A home for environmental psychology in uncertain times

The proposers of a new British Psychological Society Section write.

17 April 2024


We live in uncertain and increasingly divisive times, with myriad socio-environmental challenges such as climate change, biodiversity loss, mass displacement of people, and increasing urbanisation. The immediacy of these challenges – which threaten physical and mental wellbeing – means the research, insight and expertise of environmental psychologists has never been of greater importance.



Psychologists are vital in helping individuals, communities, and societies work together to address these complex global challenges. Environmental psychology, as the scientific study of the reciprocal, transactional relationships that people share with natural and built environments, is particularly well placed to address these challenges, as they are complicated by human-environment interactions.



However, environmental psychologists do not currently have a clear ‘home’ within existing member networks of the British Psychological Society, despite environmental psychology being an established sub-discipline in the UK and beyond since the 1960s.

This hinders efforts to connect with other psychologists to collectively address these global challenges. We feel it is time for environmental psychologists to be welcomed into the BPS community by establishing an Environmental Psychology Section.



This new Section would bring a vibrant community of researchers and practitioners to the BPS, who often work on policy-relevant topics. Examples include understanding the wellbeing benefits of natural environments and nature connectedness (Richardson, 2024; Beute et al 2023), designing buildings and spaces that enable humans to thrive (Evans & McCoy, 1998; Harries et al., 2023; Placidi et al., 2024), and examining perceptions of climate change, climate policies, and climate justice (Ogunbode et al., 2023; Verfuerth et al., 2024).

Environmental psychologists are leading research agendas and influencing practice, via ESRC-funded projects such as CAST (led by Lorraine Whitmarsh) and ACCESS (co-directed by Patrick Devine-Wright and Birgitta Gatersleben).



Environmental psychologists believe that psychological processes are always ‘situated’, i.e., they are place-related and place-dependent. Adopting a place-based perspective helps us understand divided and oppositional viewpoints, supporting the co-creation of community-focused solutions. For example, wind turbines or solar farms help achieve Net Zero but are marked by social controversy, including accusations of NIMBYism (not in my backyard).

Controversy arises when place identity and place attachment are perceived to be threatened by proposed changes, impacting the acceptance of low-carbon energy infrastructure (Devine-Wright, 2009). Place-based perspectives can also help understand other divisive issues such as resettling and supporting refugees (Albers et al., 2021; Wnuk et al., 2023).



Low-traffic neighbourhoods (LTNs) are another divisive topic. LTNs are urban planning policies designed to create healthy and sustainable cities by encouraging active travel and reducing use of (and pollution and collisions from) cars (Giles-Corti et al., 2022; van Erpecum et al., 2024).

However, such schemes can be contentious, and perceived as anti-motorist (BBC 2023). Research has highlighted environmental and psychological barriers to ditching the car (e.g. habit, emotions, infrastructure) and the need for targeted behaviour change strategies to enable different groups of people to walk or cycle (Gatersleben & Murtagh 2012; Walker & Sutton 2024).

By centring people-place interactions in urban planning, environmental psychologists can help give people choices by making their neighbourhoods attractive, greener, and safer places to walk and cycle (Roe & McCay, 2021).



We encourage all interested BPS Members to support the formation of an Environmental Psychology Section by stating their wish to join the new Section during the vote for President-Elect and Elected Trustee between 23 April and 28 May 2024. Please read the proposal and share with colleagues.



Establishing this Section will raise the profile of environmental psychologists and strengthen links across the broader psychology community. Together we can build societies that are less divisive and more inclusive, equitable and sustainable for people and the planet.



Sarah Golding, Anna Bornioli, George Warren and Melissa Marselle
Environmental Psychology Research Group
University of Surrey

SOURCE:

https://www.bps.org.uk/psychologist/home-environmental-psychology-uncertain-times(accessed 22.4.24)

«Το αληθινό σημάδι της ευφυΐας δεν είναι η γνώση αλλά η φαντασία» Άλμπερτ Άινσταϊν

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ
18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024



Μαθήματα σοφίας και ζωής από τον Άλμπερτ Άινσταϊν που πέθανε στις 18 Απριλίου του 1955


Ο Άλμπερτ Άινσταϊν γεννήθηκε στο Ουλμ της Γερμανία στις 14 Μαρτίου 1879 και ήταν Γερμανός φυσικός εβραϊκής καταγωγής. Είναι ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας και από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος επιστήμονας του 20ού αιώνα και ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών. Εξέδωσε πάνω από 300 επιστημονικές δημοσιεύσεις, καθώς και 151 συγγράμματα για το ευρύ κοινό.



Είναι πιο γνωστός στο ευρύ κοινό ιδιαίτερα για τον τύπο του E=mc² που αναφέρεται από πολλούς ως «η πιο διάσημη εξίσωση στη φυσική».

Η επίδραση των ανακαλύψεων του Αϊνστάιν σχετικά με την φύση του χώρου και του χρόνου, εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας σε φυσική, κοσμολογία, και μαθηματικά, ενώ το επώνυμο του χρησιμοποιείται συχνά ως χαρακτηρισμός για να δηλώσει πως κάποιος έχει υψηλή ευφυΐα.

Το 1921 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ «για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική, και για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου». Το 1940 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός.

Το 1952 του προτάθηκε η προεδρία του νεοσύστατου τότε κράτους του Ισραήλ, την οποία αρνήθηκε για διάφορους λόγους.

Απεβίωσε στο Πρίνστον του Νιού Τζέρσεϊ στις 18 Απριλίου του 1955.



Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:

«Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο Δ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει με ξύλα και πέτρες».

«Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, δεν το καταλαβαίνεις αρκετά καλά».

«Μάθε από το χθες, ζήσε για το σήμερα, έλπιζε για το αύριο. Το σημαντικό είναι να μην σταματήσεις να αμφισβητείς».

«Η ζωή είναι σαν να οδηγείς ποδήλατο. Για να διατηρήσετε την ισορροπία σας, πρέπει να συνεχίσετε να κινείστε».

«Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με την ίδια σκέψη που χρησιμοποιούσαμε όταν τα δημιουργήσαμε».



«Κοιτάξτε βαθιά στη φύση και τότε θα καταλάβετε τα πάντα καλύτερα».

«Ένα άτομο που δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν δοκίμασε ποτέ κάτι νέο».

«Η σύμπτωση είναι ο τρόπος του Θεού να παραμένει ανώνυμος».

«Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο».

«Δεν έχω ιδιαίτερο ταλέντο. Είμαι μόνο με πάθος περίεργος».

«Η ειρήνη δεν μπορεί να διατηρηθεί με τη βία, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κατανόηση».



«Δεν είναι ότι είμαι τόσο έξυπνος, απλώς παλεύω με τα προβλήματα περισσότερο».

«Προσπαθήστε να μην επιδιώκετε στην επιτυχία, αλλά μάλλον να επιδιώκετε στην αξία».

«Η κοινή λογική είναι η συλλογή προκαταλήψεων που αποκτήθηκαν μέχρι την ηλικία των δεκαοκτώ».

«Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία θα σε πάει παντού».

«Η αδυναμία της στάσης ζωής γίνεται αδυναμία χαρακτήρα».

«Δεν μπορείς να κατηγορήσεις το νόμο της βαρύτητας που ερωτεύεστε».

«Η πραγματικότητα είναι απλώς μια ψευδαίσθηση, αν και πολύ επίμονη».

«Το αληθινό σημάδι της ευφυΐας δεν είναι η γνώση αλλά η φαντασία».

«Εκπαίδευση είναι αυτό που μένει αφού ξεχάσει κανείς τι έμαθε στο σχολείο».

«Η φαντασία είναι το παν. Είναι η προεπισκόπηση των μελλοντικών αξιοθέατων της ζωής».

«Μόνο μια ζωή που ζούμε για τους άλλους είναι μια ζωή που αξίζει τον κόπο».

«Μόλις αποδεχτούμε τα όριά μας, τα ξεπερνάμε».



«Οι διανοούμενοι λύνουν προβλήματα, οι ιδιοφυΐες τα αποτρέπουν».

«Ο καθένας θα πρέπει να γίνεται σεβαστός ως άτομο, αλλά όχι να θεωρείται είδωλο».

«Η αγάπη είναι καλύτερος δάσκαλος από το καθήκον».


«Το σημαντικό είναι να μην σταματήσεις να αμφισβητείς. Η περιέργεια έχει τον δικό της λόγο ύπαρξης».

«Δεν είμαι μόνο ειρηνιστής αλλά και μαχητικός ειρηνιστής. Είμαι πρόθυμος να αγωνιστώ για την ειρήνη. Τίποτα δεν θα τερματίσει τον πόλεμο αν οι ίδιοι οι άνθρωποι αρνηθούν να πάνε στον πόλεμο».

«Αν οι άνθρωποι είναι καλοί μόνο επειδή φοβούνται την τιμωρία και ελπίζουν για ανταμοιβή, τότε είναι πραγματικά λυπηρό».

«Σε θέματα αλήθειας και δικαιοσύνης, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ μεγάλων και μικρών προβλημάτων, γιατί τα θέματα που αφορούν τη μεταχείριση των ανθρώπων είναι όλα ίδια».

«Η αξία ενός ανθρώπου πρέπει να αναγνωρίζεται σε αυτά που δίνει και όχι σε αυτά που μπορεί να λάβει».

«Προσπαθήστε να μην γίνετε άνθρωπος της επιτυχίας, αλλά προσπαθήστε να γίνετε άνθρωπος με αξίες».

«Ποτέ μην κάνετε κάτι ενάντια στη συνείδησή σας ​​ακόμα κι αν το απαιτεί η κατάσταση».

«Η εξουσία προσελκύει πάντα άτομα χαμηλής ηθικής».

«Λίγοι είναι αυτοί που βλέπουν με τα μάτια τους και νιώθουν με την καρδιά τους».

«Όταν η λύση είναι απλή, ο Θεός απαντά».

Διαβάστε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του Alebert Einstein μέσα από μια επιλογή βιβλίων:

Einstein’s Cosmos: How Albert Einstein’s Vision Transformed Our Understanding of Space and Time – Book Odyssey

ALBERT EINSTEIN – Book Odyssey

ALBERT (Einstein) – Book Odyssey

DK Life Stories Albert Einstein – Book Odyssey

On a Beam of Light: A Story of Albert Einstein – Book Odyssey

A Stubbornly Persistent Illusion: The Essential Scientific Works of Albert Einstein – Book Odyssey

The Soul of Genius: Marie Curie, Albert Einstein, and the Meeting that Changed the Course of Science – Book Odyssey

ΠΗΓΗ:

https://childit.gr/%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%ce%bb%ce%bc%cf%80%ce%b5/(accessed 19.4.24)

Babies’ cries alone don’t convey what they want

New research finds that neither trained participants or AI can distinguish what babies need from the sound of their cries.

12 April 2024

By Emma Young


For every new parent who’s been instructed by a relative that their baby’s cry clearly means that it’s hungry — or tired, or maybe needs its nappy changing — this finding is for you: according to new research, babies’ cries contain no clue to their cause. In fact, Marguerite Lockhart-Baron at the University of Saint-Etienne, France, and colleagues report in Communications Psychology that neither artificial intelligence nor specially trained people could identify the cause of a baby’s crying from the sound.

One reason this new finding is important is that it’s not just family members who will often claim to be able ‘read’ a baby’s crying. “Some non-academic sources even suggest that babies’ cries are a ‘language’ made up of phonemes whose meaning can be learned,” the team writes. Phone apps that promise to ‘translate’ cries are also becoming increasingly popular — “despite a lack of fundamental scientific evidence to support their veracity.”

A problem with earlier research, though, is that it’s generally been small-scale, making it hard to draw clear conclusions. In a bid to address this, Lockhart-Baron and colleagues created data set of almost 40,000 crying sequences extracted from 48-hour-hour long recordings of 24 babies (10 girls and 14 boys) in their homes. These recordings were made when the babies were aged 15 days, 1.5 months, 2.5 months, and 3.5 months.

Whenever a baby cried during a recording phase, a parent noted when the crying started, what they thought the reason might be, and also which action was effective at soothing it — which the team used to indicate the cause. In total, the researchers acquired 676 snippets of crying for which they knew the cause was hunger, discomfort, or isolation.

Next, they took two thirds of the crying sequences, and gave a machine learning algorithm scores for each of 10 acoustic variables (such as pitch and ‘roughness’) plus the cause. This was the AI training phase. In the testing phase, they gave the algorithm the acoustic data for the remaining one third of samples, and asked it to predict the cause. The results showed that it did no better than chance. In other words, there were no links between any particular patterns of these 10 acoustic variables and the reason for the crying.

The data also showed, however, that about three quarters of the time, the parents’ predictions about the reason for the crying turned out to be correct. To explore whether people are able to pick up on something in the sound that wasn’t captured with the ten acoustic variables, the team recruited 146 adult listeners who listened to a set of cry sequences from the babies when they were all 1.5 months old, and who were asked to pick a cause each time.

Again, they did no better than chance. (The team also found little to no difference in the performance of women versus men, or parents versus non-parents.) This suggests that the parents of the babies whose cries were sampled were often right about the cause thanks to their background knowledge — about how long it had been since the last feed or nappy change, for example — rather than because of any information contained in the cry itself.

In a final study, the team tried training adults, instead of AI. These participants had to guess the cause of a series of cry samples from a single infant, but were given feedback after each answer. After this training, they were played further sequences from the same baby. Once again, when asked to identify the cause, they did no better than chance.

As ever, this study does have a few limitations. One is that, with age, most babies cry less, so the team had relatively few recordings of crying from the babies at 3.5 months old. For this reason, they don’t rule out the possibility that the crying of babies of this age — or older — may contain clues to the cause that are absent from the cries of younger babies.

Given that, in theory, it could be useful for a baby’s cry to signal the reason, it might seem surprising that the team did not find this. But they did also find (in agreement with results from some earlier studies) that each individual baby had a ‘cry signature’, which persisted over time. (The most significant factor for this was median pitch. More than any other variable, this was useful for identifying a single baby.)

A baby’s cry can contain only so much information. The researchers suggest that from an evolutionary perspective, perhaps it was more useful for a baby’s cry to clearly signal its identity rather than a specific category of distress — which might have muddied the cry signature.

One key takeaway from the new study, though, is that if a family member knows when a baby was last fed or had its nappy changed, they might have some insight into why it’s crying. But, if they claim to know the cause from the sound alone, this study at least enables you to confidently instruct them that they’re wrong.

SOURCE:

https://www.bps.org.uk/research-digest/babies-cries-alone-dont-convey-what-they-want(accessed 15.4.24)

Το 30% των νέων μπαμπάδων μπορεί να έχει επιλόχεια κατάθλιψη, σύμφωνα με νέα μελέτη

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ
10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024




Η συζήτηση με νέους μπαμπάδες για την ψυχική τους υγεία αποκτά πρόσθετη σημασία όταν εξετάζουν πώς μπορεί να επηρεάσει την υγεία των συντρόφων τους


Οι μπαμπάδες μπορεί να υποφέρουν από επιλόχειο κατάθλιψη και μια νέα πιλοτική μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις του Σικάγο προτείνει ότι μπορούν και πρέπει να ελέγχονται για την πάθηση. Δεδομένων των αλληλένδετων επιπτώσεων της σωματικής και ψυχικής υγείας των μητέρων και των πατέρων, η αντιμετώπιση της υγείας των πατέρων μπορεί να είναι ένα ισχυρό αναξιοποίητο εργαλείο για τη βελτίωση της συνεχιζόμενης κρίσης της μητρικής υγείας παγκοσμίως.

Οι ερευνητές πήραν την άδεια των μητέρων να πάρουν συνέντευξη και να εξετάσουν 24 μπαμπάδες, το 30% των οποίων ήταν θετικό για επιλόχεια κατάθλιψη με το ίδιο εργαλείο που χρησιμοποιείται συνήθως για τον έλεγχο των μητέρων. Ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Sam Wainwright είπε ότι αυτό δείχνει τη σημασία του να ρωτάς τους νέους μπαμπάδες πώς τα πάνε.

«Πολλοί μπαμπάδες αγχώνονται. Φοβούνται. Δυσκολεύονται να εξισορροπήσουν την εργασία και τις ευθύνες ως γονείς και σύντροφοι», είπε. «Συχνά οι άντρες δεν τα πάνε καλά, αλλά κανείς δεν τους ρωτά γι’ αυτό».

Η συζήτηση με νέους μπαμπάδες για την ψυχική τους υγεία αποκτά πρόσθετη σημασία όταν εξετάζεται το πώς μπορεί να επηρεάσει την υγεία των συντρόφων τους.

«Μια γυναίκα που κινδυνεύει να εμφανίσει επιλόχεια κατάθλιψη είναι πολύ πιο πιθανό να εμφανίσει επιλόχεια κατάθλιψη εάν έχει έναν σύντροφο με κατάθλιψη», δήλωσε ο Wainwright, επίκουρος καθηγητής εσωτερικής ιατρικής και παιδιατρικής.

Άλλες μελέτες έχουν υπολογίσει ότι το 8% έως 13% των νέων πατέρων έχουν επιλόχειο κατάθλιψη. Ο Wainwright υποψιάζεται ότι το ποσοστό αυτής της μελέτης ήταν υψηλότερο επειδή σχεδόν το 90% των συμμετεχόντων αναγνώρισαν ότι προέρχονται από μια φυλετική ή εθνική ομάδα που αντιμετωπίζει ζητήματα δομικού ρατσισμού και κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες που μπορούν να επιδεινώσουν την ψυχική υγεία.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό BMC Pregnancy and Childbirth, πραγματοποιήθηκε στην κλινική Two-Generation της UI Health. Η κλινική, που άνοιξε το 2020, αναπτύχθηκε από την κατανόηση ότι οι νέες μητέρες, ειδικά οι έγχρωμες μητέρες με χαμηλούς πόρους που αναλαμβάνουν τη γονεϊκότητα μαζί με μια σειρά από δομικές προκλήσεις, συχνά δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους φροντίδα υγείας. Ωστόσο, συχνά είναι πολύ επιμελείς στο να φέρουν τα παιδιά τους στο γιατρό, εξήγησε ο Wainwright. Η Κλινική Δύο Γενεών αξιοποιεί τις επισκέψεις των παιδιών, προσφέροντας ταυτόχρονα πρωτοβάθμια φροντίδα στις μαμάδες.

Ωστόσο, οι μπαμπάδες έμεναν συχνά εκτός αυτής της διαδικασίας. Τα μέλη της κλινικής ομάδας άρχισαν να συνομιλούν με τους μπαμπάδες για να δουν πώς τα πάνε. Ο Wainwright είπε ότι άκουγαν συχνά σχόλια όπως: «Είμαι πολύ αγχωμένος, αλλά δεν θέλω να το μάθει η σύντροφός μου γιατί είμαι εδώ για να τη στηρίξω». Αυτή η μελέτη προέκυψε από αυτές τις συνομιλίες.

Αυτές οι συνομιλίες ώθησαν επίσης ένα ευρύτερο ερευνητικό πρόγραμμα στο οποίο ο Wainwright άρχισε να μαθαίνει περισσότερα για τις εμπειρίες των μπαμπάδων, ειδικά όσον αφορά την ψυχική και σωματική τους υγεία. Ίσως οι επισκέψεις για την υγεία των μωρών να μην είναι το μόνο μέρος για να προσεγγίσετε τους μπαμπάδες, είπε, έτσι άρχισε να μιλά και με τους μελλοντικούς μπαμπάδες στην περιοχή αναμονής της μαιευτικής. Ζητάει επίσης να ελέγξει τους μπαμπάδες για καταστάσεις όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση κατά τη διάρκεια αυτών των συνομιλιών.


Ο ιατρικός κόσμος παλεύει να συνδεθεί με νεαρούς άνδρες, οι οποίοι συχνά δεν επιθυμούν να δουν έναν γιατρό, είπε ο Wainwright, οπότε η προσέγγιση μαζί τους καθώς μπαίνουν στην πατρότητα αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι από τους άνδρες στη μελέτη επιλόχειας κατάθλιψης που δεν είχαν γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης βλέπουν τώρα τον Wainwright για ιατρική φροντίδα και άλλοι ζήτησαν υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Ο πρωταρχικός στόχος αυτής της γραμμής έρευνας είναι να κατανοήσουμε καλύτερα πώς να βοηθήσουμε τους άνδρες να παραμείνουν υγιείς, έτσι ώστε οι σχέσεις και οι οικογένειές τους να είναι επίσης υγιείς, εξήγησε ο Wainwright.

«Πώς μπορούμε να τους δείξουμε ότι είναι σημαντικό να φροντίζεις τον εαυτό σου για χάρη του μωρού σου, για χάρη του συντρόφου σου και για χάρη του εαυτού σου;» τόνισε καταλήγοντας.

Πηγή:

https://childit.gr/%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%88/(accessed 12.4.24)

Πώς να μιλήσετε σε έναν έφηβο και να τον κάνετε να σας μιλήσει

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ
11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024



Υπάρχουν τόσα πολλά στον κόσμο για τα οποία μπορεί να είναι δυσάρεστο να μιλάς, αλλά είναι σχεδόν πάντα χειρότερο να αφήνεις πράγματα ανείπωτα.


Εάν είστε γονιός ενός εφήβου, ξέρετε από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να μιλήσετε για μερικά από τα πιο δυσάρεστα σημεία της ζωής. Ακόμη και με τις καλύτερες ερωτήσεις για τους εφήβους στη διάθεσή σας, το να καταλάβετε πώς να μιλήσετε σε έναν έφηβο για το σχολείο, τη ζωή και άλλα θέματα μπορεί να είναι πολύ δύσκολο.

Υπάρχουν τόσα πολλά στον κόσμο για τα οποία μπορεί να είναι δυσάρεστο να μιλάς, αλλά είναι σχεδόν πάντα χειρότερο να αφήνεις πράγματα ανείπωτα.

Ως μητέρα παιδιών κολεγιακής ηλικίας, γνωρίζω από πρώτο χέρι τις προκλήσεις του να σκεφτώ πώς να μιλήσω σε έναν έφηβο που δεν θέλει να μιλήσει. Αλλά με τις σωστές ερωτήσεις, είναι δυνατό να ξεκινήσετε σκληρές συζητήσεις και να μιλάτε πιο ανοιχτά με τον έφηβό σας σε τακτική βάση.
Διαφήμιση

Συμβουλές για την ανατροφή των παιδιών σε εφήβους

Αυτές τις μέρες, φαίνεται να συμβαίνουν ακόμη περισσότερα στον κόσμο με την επιρροή των social media. Για να μην αναφέρουμε τη συνήθη λίστα με άβολα θέματα: εκφοβισμός, ναρκωτικά, σεξ, πίεση από συνομηλίκους κ.λπ. κάνοντας άβολες τις συζητήσεις.
Αναφέρετε θέματα στο σωστό πλαίσιο

Αν θέλετε να συνομιλήσετε με τον έφηβό σας για κάποια πρόσφατα γεγονότα στις ειδήσεις, μια περίπτωση εκφοβισμού στο σχολείο του ή οτιδήποτε άλλο σχετικό με τη ζωή του, φροντίστε να δώσετε προσοχή στο σκηνικό.

Η ανάδειξη ενός σκληρού θέματος ακριβώς καθώς ο έφηβός σας επιστρέφει στο σπίτι από το σχολείο ή ενώ είστε στα μέσα του παντοπωλείου, μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος δράσης. Επιλέξτε μια ώρα σε έναν ιδιωτικό, ουδέτερο χώρο για να ξεκινήσετε μια δύσκολη συζήτηση.
Ρωτήστε για τις εμπειρίες τους με περιέργεια, όχι εχθρότητα

Δώστε χρόνο και χώρο στο παιδί σας να μιλήσει για τις δικές του εμπειρίες με το θέμα που εξετάζετε. Ρωτήστε με σεβασμό, ανοιχτές ερωτήσεις σε εφήβους με περιέργεια και όχι εχθρότητα.
Διαφήμιση

Παραμείνετε ήρεμοι σε όλη τη διάρκεια της συνομιλίας σας

Παρόμοια με την αποφυγή εχθρότητας, προσπαθήστε να διατηρήσετε τον τόνο της φωνής σας και τη συμπεριφορά σας σε στοργικό επίπεδο και θερμό κλίμα για όλη τη συνομιλία. Δεν έχει σημασία αν έχετε τις καλύτερες ερωτήσεις συνομιλίας για εφήβους. Αν τους ρωτήσετε με τεταμένο ή εχθρικό τρόπο, δεν θα μάθετε τα μυστικά για το πώς να κάνετε έναν έφηβο να μιλήσει!

Το να κάνετε το παιδί σας να αισθάνεται ότι κρίνεται ή ότι είστε απογοητευμένοι μαζί του για οτιδήποτε μοιράζεται μαζί σας, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πιθανότητα να σας μιλήσει ξανά για αυτά τα θέματα στο μέλλον.



Ενώ μπορεί να μάθετε πληροφορίες που σας απασχολούν ή σας αναστατώνουν, κρατήστε αυτές τις κρίσεις για τον εαυτό σας όσο κάνετε αυτές τις σκληρές συζητήσεις με τον έφηβό σας, ώστε να αισθάνεται άνετα να έρθει κοντά σας με τις προκλήσεις του.
Μοιραστείτε τις εμπειρίες σας, εάν υπάρχουν

Εάν έχετε εμπειρία από πρώτο χέρι από τη νεότητά σας που σχετίζεται με θέματα για τα οποία συζητάτε εσείς και το παιδί σας, φροντίστε να την αναφέρετε.

Τα παιδιά μας πρέπει να ακούσουν από εμάς ότι ξέρουμε πώς είναι να είσαι νέος και να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις της εφηβείας.
Τους ευχαριστούμε για τη διαφάνεια και την ειλικρίνειά τους

Το να κάνεις δύσκολες ερωτήσεις για τους εφήβους δεν είναι εύκολο, αλλά το να τις απαντήσεις είναι ακόμα πιο δύσκολο! Έτσι, στο τέλος της σκληρής συνομιλίας σας, βεβαιωθείτε ότι έχετε ενημερώσει τον έφηβό σας ότι είστε ευγνώμονες για τη διαφάνεια και την ειλικρίνειά του. Εάν το παιδί σας νιώθει άνετα να μοιραστεί μαζί σας τις εμπειρίες, τις ανησυχίες και τα όνειρά του, θα είναι λιγότερο πιθανό να κρύψει τα προβλήματά του από εσάς και πιο πιθανό να ζητήσει βοήθεια όταν τη χρειαστεί.

ΠΗΓΗ:

https://childit.gr/%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%cf%8c%cf%83%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%bf/(accessed 12.4.24)