν είχαν υποστεί εγκεφαλικό διαγνώστηκαν με κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της μελέτης και λιγότερο από το 25% αυτών των διαγνώσεων έγινε κατά το πρώτο τρίμηνο από την έναρξη της μελέτης.

«Η συχνότητα της κατάθλιψης στους ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο είναι σημαντικά υψηλότερη από αυτή που καταγράφεται σε ασθενείς που έχουν άλλα νοσήματα, όπως, παραδείγματος χάριν, έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή», επισημαίνει η συντάκτρια της μελέτης δρ Μερέτ Οσλερ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

«Φαίνεται ότι κάποια διαταραχή στον εγκέφαλο που προκαλείται από το εγκεφαλικό επεισόδιο κάνει τους ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό πιο ευάλωτους στην εμφάνιση κατάθλιψης», επισημαίνει η δρ Οσλερ.

ΠΗΓΗ:

http://www.kathimerini.gr/874526/article/epikairothta/ygeia/kindynos-kata8liyhs-meta-to-egkefaliko(accessed 23.9.16)

Γιατρέ, μήπως έχω κατάθλιψη;

Έχω παρατηρήσει πως όταν πίνω πολύ την άλλη μέρα μαζί με τον πονοκέφαλο με τριγυρίζει και μια θλίψη, αλλά από όταν ένας ψυχίατρος μου είπε ότι μια μικρή κατάθλιψη συνοδεύει σχεδόν πάντα ένα hangover ησύχασα και τα πίνω χωρίς έννοιες. Η κατάχρηση είναι ένας παράγοντας που φέρνει τέτοια συναισθήματα, αλλά έτσι κι αλλιώς η κατάθλιψη είναι μια νόσος που μπορεί να παρουσιαστεί σε όλους μας. Το 20% των γυναικών και το 12% των ανδρών αναμένεται να έχουν τουλάχιστον ένα καταθλιπτικό επεισόδιο στη διάρκεια της ζωής τους. Η ψυχολόγος MSc, Βαλεντίνη Μπόχτσου, μέλος της ομάδας προσωπικού της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας*, απαντά στο τι είναι η κατάθλιψη, ποια είναι τα συμπτώματά της, πώς αντιμετωπίζεται και σε μια σειρά από άλλα ερωτήματα.



Τι είναι η κατάθλιψη και τι την προκαλεί;

Η κατάθλιψη είναι ένα κλινικό σύνδρομο, μία διαταραχή του συναισθήματος, η οποία περιλαμβάνει μία σειρά συμπτωμάτων που επηρεάζουν τη σκέψη, τα συναισθήματα, τη σωματική υγεία και τη συμπεριφορά όσων υποφέρουν από αυτήν. Η αιτιολογία της είναι πολυπαραγοντική. Μπορεί να οφείλεται μεμονωμένα σε περιβαλλοντικούς, ψυχολογικούς, κοινωνικούς και βιολογικούς παράγοντες ή σε συνδυασμό τους (οικονομική, προσωπική, επαγγελματική κατάσταση, απώλεια αγαπημένου προσώπου, αλλαγή τόπου κατοικίας).

Ποια είναι τα συμπτώματά της και ποια είναι η διαφορά μεταξύ του φυσιολογικού καταθλιπτικού συναισθήματος και της κλινικής κατάθλιψης;

Το φυσιολογικό καταθλιπτικό συναίσθημα είναι η άσχημη διάθεση που προκύπτει ως απάντηση στη μη επίτευξη κάποιου στόχου ή επιθυμίας ή σε κάποια απώλεια. Συνήθως, δεν έχει μακρά διάρκεια και δεν επηρεάζει σημαντικά τη γενική δραστηριότητα και λειτουργικότητα του ατόμου. Η κατάθλιψη ως ψυχιατρική διαταραχή παρουσιάζεται με μία σειρά (τουλάχιστον πέντε) έντονων συμπτωμάτων τα οποία επιμένουν για τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι:
- Το άτομο νιώθει λυπημένο, απογοητευμένο ή ανάξιο. Το συναίσθημα αυτό χρωματίζει και κατευθύνει όλη την ψυχική ζωή του ατόμου κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, σχεδόν κάθε ημέρα.
- Μείωση ή απώλεια του ενδιαφέροντος για ζωή και αδιαφορία για δραστηριότητες που μέχρι πρότινος ήταν αγαπημένες.
- Ανεξήγητο αίσθημα εσωτερικής δυσφορίας, σαν κάτι κακό να πρόκειται να συμβεί (άγχος).
- Σκέψεις που σχετίζονται με έλλειψη αισιοδοξίας και ανησυχία για το μέλλον. Συχνά συνδυάζονται με σκέψεις ενοχής, ταπεινότητας ή αναξιότητας. Σκέψεις ότι η τωρινή κατάσταση που βιώνει το άτομο είναι ένα είδος τιμωρίας για πράγματα που είχε κάνει στο παρελθόν.
- Αναποφασιστικότητα, παραμέληση της προσωπικής υγιεινής και άλλων υποχρεώσεων στην εργασία ή στο σπίτι.
- Κόπωση, απώλεια ενεργητικότητας. Σε περιπτώσεις που συνυπάρχει άγχος, τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανιστούν αντεστραμμένα με τη μορφή υπερδιέγερσης, υπερδραστηριότητας.
- Διαταραχές στον ύπνο: επίμονη αϋπνία, διακεκομμένος ύπνος, αφύπνιση αρκετά νωρίτερα από το συνηθισμένο. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να κοιμούνται πάρα πολλές ώρες.
- Διαταραχές στην όρεξη: Συνήθως η κατάθλιψη προκαλεί απώλεια της όρεξης, με πιθανό επακόλουθο την απώλεια βάρους. Ωστόσο, μπορεί σπανιότερα να παρατηρηθεί αύξηση της όρεξης και υπερφαγία.
- Ελάττωση της σεξουαλικής διάθεσης. Ακόμα και αν το άτομο έχει σεξουαλικές επαφές, δεν το επιθυμεί και δεν του προκαλεί καμία ευχαρίστηση.
- Δυσκολίες στη συγκέντρωση, τη σκέψη, τη μνήμη και τη λήψη αποφάσεων. Το άτομο δεν μπορεί να συγκεντρωθεί εύκολα, επικεντρώνεται έντονα στις καταθλιπτικές του ιδέες και αδιαφορεί για το περιβάλλον του.
- Αυτοκαταστροφικός ιδεασμός. Αφορά στην εμμονή σε σκέψεις θανάτου και ιδέες αυτοκτονίας. Η απόπειρα αυτοκτονίας είναι η πιο σοβαρή και επικίνδυνη επιπλοκή της κατάθλιψης. Ο κίνδυνος αυτοκτονίας είναι αυξημένος σε ασθενείς με σοβαρή κατάθλιψη.
- Γενικά σωματικά συμπτώματα. Πολλοί ασθενείς με κατάθλιψη αναφέρουν μια ποικιλία από σωματικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, πόνους γενικά στο σώμα τους, δυσκοιλιότητα, δυσκολία στην αναπνοή, πόνους στο στήθος, υπόταση, ξηροστομία, γαστρεντερικά προβλήματα κ.ά. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα συμπτώματα αυτά δεν αιτιολογούνται από τις αντίστοιχες ιατρικές εξετάσεις.

Ο ασθενής αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πρόβλημα προκειμένου να αναζητήσει βοήθεια ή αυτό θα πρέπει να γίνει από το περιβάλλον του;

Συνήθως το αντιλαμβάνεται, λιγότερες δεν το αντιλαμβάνεται. Αυτό που υπάρχει ως σημαντική δυσκολία, στην οποία ενδεχομένως χρειάζεται η επαγρύπνηση του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος, είναι η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας. Η πολυμορφία των συμπτωμάτων και η ταύτισή τους με αυτά άλλων νόσων παραπλανούν κι έτσι η κατάθλιψη δε διαγιγνώσκεται έγκαιρα. Επιπλέον, η προκατάληψη και ο κοινωνικός στιγματισμός που συνοδεύουν τις ψυχικές διαταραχές αποτρέπουν τους ανθρώπους από το να απευθύνονται σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Έτσι, συχνά παρατηρούνται περιπτώσεις ανθρώπων που δεν κινητοποιούνται στο να ζητήσουν υποστήριξη, ελπίζοντας ότι θα το «παλέψουν» και θα το ξεπεράσουν μόνοι τους, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος για έγκαιρη παρέμβαση στην έναρξη ενός καταθλιπτικού επεισοδίου.

Συνήθως πόσο διαρκεί και πώς θεραπεύεται; Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ασθενής χρειάζεται νοσηλεία;

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική σε σχέση με τη διάρκεια και το είδος της θεραπευτικής προσέγγισης. Ανάλογα με την ένταση των συμπτωμάτων και το πόσο καιρό απασχολούν το άτομο επιλέγεται το αντίστοιχο θεραπευτικό σχήμα, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία ή/και φαρμακευτική αντιμετώπιση. Σε σοβαρές περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει συμπτωματολογία που αποτελεί απειλή για τη ζωή του ατόμου (άρνηση λήψης τροφής, σχέδιο για αυτοκτονία) μπορεί να συστηθεί νοσηλεία.

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα προκαλούν εξάρτηση;

Πρόκειται για έναν από τους πιο διαδεδομένους μύθους σχετικά με την κατάθλιψη και την αντιμετώπισή της. Τα νεώτερα αντικαταθλιπτικά δε δημιουργούν εξάρτηση και στις περιπτώσεις που αυτά ενδείκνυνται μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό σύμμαχο στην προσπάθεια αντιμετώπισης της.

Κάποιος που έχει παρουσιάσει μια φορά κατάθλιψη είναι περισσότερο πιθανό να ασθενήσει ξανά;

Η κατάθλιψη εμφανίζεται με τη μορφή «επεισοδίων» των οποίων η βαρύτητα μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν ένα και μοναδικό επεισόδιο στη ζωή τους και άλλοι μπορεί να εμφανίσουν μία χρόνια ή υποτροπιάζουσα μορφή της νόσου με περισσότερα καταθλιπτικά επεισόδια. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι το να απευθυνθεί κανείς άμεσα σε έναν ειδικό και να πάρει υποστήριξη.

Υπάρχουν ηλικίες στις οποίες είμαστε πιο «επιρρεπείς»;

Η κατάθλιψη δε φαίνεται να συνδέεται με συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία από την εφηβεία μέχρι την τρίτη ηλικία. Παλαιότερα, οι μελέτες έδειχναν ότι πιο συνηθισμένη ήταν η έναρξή της στη μέση ηλικία και αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί λόγω των αλλαγών στη ζωή των ατόμων αυτής της ηλικιακής ομάδας (αυτονόμηση των παιδιών και αποχώρησή τους από το σπίτι, απόσυρση από την παραγωγική ζωή λόγω συνταξιοδότησης κ.λ.π.). Τα τελευταία χρόνια, οι έρευνες δείχνουν ότι τα ποσοστά ολοένα και ανεβαίνουν σε σχέση με την πρώτη εμφάνιση της νόσου στην πρώιμη ενήλικη ζωή και στην εφηβεία. Σαφώς η οικονομική κρίση έχει παίξει το ρόλο της στα παραπάνω δεδομένα.

Η κατάθλιψη προσβάλλει περισσότερο τις γυναίκες ή τους άνδρες;

Το 20% των γυναικών έχει βρεθεί ότι θα παρουσιάσουν ένα καταθλιπτικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ για τους άνδρες το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται στο 12%. Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη, λόγω της πολλαπλότητας των ρόλων που έχουν αναλάβει και άρα της πολλαπλής πίεσης στην επιτυχή ανταπόκριση σε αυτούς. Αυτό, όμως, μπορεί να συνδέεται και με το γεγονός ότι οι γυναίκες απευθύνονται με μεγαλύτερη ευκολία σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας απ’ ό,τι οι άνδρες, επομένως η διαφορά στην αναλογία ίσως να μην είναι τόσο μεγάλη και στην πραγματικότητα. Ιδιαίτερα στις μέρες μας που λόγω της οικονομικής κρίσης και οι άνδρες πλήττονται σημαντικά από πιεστικές καταστάσεις ζωής, όπως η ανεργία ή οι σημαντικές μειώσεις στο εισόδημά τους.

Μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της;

Η θλίψη μπορεί να υποχωρήσει μόνη της, η κατάθλιψη είναι πολύ δύσκολο να υποχωρήσει μόνη της. Η κατάθλιψη είναι μία νόσος και όχι μόνο ένα συναίσθημα. Στην εμφάνισή της μπορεί να συνυπάρχουν και βιολογικοί παράγοντες, οι οποίοι απαραίτητα χρήζουν θεραπευτικής αντιμετώπισης. Επιπλέον, στη νόσο αυτή συνυπάρχουν συμπτώματα τα οποία σαρώνουν και μπορούν να ισοπεδώσουν τη ζωή του ανθρώπου τόσο ψυχικά (με το καταθλιπτικό συναίσθημα, το έντονο άγχος, τις ιδέες ενοχής) όσο και σωματικά. Άρα, όταν τα συμπτώματα είναι σοβαρά και επίμονα, όταν το άτομο ή ο περίγυρος παρατηρούν ανησυχητικές αλλαγές στη διάθεση για ζωή και στη λειτουργικότητα, πρέπει να αναζητηθεί επαγγελματική βοήθεια. Αυτό που οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας και οι σχετικές καμπάνιες ενημέρωσης για την κατάθλιψη προσπαθούν να περιορίσουν είναι ο κοινωνικός στιγματισμός που συνοδεύει όχι μόνο την κατάθλιψη, αλλά το σύνολο των ψυχικών διαταραχών. Να γίνει, δηλαδή, κατανοητό σε όλους ότι μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε, ότι δεν προκύπτει επειδή το άτομο που υποφέρει έχει κάνει κάτι λάθος και κυρίως ότι αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά και θεραπεύεται. Οπωσδήποτε, η έγκαιρη αναζήτηση βοήθειας και άρα η έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση αποτελούν πλεονέκτημα στην προσπάθεια για καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπισή της.

Τι είναι η κατάθλιψη των εορτών και πώς μπορεί κανείς να την αποφύγει;

Στο μυαλό των περισσοτέρων οι γιορτές είναι μία ξένοιαστη περίοδος διακοπών, διασκέδασης, οικογενειακής ζεστασιάς, κοινωνικών συναναστροφών και ξεκούρασης. Ή μήπως η πραγματικότητα δεν είναι και πολύ έτσι; Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καθόλου σπάνιο, ιδιαίτερα όσο αυξάνονται οι προσωπικές υποχρεώσεις. Έτσι, τις ημέρες αυτές μπορεί κάποιος να τρέχει περισσότερο για να τα προλάβει όλα (ψώνια, προετοιμασία για οικογενειακά τραπέζια και συγκεντρώσεις), παρά ξεκουράζεται, χαλαρώνει και απολαμβάνει. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν πιεσμένοι λόγω του ότι δεν έχουν στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον κοντά τους για να μοιραστούν τις ημέρες αυτές. Η μοναξιά βιώνεται πιο έντονα μακριά από αγαπημένους ανθρώπους. Για αυτές τις μέρες ισχύει ό,τι και για τις υπόλοιπες του χρόνου για να μη δημιουργηθεί ένα αίσθημα κενού ή απογοήτευσης. Να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους προς αποφυγή της εξόντωσης και της κακής διάθεσης, να έχουμε θετική σκέψη και αισιοδοξία σε σχέση με τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει και τα σχέδια για τη χρονιά που έρχεται.

ΠΗΓΗ:

http://m.athensvoice.gr/index.php?r=site/page&view=article&id=116857&cat=topics(accessed 28.12.15)

Τα κιλά αυξάνονται μαζί με την ηλικία, στην Ελλάδα

Υπέρβαρος ή παχύσαρκος είναι ένας στους δύο Ελληνες, ενώ όσο αυξάνει η ηλικία τόσο φαίνεται ότι αυξάνουν και τα κιλά. Παρά το γεγονός ότι οι άνδρες και οι γυναίκες ηλικίας άνω των 65 ετών υιοθετούν συχνότερα το πρότυπο της μεσογειακής διατροφής, με την κατανάλωση περισσότερων λαχανικών, φρούτων, οσπρίων και ψαριών, σε σχέση με τους νεότερούς τους, το 50% αυτών είναι παχύσαρκοι.

Αυτά είναι ορισμένα από τα αποτελέσματα της μελέτης για την υγεία και τη διατροφή του πληθυσμού στην Ελλάδα, η οποία διενεργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ΥΔΡΙΑ (υπεύθυνη προγράμματος η καθηγήτρια Αντωνία Τριχοπούλου) με τη μορφή προσωπικών συνεντεύξεων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 4.000 ατόμων από όλη τη χώρα. Ειδικότερα, η μελέτη, που θα παρουσιαστεί μεθαύριο Δευτέρα σε ημερίδα στο Εθνικό Ιδρυμα Μελετών (ώρα έναρξης 9 π.μ.), κατέδειξε, μεταξύ άλλων, ότι ένας στους δύο άνδρες και μία στις δύο γυναίκες είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Μάλιστα οι άνδρες είναι συχνότερα υπέρβαροι, ενώ οι γυναίκες είναι συχνότερα παχύσαρκες. Το υψηλότερο ποσοστό υπέρβαρων παρατηρήθηκε στις ηλικίες 50-64 ετών, ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες το ποσοστό των παχύσαρκων φτάνει το 50%. Περίπου το 7% όσων συμμετείχαν δήλωσαν ότι πάσχουν ή έπασχαν από κατάθλιψη. Η κατά δήλωση χρόνια κατάθλιψη στις γυναίκες φτάνει το 10% και είναι περίπου τετραπλάσια εκείνης των ανδρών. Και για τα δύο φύλα αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας και αγγίζει το 17% στις ηλικιωμένες γυναίκες. Οι ερευνητές δεν βρήκαν ενδείξεις συσχέτισης της οικονομικο-κοινωνικής κατάστασης των ατόμων με την κατά δήλωση χρόνια κατάθλιψη.

ΠΗΓΗ:

http://www.kathimerini.gr/832415/article/epikairothta/ygeia/ta-kila-ay3anontai-mazi-me-thn-hlikia-sthn-ellada(accessed 1.10.15)

Αντιμετωπίστε την κατάθλιψη των Χριστουγέννων

Συμβουλές για την αντιμετώπιση της μελαγχολίας των γιορτών



Η κατάθλιψη και το άγχος των Χριστουγέννων είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Συνήθως τα προβλήματα ξεκινάνε από το γεγονός ότι υπάρχουν αυξημένες υποχρεώσεις τις ημέρες αυτές και προσδοκίες για το πώς πρέπει να περάσει κάποιος τις γιορτές. Υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να κάνουμε κάτι εντυπωσιακό, κάτι πολύ ιδιαίτερο, και όταν κάνουμε κάτι πιο απλό και ίσως και συνηθισμένο, τότε απογοητευόμαστε και θεωρούμε ότι δεν περάσαμε όπως θα «έπρεπε» αυτές τις ημέρες. Το διάστημα αυτό των γιορτών πολύ συχνά υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις - ψώνια, προσκλήσεις, τραπέζια στο σπίτι -, με αποτέλεσμα να κουράζονται όλοι πολύ, να περνάνε οι αργίες και να μην έχουμε ξεκουραστεί όσο θα θέλαμε.

Σύμφωνα με την ψυχολόγο - γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μίνα Χριστοπούλου, η μοναξιά είναι ένας πολύ σοβαρός παράγοντας εξαιτίας του οποίου αρκετοί άνθρωποι μελαγχολούν τα Χριστούγεννα - μια οικογενειακή γιορτή που όλοι θεωρούν ότι πρέπει να την περνούν με φίλους. Επίσης, η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου, πολύ περισσότερο αν είναι πρόσφατη, δημιουργεί τις ημέρες αυτές πολύ πιο έντονη την έλλειψη και το αίσθημα της νοσταλγίας.

Η κυρία Χριστοπούλου δίνει μερικές συμβουλές για την αντιμετώπιση της μελαγχολίας των γιορτών:

Προσπαθήστε να μην επιβαρύνετε το πρόγραμμά σας, βρείτε χρόνο τις ημέρες της άδειάς σας να ξεκουραστείτε και να χαλαρώσετε.
Επιλέξτε δραστηριότητες πραγματικά ευχάριστες και που δεν σχετίζονται με κοινωνικά «πρέπει».
Δεν χρειάζονται εντυπωσιακά τραπέζια και πάρτι για να περάσουμε όμορφα αυτές τις ημέρες. Ακόμη και μια απλή συγκέντρωση με αγαπημένους φίλους μπορεί να κάνει τα εφετινά Χριστούγεννα μοναδικά.
Για τους ανθρώπους που είναι μόνοι τους είναι καλό αυτές τις ημέρες να προσπαθούν να βγαίνουν και να μην κλείνονται στο σπίτι. Ακόμη και ένας περίπατος είναι προτιμότερος από την παρέα της τηλεόρασης.
Μην αρνηθείτε οποιαδήποτε πρόταση. Μπορεί να περάσετε καλύτερα απ' ό,τι περιμένατε. Το σίγουρο είναι πάντως ότι θα περάσετε καλύτερα από το να μείνετε μόνοι στο σπίτι.


ΠΗΓΗ:
http://www.tovima.gr/health-fitness/article/?aid=657096(accessed 19.12.14)

Παλεύοντας με τον δαίμονα της κατάθλιψης

Ένα animation για το πώς να ξεφύγεις από τα τέρατα μέσα σου

Πόσο εύκολο είναι να ζεις την καθημερινότητά σου ενώ έχεις υποκύψει στη θλίψη σου; Πώς είναι να συμβιώνεις με τον δαίμονα της κατάθλιψης; Και πόσο μπορεί αυτό να επηρεάσει τον τρόπο ζωής σου; Μπορείς να βγεις από αυτή την κατάσταση, αν το θελήσεις ή, από ένα σημείο και μετά, γίνεσαι έρμαιο των μαύρων σκέψεων;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που προβλημάτισαν τους σκηνοθέτες Paco Vink και Albert ‘t Hooft και έφτιαξαν την animation ταινία μικρού μήκους με το όνομα “Falling Floyd”. Αφού τον παρατάει η κοπέλα του, ένας μουσικός αρχίζει να πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα που εκδηλώνονται με την μορφή ενός μικρού δαίμονα που διαταράσσει την καθημερινή του ζωή.

Εσύ φοβάσαι τα τέρατα; Το σίγουρο είναι ότι σταμάτησες να ψάχνεις γι’ αυτά κάτω από το κρεβάτι σου όταν κατάλαβες πως ζουν μέσα σου. Και αναγκάζεσαι να παλεύεις καθημερινά με τους δαίμονές σου, για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στις καθημερινές δυσκολίες. Και είναι μέρες που δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Έρχεται, όμως, η στιγμή που δεν θες να παλέψεις μαζί τους πια- μόνο θες να τους πάρεις αγκαλιά και να χουχουλιάσετε.

Ποιος θα κερδίσει; Η θλίψη ή η ζωή; Μια μαύρη κωμωδία έρχεται να μας δώσει την απάντηση.

Οι σκηνοθέτες Paco Vink και Albert ‘t Hooft δήλωσαν: «Πάντα θέλαμε αυτό το animation μικρού μήκους να είναι αστείο με σκοτεινή χροιά. Στο τέλος θέλαμε η ιστορία να έχει ένα θετικό μήνυμα σχετικά με το να μην ενδίδεις στην κατάθλιψη, όσο άσχημα κι αν φαίνονται τα πράγματα. Για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να μην παίρνεις τόσο σοβαρά τα προβλήματά σου και να προσπαθείς να γελάς με αυτά. Η κωμωδία μπορεί να έρθει και από τον πόνο, οπότε πάντα υπάρχει αυτή η ισορροπία. Είναι θλιβερό αλλά, ταυτόχρονα, αστείο».

Δείτε το animation μικρού μήκους “Falling Floyd” εδώ:

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%88%CE%B7%CF%82

ΠΗΓΗ¨

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%88%CE%B7%CF%82 (accessed 17.3.14)

When does your mental health become a problem?

People often experience sadness in response to difficult life events, but when does this become a mental health problem?

One in four people are expected to experience a mental health problem, yet stigma and discrimination are still very common. Myths such as assuming mental illness is somehow down to a 'personal weakness' still exist.

How do we define mental health?

A person who is considered 'mentally healthy' is someone who can cope with the normal stresses of life and carry out the usual activities they need to in order to look after themselves; can realise their potential; and make a contribution to their community. However, your mental health or sense of 'wellbeing' doesn't always stay the same and can change in response to circumstances and stages of life.

Everyone will go through periods when they feel emotions such as stress and grief, but symptoms of mental illnesses last longer than normal and are often not a reaction to daily events. When these symptoms become severe enough to interfere with a person's ability to function, they may be considered to have a significant psychological or mental illness.

Someone with clinical depression, for example, will feel persistent and intense sadness, making them withdrawn and unmotivated. These symptoms usually develop over several weeks or months, although occasionally can come on much more rapidly.

Mental health problems are defined and classified to help experts refer people for the right care and treatment. The symptoms are grouped in two broad categories - neurotic and psychotic.

Neurotic conditions are extreme forms of 'normal' emotional experiences such as depression, anxiety or obsessive compulsive disorder (OCD). Around one person in 10 experiences these mood disorders at any one time. Psychotic symptoms affect around one in 100 and these interfere with a person's perception of reality, impairing their thoughts and judgments. Conditions include schizophrenia and bipolar disorder.

Mental illness is common but fortunately most people recover or learn to live with the problem, especially if diagnosed early.

How common are mental illnesses in the UK?

Anxiety will affect 10% of the population

Bipolar disorder will affect one in 100

One in every 150 15-year-old girls will get anorexia, and one in every 1000 15-year-old boys

20% of people will become depressed at some point in their lives

OCD will affect 2%

Personality disorder will affect one in 10, though for some it won't be severe

Schizophrenia will affect one in 100

Source: Royal College of Psychiatrists

What causes mental illness?

The exact cause of most mental illnesses is not known but a combination of physical, psychological and environmental factors are thought to play a role.

Many mental illnesses such as bipolar disorder can run in families, which suggests a genetic link. Experts believe many mental illnesses are linked to abnormalities in several genes that predispose people to problems, but don't on their own directly cause them. So a person can inherit a susceptibility to a condition but may not go on to develop it.

Psychological risk factors that make a person more vulnerable include suffering, neglect, loss of a parent, or experiencing abuse.

Difficult life events can then trigger a mental illness in a person who is susceptible. These stressors include illness, divorce, death of a loved one, losing a job, substance abuse, social expectations and a dysfunctional family life.

When is someone thought to be mentally ill?

A mental illness can not be 'tested' by checking blood or body fluids. Instead it is diagnosed, usually by an experienced psychiatrist or clinical psychologist, after studying a patient's symptoms and monitoring them over a period of time.

How ICD-10 classifies bipolar affective disorder:

'A disorder characterized by two or more episodes in which the patient's mood and activity levels are significantly disturbed, this disturbance consisting on some occasions of an elevation of mood and increased energy and activity (hypomania or mania) and on others of a lowering of mood and decreased energy and activity (depression). '

Many different mental illnesses can have overlapping symptoms, so it can be difficult to tell the conditions apart.

To diagnose a mental health condition, psychiatrists in the UK may refer to the World Health Organisation's International Classification of Diseases (ICD) system. This lists known mental health problems and their symptoms under various sub-categories. It is updated around every 15 years.

Some experts argue that the current system relies too strongly on medical approaches for mental health problems. They say it implies the roots of emotional distress are simply in brain abnormalities and underplay the social and psychological causes of distress.

They argue that this leads to a reliance on anti-depressants and anti-psychotic drugs despite known significant side-effects and poor evidence of their effectiveness.

SOURCE:

BBC Science: http://www.bbc.co.uk/science/0/22028518 (accessed 29.06.13)